به گزارش مشرق، از میانه دهه۶۰ جمشید هاشم‌پور با حضور در چند فیلم اکشن دیده شد و در دهه۷۰ بسیاری از مخاطبان سینما که تعدادشان کم نبود برای دیدن هاشم‌پور به سینما می‌رفتند.
او در گفتوگویی در پاسخ به این سؤال که چگونه وارد سینما شد میگوید: «ورود من به سینما تصادفی و دور از انتظار بود. در زمان کودکی، پاتوق من و دوستانم در محله سلسبیل و در سینما خرم بود و در آنجا فیلمهای متعددی را با بلیت ۶ریالی تماشا میکردیم. از دیدن فیلم بسیار لذت میبردم و حتما هفتهای دو سه بار را به سینما میرفتیم. اما اصلاً فکرش را هم نمیکردم که روزی بازیگر سینما شوم و این مسئله حتی در خیالاتم هم وجود نداشت. آقای حسن شریفی که مدیر تولید فیلم «جهنم سفید» بود من را دید و گفت که میخواهی کار سینما انجام بدهی؟ من گفتم که بلد نیستم. ایشان من را پیش آقای خاچیکیان برد و من سال۱۳۴۷ در فیلم جهنم سفید نقش یک بدمن را بازی کردم».
تا قبل از بازی درخشانش در فیلم «عقابها»، این مسعود کیمیایی و ایرج قادری بودند که دوباره او را کشف کردند. بعد از یک دهه دوری از سینما، او با بازی در «تیغ و ابریشم» کیمیایی و «تاراج» قادری، راه ستاره شدن را آغاز کرد. همان ابهت و سر تراشیده در تاراج کار خودش را کرد.
دهه۱۳۶۰ برای جمشید هاشم‌پور روزگار پرکاری بود؛ سالی ۴یا ۵فیلم. او ستاره اکثر فیلمهایی بود که بر بستر جنگ ایران و عراق نوشته میشدند. حضور مؤثر او در چنین فیلمهایی آنچنان بود که در دهه‌های بعدی، بسیاری از دوستدارانش نه با نام فیلم سر و کاری داشتند و نه با کارگردانش؛ کافی بود جمشید هاشم‌پور در فیلم بازی کند. عقابها یکی از همین فیلمها محسوب می‌شد که توانسته پرمخاطب‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران باشد. ساموئل خاچیکیان این فیلم را براساس داستان واقعی نجات یک خلبان ایرانی توسط کردهای عراق و انتقال او به ایران ساخته بود.
هاشم‌پور در عقابها نقش یک تکاور ایرانی را دارد که در لباس مبدل وارد کردستان عراق شده است. فرار او با موتور درحالیکه با هلیکوپتر عراقی تعقیب می‌شد، از صحنههای بهیاد ماندنی این فیلم است.
جمشید هاشم‌پور در روزگاری که سینمای ایران بنیه چندانی نداشت، مردم را راضی به خانه میفرستاد. او در دهه۱۳۶۰ آمار و اعداد فروش سینما را جابهجا کرد.
مسعود پویا پیشتر در همین روزنامه نوشته است: «حالا دیگر تهیهکنندگان برای همکاری با او سر و دست میشکستند، اما ارشاد ابتدا بازی با سر تراشیده را ممنوع کرد و بعد هم نزدیک به ۴سال جلوی فعالیت او را گرفت. جمشید آریا ممنوعالکار شد و مدتی بعد با ظاهر متعارف و نام جمشید هاشم‌پور به میدان آمد».
هاشم‌پور با کولهباری از تجربه و محبوبیت پا به دهه۱۳۷۰ گذاشت. بازیگری قدرتمند که صف سینما را برای نمایش فیلم «افعی» به درازا کشاند. او در این چهار دهه در کنار بازی در فیلمهای اکشن؛ با فیلمسازان مطرحی چون علی حاتمی، کیانوش عیاری، واروژ کریم‌مسیحی، تهمینه میلانی، بهمن فرمانآرا، داوود میرباقری و... نیز همکاری کرده است.
درباره او نوشتهاند: «در چنین شرایطی هاشم‌پور روی دیگری از استعدادش را نشان داد. در کارهای متفاوت، خاصتر و محدودتری ظاهر شد که از یکسو او را در موقعیت مقایسه با بازیگران دیگر قرار میداد و از سوی دیگر با خود قبلیاش در قیاس قرار میگرفت. اکنون جلوی دوربین، مردی قوی هیکل و تنومند بود که در قالب یک پزشک یا پدر خوب خانواده میدرخشید و از کلیشهها فاصله میگرفت». آن بازیگر تنومند و قدرتمند سینمای دفاعمقدس، در سالهای اخیر بیشتر نشان داده که استعداد ذاتی او در بازیگری هنوز تمام نشده است.
بیشتر بخوانید:
جمشید هاشم‌پور تنها قهرمان سینمای اکشن
حضور در نقشهای متفاوت و درونگرا، آن سرگرد شهربانی سریال «شهرزاد» و همین اواخر بازی در نقش یک سیاسی پرنفوذ در سریال «آقازاده». این سوپراستار ورزیده و شکستناپذیر زمانی که در حال حرکت شلیک میکرد، مخاطب را هیجانزده میکرد و معدود زمانهایی که شکست میخورد مردم را اندوهگین میکرد. جمشید هاشم‌پور اکنون ۷۶ساله شده و در ذهن مخاطب سینمای ایران پایانناپذیر است.
منبع: همشهری