یکی از هدف های اولیه توسعه بدون خودرو به شمار می آیند که به دلیل مسئله ایمنی در مناطق وابسته به خودرو مدتهاست که خانواده‌ها و کودکان فضای عمومی را ترک کرده‌اند.
کودکان معمولاً یکی از هدف های اولیه توسعه بدون خودرو به شمار می آیند که به دلیل مسئله ایمنی در مناطق وابسته به خودرو مدتهاست که خانواده‌ها و کودکان فضای عمومی را ترک کرده‌اند.
بازی بدون مراقبت والدین در بیرون خانه هم اکنون در بسیاری از مناطق شهری دنیا به میزان زیادی یک مفهوم فراموش شده است.
متاسفانه در بسیاری از مواقع به موقعیت های بازی و زیرساخت‌های حمایتی از آن در شهرهای در حال توسعه به عنوان یک موضوع لوکس و غیر قابل دسترس نگریسته می شود.
این در حالی است که حتی یک زیر ساخت بازی ساده می‌تواند نقش مهمی در ایجاد نشاط همه شهروندان و به ویژه شهروندان دارای فرزند داشته باشد.
نقاط بازی در خیابان می تواند راهی مطمئن برای جذب دیگران به درون خیابان باشد. تبدیل خیابان به وضعیت بدون خودرو فضای قابل توجهی را برای وسایل بازی کودکان ایجاد می کند، متاسفانه شهرداری ها به صورت روز افزون از فراهم نمودن وسایل بازی به عنوان یک تعهد طفره می روند.
اگر یک آسیب اجتناب ناپذیر به اقامه دعوای حقوقی علیه شهر انجامد این امکانات می توانند به دلیل مسائل مالی جمع شوند.
به هر حال اینکه چه میزان خسارات مالی توجیهی بر ممانعت از توسعه پروژه است به میزان زیادی به قوانین و مقررات محلی بستگی دارد.
در برخی موارد، ممکن است قانونی شهرداری را از هرگونه تعهدی فراتر از استفاده توصیه شده از تجهیزات معاف کند.
از سوی دیگر ممکن است اساساً هیچ نیازی به ایجاد زیرساخت دقیق بازی برای کودکان نباشد. در صورت وجود شرایط مناسب آنها خودشان به اندازه کافی برای درست کردن زمین های بازی که برایشان سرگرم کننده و لذت بخش هم هست، بدون هزینه برای تجهیزات و وسایل مهارت دارند.
تغییرات ساده در بافت سطح زمین از قبیل شن و چمن و وسایل بازی ساده و بی خطر می‌تواند یک موقعیت مناسب و تقریباً بدون خطر را برای کودکان ایجاد نماید. برخی شهرها به منظور کسب ایده های طراحی محیط های بازی کودکان به نگرش های خود آنها توجه دارند.
درگیر کردن و مشارکت دادن کودکان در طراحی محیط بازی خود به اعمال نظر کارشناسی و اطمینان از مالکیت محلی بر پروژه کمک می‌کند.