دانشمندان به تازگی پژوهشی انجام داده‌اند که نشان می‌دهد دوزبانه بودن بچه‌ها چه تغییری در عملکرد مغز آنها می‌گذارد.

 تحقیقات جدید دانشمندان انگلیسی نشان می‌دهد که بزرگ شدن در خانه‌‌ای که در آن اعضای خانواده به دو یا چند زبان مختلف صحبت می‌کنند، بعدها فواید شناختی غیرمنتظره‌ای را در کودکان به وجود می‌آورد؛ به خصوص اگر از بدو تولد در معرض دو یا چند زبان قرار بگیرند.

ویژگی کودکان دوزبانه بر اساس پژوهش های جدید
کارشناسان دریافته‌اند، بزرگسالانی که در کودکی خود در معرض دو زبان قرار می گیرند، بالاترین عملکرد را در آزمون‌های شناختی دارند.

آنها می‌گویند: کسانی که در کودکی در خانه‌ای بزرگ شدند که افراد به دو یا چند زبان مختلف صحبت می‌کردند، نسبت به کسانی که بعدا زبان دوم را می‌آموزند، عملکرد شناختی بالاتری دارند. این آزمایش نشان می‌دهد هر چه زودتر در معرض زبان دوم قرار بگیریم، برای مغزمان بهتر است.

در آزمایش ‌های کارشناسان مشخص شد که بزرگسالانی که از کودکی در معرض زبان دوم قرار گرفته‌اند نسبت به بزرگسالانی که زبان دوم را خودشان بعدا آموخته‌اند، در جابجایی توجه و همچنین تشخیص تغییرات دیداری سریع‌تر عمل می‌کنند و همچنین عملکرد مغزی آنها بهتر است.

 بهترین سن مناسب آموزش زبان دوم به کودکان
کارشناسان معتقدند بهتر است والدین سعی کنند از همان دوران کودکی با فرزندان خود به غیر از زبان مادری، به زبان‌هایی که بلدند صحبت کنند.

دکتر دین دی‌سوزا، از دانشگاه انگلیا راسکین که یکی از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های شرق انگلستان در زمینه دوره‌های علوم پزشکی‌ است، می‌گوید: این مطالعه ادامه تحقیقات قبلی ما است که نشان می‌دهد، بچه های دو زبانه، با انتقال توجه سریع‌تر و بیشتر، با محیط پیچیده‌تر زبانی سازگار می‌شوند. منظور این است که این کودکان به راحتی با سرعت بیشتری از تمرکز روی چیزی، روی چیز دیگری تمرکز کنند.

وی می‌افزاید: این سازگاری به آنها کمک می‌کند بتوانند روی چندین منبع دیداری مختلف تمرکز کرده و اطلاعات لازم را دریافت کنند. یعنی مثلا می‌توانند در آن واحد به حرکات لب‌ها، حالت چهره و حرکات دست توجه کنند و همه این اطلاعات را در ذهن‌شان پردازش کنند و در نهایت چندین زبان را به طور همزمان یاد بگیرند.

به گفته وی، یافته‌های این پژوهش جدید در مورد بزرگسالان دوزبانه نشان می‌دهد که برخی از این سازگاری‌ها از جمله جابجایی سریع‌تر توجه، می تواند تا بزرگسالی در درون آنها نهادینه شود.

بنابر این گزارش؛ گفتنی است که این تحقیق روی 127 بزرگسال انجام شده که 92 نفر آنها دوزبانه و ۳۵ نفرشان تک زبانه بودند و در دو آزمایش جداگانه از آنها تست گرفته شده است. در آزمایش‌های بعدی از بزرگسالانی آزمایش شد که تعدادی از آنها از دوران نوزادی در خانه‌ای بزرگ شدند که اعضای آن دوزبانه بودند و تعدادی از آنها نیز بعدها خودشان زبان دوم را یاد گرفته بودند. نتایج این پژوهش در مجله معتبر «گزارش‌های علمی» منتشر شده است.

 آزمایش انتقال توجه میان دو زبانه ها و افراد عادی
در اولین آزمایشی که این محققان انجام دادند، ایجاد یک محرک بینایی و بعد سوق دادن آن به سمت یک محرک بینایی دیگر بود تا متوجه شوند که چقدر زمان می‌برد تا فرد تمرکزش را از محرک اولی به محرک دومی انتقال دهد.

برای این کار، دو تصویر در صفحه‌نمایش برای افراد به نمایش گذاشته شد. یک تصویر که به تدریج تغییر می‌کرد و به یک شکل دیگر تبدیل می‌شد و دیگری تصویری که ثابت باقی می‌ماند. دوزبانه‌ها خیلی سریع‌تر از بقیه افراد متوجه این تغییرات شدند.

در آزمایش دوم، شرکت کنندگان شاهد دو محرک بینایی بودند. پس از آن و در فاصله یک ثانیه، محرک‌ها تغییر شکل دادند و شکل اولیه آنها کمرنگ شده بود. در این آزمایش مشخص شد افرادی که در بدو تولد در معرض زبان دوم قرار گرفته بودند؛ خیلی سریع‌تر توانستند از تصویر اولی روی تصویر دوم متمرکز شوند.

محققان معتقدند از آنجا که کودکان دوزبانه از همان ابتدا سعی می‌کنند که زبان دوم را با توجه به حرکات صورت و حرکات دهان حدس بزنند، در واقع چندین محرک بصری را به طور همزمان دریافت می‌کنند و همین امر به مرور زمان در ذهن آنها نهادینه می‌شود و در بزرگسالی نیز اطلاعات بصری بیشتری را سریع‌تر پردازش می‌کنند.