بیماری مزمن کلیه می‌تواند خطر فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان نامنظم قلب که می‌تواند منجر به سکته یا نارسایی قلبی شود، را در بیمار دو برابر کند.

دکتر نیشا بانسل، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه واشنگتن، در این باره می‌گوید: با کاهش عملکرد کلیه، ریسک فیبریلاسیون دهلیزی افزایش می‌یابد. وی در ادامه می‌افزاید: هر چقدر عملکرد کلیه بدتر باشد، ریسک ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بیشتر خواهد بود. حتی تغییرات اندک در عملکرد کلیه هم رابطه مستقیمی با فیبریلاسیون دهلیزی دارد.

این مطالعه شامل بررسی داده های سه مطالعه جداگانه با حدود ۱۷ هزار بیمار بود که بین ۸.۵ سال و ۱۲.۵ سال تحت نظر بودند. هیچ یک از شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه دچار فیبریلاسیون دهلیزی نبودند. در ابتدای مطالعه از شرکت کنندگان آزمایش خون یا ادرار بعمل آمد تا عملکرد کلیه هایشان مشخص شود.

محققان دریافتند افراد دارای عملکرد بد کلیه در شروع مطالعه، تا پایان مطالعه بیشتر دچار فیبریلاسیون دهلیزی شدند. افرادی که آزمایش خون‌شان بد بود دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به ضربان نامنظم قلب قرار داشتند درحالیکه افراد دارای عملکرد بد کلیه بواسطه تشخیص از طریق آزمایش ادرار ۷۶ درصد بیشتر در معرض مشکل تپش نامنظم قلب بودند. در آزمایش خون نحوه عملکرد کلیه ها براساس دفع موادسمی از جریان خون بررسی شد و در آزمایش ادرار عملکرد کلیه ها از لحاظ تصفیه یک پروتئین خاص ارزیابی شد.

تاکنون توضیحی در مورد رابطه بین عملکرد کلیه و فیبریلاسیون دهلیزی ارائه نشده است اما برخی توضیحات احتمالی وجود دارد. به گفته بانسل، عملکرد ضعیف کلیه می‌تواند میزان شماری از مواد مغذی خون برای حفظ عملکرد مناسب قلب نظیر پتاسیم، ویتامین D، کلسیم و فسفر را تغییر دهد.

همچنین از آنجایی که کلیه ها با دفع مایع اضافی بدن از طریق ادرار مسئول حفظ حجم ثابت خون در بدن هستند، در صورت اختلال در عملکرد کلیه ها، حجم خون افزایش می‌یابد و در نتیجه به قلب فشار زیادی آمده که می‌تواند منجر به تپش نامنظم قلب شود.