از دیگر سو در روایات پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) ثمراتی را برای عدل برشمردهاند. اصلاح امور مردم، پایداری و قوام دولت و آبادی و برکت از جمله این ثمرات است. از این جهت امیرالمؤمنین علیهالسلام سیاست کلی حکومت خویش را بر مبنای عدالت قرار داد تا جایی که بسیاری از یاران ایشان در مقابلش صفآرایی کردند و باعث خلق بزرگترین فتنه و نبردهای تاریخ اسلام شدند. جنگ جمل نمونهای از نبرد اشرافیت با عدالت علوی است.
امام صادق(ع) در یک روایت تکاندهنده در هشدار نسبت به کسانی که عدالت را رعایت نمیکنند، فرمود: «پرحسرتترین مردم روز قیامت کسی است که عدالت را ستوده و عمل خودش خلاف آن باشد؛ إِنَّ مِنْ أَعْظَمِ النَّاسِ حَسْرَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ مَنْ وَصَفَ عَدْلًا ثُمَّ خَالَفَهُ إِلَی غَیْرِهِ» زیرا در قیامت میبیند شنوندگان سخن او سعادتمند گشته ولی خودش بدبخت و گرفتار است». (الکافی (ط ــ الاسلامیة)، ج2، ص299)