چرا سلیمانی توانست، تکنوکرات‌ها نتوانستند؟

به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی طی یادداشتی درباره عملکرد ضعیف برخی مسئولین در کانال تلگرامی خود نوشت: گاه بی‌عملی و بدعملی برخی مدعیان همراهی، چنان طاقت‌فرسا و مفسده‌انگیز شده، که امام معصوم (ع) زبان به شکایت گشوده است. پس از ماجرای خیانت‌بار حکمیت میان ابوموسی‌اشعری و عمرو عاص، یکی از گماشتگان معاویه به نام ضحّاک‌بن‌قیس، به قافله حجّاج حمله و اموال آنها را غارت کرد.


امیر مومنان (ع) در واکنش به این خبر ناگوار فرمود «أَیُّهَا النَّاسُ الْمُجْتَمِعَهًْ أَبْدَانُهُمْ الْمُخْتَلِفَهًْ أَهْوَاؤُهُمْ. کَلَامُکُمْ یُوهِی الصُّمَّ الصِّلَابَ وَ فِعْلُکُمْ یُطْمِعُ فِیکُمُ الْأَعْدَاءَ...


ای مردمی که پیکرهاشان جمع، و خواسته‌هاشان پراکنده است! گفتار شما، صخره سخت را نرم ‏گرداند، و رفتارتان، دشمنان را درباره شما به طمع ‏اندازد. در بزم، لاف می‌زنید‏ و چون وقت مبارزه پیش آید، می‌‏گویید ای جنگ از ما دور شو... تیر بی پیکان را مانید، که آسیبی به دشمن نرساند». (خطبه 29 نهج‌البلاغه).


همین امام همام، وقتی در بحبوحه نبرد، شجاعت لشکریانش در عقب راندن دشمن را دید، فرمود «و قد رایت جولتکم و انحیازکم عن صفوفکم... و لقد شفی و حاوح صدری ان رایتکم باخره تحوزنهم کما حازوکم...


از جای کنده شدن و بازگشت شما در صف‌ها را دیدم. فرومایگان گمنام و بیابان‌نشینان از مردم شام، شما را پس می‌رانند، حالی که شما گزیدگان عرب، و جاندانه‌های شرف، و پیشقدم در بزرگواری، و بلند مرتبه و والامقام هستید. سرانجام سوزِ سینه‌ام فرونشست که در واپسین دم دیدم، آنان را راندید، چنانکه شما را راندند، و از جای کندید، چنانکه شما را از جای‌تان کندند». (خطبه 107 نهج‌البلاغه)


ملت صاحب معیار ما، رزمندگانی را سراغ دارد که در جنگ نیابتی با آمریکا و متحدانش، سر افعی تروریسم را به سنگ کوبید. در مقابل رزمندگان ما، هم تدارکات انبوه قدرت‌های فاسد بود و هم جنگجویان تخدیر شده‌ای که مدعی رسیدن به بهشت بودند و ظاهرا سر نترسی داشتند. مبارزه با چنان معارضان سرسختی، دشوارتر است، یا مبارزه برای برداشتن موانع رونق و سلامت اقتصاد کشور؟!


چرا سلیمانی‌ها توانستند اما برخی مدیران پر ادعا نتوانستند؟ چرا به دستاوردهایی مانند شفافیت در مصرف و سهمیه‌بندی بنزین، مسکن مهر، سفرهای استانی، و طرح‌های مبارزه با قاچاق مانند شبنم و ایران‌کد احترام نگذاشتند و به جای اینکه توان خود را بر رفع نواقص بگذارند، به سیاه‌نمایی مدیریت پیش از خود همت گماشتند؟


چرا به جای داخل کشور، در غرب به دنبال راه‌حل مشکلات رفتند و کشور را از پشتوانه‌های عظیم داخلی محروم کردند؟

برچسب ها:

سیاسی