دلیل این امر آنست که آستیگماتیسم زمانی اتفاق می افتد که چشم بیشتر شبیه یک بیضی باشد تا یک کره ، که نور ورودی را تحریف می کند. و هنگامی که برای شروع نور کم است – مانند غروب یا شب – نشانه های دیداری کمیاب است که می تواند مشکل را تشدید کند.

 درآستیگماتیسم قرنیه کاملاً گرد نیست. در واقع کمی بیضی شکل است. این یک تفاوت بسیار ظریف است ، اما بسیار مهم است.

آستیگماتیسم یکی از چهار نوع عیب انکساری است که در آن شکل چشم به درستی خم نمی شود و باعث تاری دید می شود. انواع دیگر عیوب انکساری عبارتند از:

نزدیک بینی: مشکل دیدن تا زمانی که اشیا به نزدیک چشم نباشند.
دورنمایی: توانایی دیدن واضح اشیا در فاصله بسیار دور ، اما دید از نزدیک تار است.
پیرچشمی یا هنگامی که در تمرکز روی اشیا از نزدیک مشکل دارید و به عینک مطالعه نیاز دارید.

بیماران می توانند بیش از یکی از این شرایط انکساری را همزمان داشته باشند.

آستیگماتیسم قرنیه و عدسی

بیشتر افراد با آستیگماتیسم متولد می شوند. معمولاً به این دلیل است که قرنیه آنها – پنجره شفاف جلوی چشم – بیضی تر از گرد است یا عدسی آنها – بیش از حد خمیده است.

یک فرد می تواند آستیگماتیسم قرنیه یا عدسی یا هر دو باشد. هر دو نوع آستیگماتیسم می تواند در یک یا هر دو چشم ایجاد شود ، اما آستیگماتیسم قرنیه بیشترین شیوع را دارد.

چشم پزشکان می گویند تاری دید ناشی از آستیگماتیسم بدون توجه به اینکه در چه ساعتی از روز باشد یکسان است. با این حال ، تاری دید به ویژه در شب به دلیل تضاد بین تاریکی و نور قابل توجه است.

دلیل اینکه ممکن است بینایی در طول روز تار نباشد این است که نور کمتری برای تمرکز چشم شما وجود دارد. برای جبران ، مردمک چشم گشاد می شود تا نور بیشتری داشته باشد. مردمک بزرگتر به این معنی است که از قرنیه و لنز بیشتری برای تمرکز نور استفاده می شود. استفاده بیشتر از این سطوح علائم آستیگماتیسم یا سایر عیوب انکساری را افزایش می دهد.

دید در شب همان بینایی در روز است ، فقط اشعه های نور آنطور که باید بر روی شبکیه شما متمرکز نیستند ، بنابراین تصویری که می گیرید تار و مخدوش است. به طور کلی ، در نور کم ، عیوب انکساری بیشتر ظاهر می شود.

بیشتر آستیگماتیسم ها خفیف است بنابراین ممکن است مردم در طول روز متوجه این مشکل نشوند. اما به نظر می رسد در شب چراغ ها – چراغ های جلو ، تابلوهای توقف – به سمت شما می آیند.

کارشناسان موافقت می کنند که علامت اصلی آستیگماتیسم دیده نشدن واضح است. سپس ممکن است علائم دیگری ایجاد شود ، از جمله:

تاری دید در تمام فاصله ها: افراد مبتلا به آستیگماتیسم از تاری دید اجسام از نزدیک و دور شکایت دارند.
خستگی چشم و سردرد: عضلات چشم سعی در تمرکز دارند ، و اگر همه چیز روشن نیست ، می توانید خستگی چشم بگیرید که این ممکن است منجر به سردرد شود.
دید پراکنده: آستیگماتیسم ممکن است باعث لکه دار شدن چراغ شود. هنگام مشاهده نمودار چشم در مطب پزشک ، “E” ممکن است جبران شده به نظر برسد ، یا حروف نمودار ممکن است به نظر برسد که یکی بر روی دیگری قرار دارد ، در حالی که کدر بودن سایر شرایط نیست.
چراغ های دایره ای به صورت بیضی شکل به نظر می رسند. اگر از دور به یک نور دایره ای نگاه کنید و آن را دچار یک شکل تخم مرغی کند ، این آستیگماتیسم است.
دشواری عملکرد در مسافت های خاص: فقط به این دلیل که فرد دارای آستیگماتیسم است ، به این معنی نیست که همه وظایف به طور مشابه تحت تأثیر قرار می گیرند. بعضی از افراد اگر آستیگماتیسم آنها در جهت خاصی قرار بگیرد ، می توانند بخوانند ، اما در کارهای دیگری که نیاز به دیدن از دور دارند مشکل دارند.

هر وقت تاری دید دارید ، باید به پزشک مراجعه کنید زیرا بسیاری از موارد علائم مشابه دارند. در اینجا چند روش معمول برای درمان آستیگماتیسم آورده شده است:

عینک: عینک های تجسمی تصاویر و چراغ ها را دوباره متمرکز می کنند تا آستیگماتیسم را اصلاح کنند. عینک های رنگی تا حدودی تابش خیره کننده را کاهش می دهند اما به آستیگماتیسم کمک نمی کنند.
لنزهای تماسی: اگر آنقدر قوی باشد که به تماس نیاز داشته باشد ، لنزهای تورک دارای دو قدرت خمش نور هستند که برای درمان آستیگماتیس عمود بر هم می گذرند.
جراحی با لیزر: می توان از جراحی لیزر برای اصلاح آستیگماتیسم استفاده کرد.