امروز افرادی مخالف تصویب FATF هستند که تمایل چندانی به حفظ برجام ندارند و چشم خود را بر این واقعیت بسته‌اند که عدم تصویب لوایح FATF یک مانع بزرگ برای مراوده تجاری ایران با جهان است.
درباره تغافل و تجاهل این روزنامه زنجیره‌ای گفتنی است که آنچه بر سر مردم و اقتصاد کشور در این ۷ سال رفته از صدقه سر برجام است؛ همان که ادعا می‌شد همه تحریم‌ها را برمی‌دارد. به عبارت دیگر تمام هزینه‌هایی که در این ۷ سال به کشور تحمیل شده، زیر سر روند برجام (با ادعای برداشتن همه تحریم‌ها در روز اجرای توافق) است و نه منطق درست خنثی کردن تحریم‌ها یا دور زدن آن. بلافاصله پس از برجام و در روندی تصاعدی بود که تحریم‌ها - با اعمال تحریم‌های ویزا، آیسا، سیسادا، کاتسا و...- چند برابر شد. همچنین به واسطه برجام بود که صادرات ۱/۴ میلیون بشکه‌ای نفت، حتی به زیر ۳۰۰ هزار بشکه رسید. و در اثر همین سیاست غلط تعلیق و انتظار و فرصت‌سوزی بود که دولت روحانی، رکورد تورمی دولت سازندگی (۴۹/۶ درصد) را جابه‌جا کرد و به بالای ۵۲ درصد رساند! و متقابلاً ضمن کاهش ارزش پول ملی، افزایش نقدینگی، تشدید شکاف طبقاتی و رکود و بیکاری، بدترین آمار اقتصادی را بر جای گذاشت. آیا این هزینه‌ها را پای دولت دیگر جز دولت «برجام و دیگر هیچ» باید گذاشت!؟
از طرف دیگر، دولت برخلاف منافع ملی، ظرف ۵ سال گذشته، به توافق پنهان با FATF روی آورده و ۳۷ بند از خواسته‌های FATF در قالب اکشن پلن را به اجرا گذاشت و دو بند دیگر را هم از تصویب مجلس گذراند. آیا اجرای ۳۹ بند از ۴۱ خواسته FATF، موجب کاهش تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی شد یا تشدید آنها؟ در حقیقت همکاری با FATF عامل تشدید تحریم‌ها و خودتحریمی بود.