خبرگزاری فارس - سعیده اسدیان: دوازدهمین جشنواره بین المللی فرهنگ اقوام روز سه شنبه ٢٩ آذر ماه افتتاح شد اما تا آخرین روز جشنواره خبری از بُعد بین المللی آن نبود.

برگزاری یک جشنواره آن هم برای دوازدهمین بار باید مسؤولان برگزاری را آنقدر حرفه ای و آبدیده کرده باشد که بتوانند با اصلاح نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت در جشنواره های قبلی، جشنواره دوازدهم را حداقل در شأن شرکت کنندگان برپا کنند اما متأسفانه آن چیزی که به چشم می خورد از یک برنامگی و نبود مدیریت درست خبر می داد.

انتخاب ساعت ١٨ برای افتتاحیه این جشنواره اشتباه ترین کار ممکن بود چرا که با توجه به روزهای کوتاه پاییزی و تاریک شدن زودهنگام هوا، بازدید کننده عملاً امکان تماشای محیط بیرونی جشنواره را با توجه به تاریکی هوا از دست داد و در روزهای بعدی هم نبود نور مناسب، بازدید از محیط بیرونی را پس از ساعت ١٧:٣٠ سخت می کرد.

انتخاب عنوان «بین المللی» برای دوازدهمین جشنواره اقوام باید در حالی صورت می گرفت که شاهد حضور شرکت کنندگان خارجی هم بودیم اما حضور خارجی‌ها  تنها به روز افتتاحیه و آن هم در قامت سفیر و کاردار از کشورهایی همچون بلغارستان، نروژ، قزاقستان، چین، پاکستان، سنگال، اکوادور، مالزی، تاجیکستان، اندونزی، کره‌شمالی، قبرس و غنا محدود شد.

این در حالی بود که جای خالی آقای رئیس هم در این جشنواره به شدت محسوس بود و علی اصغر مونسان به عنوان رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در این رویداد حاضر نشد.

ابراهیم کریمی، مدیرکل میراث فرهنگی استان گلستان در حالی برای جذب گردشگران بیشتر، از ۴۰ خبرنگار داخلی و خارجی برای پوشش این مراسم دعوت کرده بود که هیچ جایگاه مناسبی را برای خبرنگاران در روز افتتاحیه در نظر نگرفته بود.

قرار بر این بود که بخش عمده این نمایشگاه مربوط به صنایع دستی از 31 استان کشور باشد اما آنچه به چشم می خورد نشان می داد که ٩٠ درصد شرکت کنندگان در جشنواره مربوط به استان گلستان و ١٠ درصد از سایر استان های کشور هستند.

مدیرکل میراث فرهنگی استان گلستان در نشست خبری دوازدهمین جشنواره بین المللی اقوام وعده داده بود که تمامی غرفه‌هایی که اقدام به ارائه محصولات و سوغاتی‌های خاص خود می‌کنند تحت نظارت دقیق سازمان میراث فرهنگی و سازمان صنعت و معدن قرار دارند و با نام و مشخصات دقیق معرفی می‌شوند تا سوغات مخصوص شهر خود را به فروش برسانند اما متأسفانه این مهم اتفاق نیفتاد و در هر غرفه ای که وارد می شدیم آش رشته و آش دوغ پای ثابت محصولات فروش جشنواره بود و وقتی سراغ چای محلی را می گرفتی با چای کیسه و لیوان های یکبار مصرف پلاستیکی مواجه می شدی!

البته غرفه های معدودی هم بودند که با سلیقه هرچه تمام و احترام به بازدید کننده محصولات خاص شهر خودشان را ارائه کرده بودند و طمع فروش بیشتر آنها را از فرهنگ اصیل خودشان دور نکرده بود.

برای مثال غرفه استان کرمانشاه با چیدن شیرینی های محلی استان در سینی های سنتی و تعارف آن به بازدید کنندگان و خیر مقدم با لهجه شیرینی کرمانشاهی جذابیت زیادی را از آن خود کرده بود و با معرفی عروسک های محلی عشایر کرمانشاه به نام تاتی اصالت خود را به رخ می کشید.

و یا چادر عرب های خوزستانی که به دلیل فرهنگ و میزبانی خاص خودشان و پذیرایی با قهوه اصل عربی یکی از شلوغ ترین چادرها در طول برگزاری جشنواره بودند.

این جشنواره با سه بخش مجزا باز هم آنچنان که باید، نتوانسته بود مخاطب زیادی داشته باشد.

احمدرضا یکی از افراد گروه رقص های محلی است که از وضعیت نمایشگاه امسال رضایت چندانی ندارد.

وی در گفت و گو با خبرنگار فارس گفت: متأسفانه امسال تعداد بازدیدکنندگان خیلی کمتر از سال های قبل بوده که شاید یکی از علت های آن افتتاح جشنواره در وسط هفته باشد.

احمدرضا که از کردستان به گلستان آمده از وضعیت نامناسب اسکان و پذیرایی ناراضی است و می گوید: جای خوابی که به ما داده اند اصلا خوب نیست و من مجبور شدم به دلیل کمبود جا یک شب را بیرون بخوابم.

اما خانم محمدی که پارت گلیم های خود را برای فروش به این جشنواره آورده از وضعیت جشنواره و فروش خود از ابتدای شروع جشنواره دوازدهم بسیار راضی است.

در هر صورت تجربه ثابت کرده که استقبال مردم از برگزاری جشنواره های محلی نشان از علاقه آنها به فرهنگ کشورشان دارد و ای کاش در این میان مسئولان مربوطه کمی با سلیقه تر و جدی تر در این زمینه وارد شوند تا بتوانیم فرهنگ ایران را نه تنها به مردم داخل که به تمام دنیا اما با استانداردهای درست معرفی کنیم.

انتهای پیام/