در گزارشی که حاصل چهارروز زندگی با زنان عشایر بختیاری در منطقه قشلاقی لالی خوزستان است، آمده که به دلیل فرزندآوری زیاد، دچار اختلالات روانی و مسائل زیادی‌ شده‌اند. بهورزان و مسئولان مناطق قشلاقی بختیاری‌ها می‌گویند زنان زیادی با مراجعه به خانه‌های بهداشت، درخواست دریافت وسایل پیشگیری دارند اما باوجود تعداد زیاد این وسایل، آن‌ها اجازه دادنشان را ندارند. این موضوع، موجب فشار روانی زیاد بر این زنان و ناامیدی‌شان شده است. این زنان در سن پایین ازدواج می‌کنند و باوجود حجم زیاد کار، مجبور به فرزندآوری زیادند و این موضوع موجب بیشتر شدن خودکشی و خودسوزی بعضی از آنها شده است.
تعدادی از این زنان برای رهایی از کتک‌های شوهر و اجبار برای پسرآوری بیشتر، ناچار به بارداری‌اند و خیلی زود چهره و تنشان پیر می‌شود. تعدادی از آنها به دلیل اجازه ندادن شوهرانشان هنوز در چادر و در ماطق صعب‌العبور زایمان می‌کنند و از نظر بهداشتی شرایط بسیار سختی دارند. در حال حاضر هیچ طرح بهداشتی و آموزشی خاصی در ییلاق و قشلاق ایل بختیاری اجرا نمی‌شود.
این زنان بار اصلی زندگی و اقتصاد عشایر را به دوش می کشند اما استقلال مالی ندارند و نزدیک به 90 درصدشان تا ششم دبستان درس می‌خوانند و بعد ترک تحصیل می‌کنند. تعداد مدارس این مناطق به شدت کم است و دختران به دلایل فرهنگی و مسافت تا دبیرستان‌ها، در کودکی ازدواج می‌کنند. رسم سیاه‌پوشی، یکی دیگر از مسائل این زنان است. زنان بختیاری دچار سوگ‌های بلندمدتی‌اند که بیشتر اوقات به‌دلیل درگیری‌های طایفه‌ای بین مردان اتفاق می‌افتد. این زنان پس از چهل سالگی باید سر تا پا سیاه بپوشند و تصویر زنان بختیاری با لباس‌های رنگی و شاد، در زندگی روزمره آنها گم شده است.
‏ممنوعیت ارائه وسایل پیشگیری از بارداری در مناطق عشایری به منظور افزایش جمعیت اجرا می‌شود. این در حالی است که زنان عشایری دسترسی چندانی به شهر و داروخانه‌ها ندارند و بار اصلی فرزندآوری و افزایش جمعیت، به رغم نارضایتی تعدادی زیادی‌‌شان، حالا بر دوش آنهاست.