متخصصان پوست، چشم و بیماری‌های واگیردار درباره علایمی هشدار داده‌اند که می‌تواند ناشی از ابتلای فرد به کووید-۱۹ باشد
از ابتدای بیماری کرونا، آن‌چه درباره علایم بیماری به مردم گوشزد می‌شد، تب شدید، تنگی نفس و سرفه مداوم بود. اما علاوه بر علایم یادشده، مردم در سراسر جهان تجربیات دیگری هم گزارش داده‌اند که معتقدند به کووید-۱۹ مرتبط بوده است. در این مطلب به چند عارضه کمتر شناخته شده کووید-۱۹ اشاره می‌کنیم:
فقدان حس بویایی و چشایی
بهتر است افرادی که چنین عارضه‌ای دارند با مشورت پزشک به مدت حداقل هفت تا ۱۴ روز خود و خانواده شان را در قرنطینه نگه دارند حتی اگر علایمی دال بر ابتلا به کووید-۱۹ احساس نمی‌کنند.
لازم است دقت کنیم سرماخوردگی معمولی و ویروس‌ها اغلب ابتدا راه بینی را بند می‌آورند که می‌تواند به از دست رفتن حس بویایی پس از آلودگی به ویروس منجر شود.
اکثر آزمایش های بالینی نشان می‌دهد که فقدان حس بویایی در بیماران تا ۱۴ روز به طول می‌انجامد.
انگشتان کووید و دانه‌های پوستی عارضه شبیه سرمازدگی روی انگشتان پا یکی از چند بیماری های جلدی است که هم اکنون به عنوان علایم بالقوه کووید-19 تحت مطالعه کارشناسان است.
این عوارض شامل زخم‌هایی شبه سرمازدگی دردناک و خارش‌دار روی دست‌ها و انگشت پا، تاول‌های کوچک روی سینه و پشت، نقاط برجسته و نیز مسطح قرمز، لکه‌های قرمز یا آبی روی پوست و نقاط برجسته روی پوست، شبیه جای برخورد گزنه است.
عارضه موسوم به «انگشت کووید» یک علامت احتمالی دیگر ویروس کروناست که برخی متخصصان می‌گویند این علایم می‌تواند واکنش مثبت سیستم دفاعی بدن به ویروس باشد.
ورم ملتحمه*ویروس کرونا می‌تواند به غشای حایل چشم حمله و ایجاد ورم ملتحمه کند و این قطعات ویروس خود را در ترشحات چشم بیمار نشان می‌دهد.
شواهدی وجود ندارد که ورم ملتحمه ناشی از ابتلا به کووید-۱۹ حادتر از دیگر انواع ورم ملتحمه ویروسی باشد.
این عارضه یا از راه در معرض قرار گرفتن سطح چشم با ویروس کووید-۱۹ مثل مالیدن چشم به وجود می‌آید یا به طور غیرمستقیم از راه نفوذ ویروس و از طریق مجرایی که چشم را به گلو و بینی متصل می‌کند.
اگر علایم ورم ملتحمه در فردی پس از ابتلا به ویروس کرونا بروز کرد، بعید است که بیمار عوارض محسوس‌تر کووید-۱۹ را نداشته باشد.
هذیان و گیجی
بیمارانی که برای مدتی طولانی در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده اند و نیازمند دستگاه‌های تنفسی هستند، بیش از دیگران در خطر گرفتار شدن به هذیان و پریشانی هستند.
۶۰ درصد بیمارانی که در بخش
مراقبت های ویژه بستری شده بودند، علایم اضطراب و گیجی نشان داده‌اند.
پیامد روانی این ویروس‌ها بر افرادی که عوارض بیماری در آن ها ملایم بوده کمتر است.
هر بیماری که با عوارض تب و کم شدن حواس ششگانه (به ویژه در سالمندان) در بیمارستان بستری شود، خطر هذیان گویی در او افزایش می یابد.