سرخوشی های مدیریت سوفسطایی

به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:

 کرونا، حتما در رکود تورمی موثر است. تحریم، حتما موجب مضیقه های اقتصادی است. اما از کرونا و تحریم خطرناک تر، مدیریت بهانه پذیر و بهانه گیر است؛مدیریت مسئولیت گریزی که هیچ سهم و نقشی برای خود نمی پذیرد؛ مهیب است، چون وارونه نماست. خیال می پزد و خواب می کند. خسارت خطاهایش را دستاورد افتخار آمیز می نمایاند؛ تا نپذیرد که شاید دچار انحراف شده و نیازمند تغییر رویکرد است.

به غایت مغرور و ناتوان، و شدیدا عاشق مجادله است؛ چون در بگو مگو، حقیقت گم می شود و مردم، خسته. بهانه پذیر است. راحت، از دشمن قبول می کند و کوتاه می آید. بهانه گیر است؛ مسئولیت کارهایش را گردن این و آن می اندازد. خطرناک است؛ چون بر انهدام حافظه و عبرت ها و درس های ملی اصرار دارد.

قبل از مدیریت، سهم تحریم در مشکلات را ده تا سی درصد می داند و سوء مدیریت را تخطئه می کند؛ اما هفت سال پس از مدیریتش، زمین و زمان مقصرند، و او مظلومِ بد شانس و بد بیار تاریخ!

خسارت بار تر از کارکردش تا به امروز، تصلب و تحول ستیزی اش و تحریف صورت مسئله آینده است.

باید برای باقی مانده دوره چنین مدیریتی، و سیستم پر هزینه تبلیغاتی اش نگران بود.

سیستمی که پول می پاشد و سفسطه گر می خرد تا سوفیست های مدرن، مردم را سرگرم و مسئولیت را گم و گور کنند؛ تا استدلال بیاورند که قیر، سفید است و شب، روز. خسارت، سود است و عقبگرد، پیشرفت.

استدلال کنند که سمّ قاتل، تریاقِ شفابخش است؛ و مهجوریت عقل، مایه سرخوشی!

تهدید سوفسطایی گری چنان بود که حکمایی مثل ارسطو، از نام سوفیست (دانشمند) گریزان شدند و خود را فیلسوف (دوستدار دانش) نامیدند.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.

برچسب ها:

سیاسی