گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، مرضیه حسن‌پور ـ شانزدهم ماه آذر در تقویم کشورمان با عنوان روز دانشجو شناخته می‌شود و دلیل تاریخی آن نیز به ۶۵ سال پیش بازمی‌گردد.
۱۴ آذر سال ۱۳۳۲، تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران به دلیل اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران با بریتانیا، آغاز شد.
روز 15 آذر تظاهرات به خارج از دانشگاه کشیده شد و ماموران انتظامى، در زد و خورد با دانشجویان، شمارى را مجروح و گروهى را دستگیر و زندانى کردند. صبح روز 16 آذر 1332، گارد تا دندان مسلح رژیم پهلوى براى نخستین بار وارد صحن دانشگاه شد تا فریاد مخالفان را در گلو خفه کند.
حادثه خونین 16 آذر 1332، به عنوان یک روز مقاومت تاریخى ثبت شد و روزی برای تقدیر و توجه به دانشجویان نام گرفت.
دانشجویانی که می‌توانند در مسائل کلان کشور نقش‌های برجسته‌ای داشته باشند و در حال حاضر از نظر جمعیتی به میزانی رسیده‌اند که توجه بیشتری را نیاز دارند.
یکی از مسائل مهم دانشجویان امروز، بحث فرهنگی است.
تحقیقات بسیار حاکی از آن است که موجودیت و هویت هر جامعه بستگی مسلم به فرهنگ آن جامعه دارد به طوریکه اگر فرهنگ جامعه‌ای وابسته به فرهنگ بیگانه باشد، ناچار دیگر ابعاد آن جامعه نیز تاثیر گرفته و در نهایت چیزی از هویت آن جامعه باقی نمی‌ماند.
بنابراین می‌توان گفت، بی‌تردید نخستین قدم برای حفظ هویت یک جامعه، حفظ فرهنگ آن است و با توجه به میزان بالای جمعیت جوان و دانشجو در کشور ما، فرهنگ این قشر از جامعه می‌تواند در فرهنگ و هویت ملی و مذهبی تمام جامعه تاثیرگذار باشد.
با توجه به اهمیت برنامه‌های فرهنگی در دانشگاه‌ها از عیسی علیزاده معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی دعوت کردیم تا با حضور در خبرگزاری فارس درباره وضعیت فرهنگی دانشگاه‌ها و جایگاه جهاد دانشگاهی و نهادهای دیگر در بهبود شرایط فرهنگی صحبت کند.
* دانشگاه محور اصلی تاثیرگذاری در وضعیت فرهنگی است
فارس: در ابتدا بفرمایید که به طور کلی وضعیت فرهنگی را به چه صورت می‌بینید و چه نهادهایی برای بهبود شرایط فرهنگی دانشگاه‌ها وظیفه دارند؟
علیزاده: اگر بپذیریم شرایط فرهنگی مطلوب نیست و فرهنگ می‌تواند نقش موثری در این جریان داشته باشد، باید باور کنیم که دانشگاه در تغییر این جریان بسیار مؤثر است.
در طول اتفاقات گذشته فرهنگی ـ سیاسی کشور ما نیز به این صورت بوده که وقتی دانشگاه پای کار مسئله‌ای آمده مؤثر بوده است.
در فضای دانشگاهی چند مجموعه هستند که کار فرهنگی می‌کنند و جهاد دانشگاهی نیز تأثیرگذار است و در کنار وزارت علوم در دانشگاه‌های زیرمجموعه‌های وزارت علوم و در کنار وزارت بهداشت در دانشگاه‌های زیر مجموعه وزارت بهداشت، چند نهاد هستند که وظیفه‌شان انجام کار فرهنگی نیست ولی کار فرهنگی می‌کنند.
فارس: جایگاه جهاد دانشگاهی در این میان کجاست؟
علیزاده: جهاد دانشگاهی تقریباً در تمام دانشگاه‌های مادر شعبه فرهنگی دارد، ساختاری که ما در مرکز داریم در هر کدام از این شعب هم وجود دارد و دارای تشکیلات منسجمی است، به طوری که ما در ۱۲ دانشگاه تهران و ۳۱ دانشگاه استان‌ها دفتر داریم، به همین دلیل اگر بخواهیم در مورد مسئله‌ای نظرسنجی انجام دهیم از طریق این دفاتر صورت می‌گیرد.
ما شاید جزء معدود نهادهای فرهنگی باشیم که مبتنی بر امور علمی کار می‌کنیم. اگر جهاد دانشگاهی را به مثابه بدن فرض کنیم، هر نهادی می‌تواند یکی از اعضای بدن باشد که معاونت فرهنگی نیز بخشی از امور را انجام می‌دهد. ما بخشی به عنوان معاونت گردشگری داریم که به صورت تفریحی است و بخشی از آن به صورت علمی و فناورانه برگزار می‌شود؛ یعنی دانشجویان را با دستاوردهای صنعتی آشنا می‌کنیم. خبرگزاری سیاسی ـ اجتماعی هم داریم.
* خوب است که نتایج نظرسنجی‌های جهاد در مسائل مملکت بهره‌گیری شود
فارس: به طور کلی موضع جهاد دانشگاهی در بحث‌های فرهنگی و سیاسی چیست؟
علیزاده: باید بگویم جهاد نهادی است که مولود انقلاب است و در تمام دولت‌ها از هر جناح سیاسی ما بر اساس منویات مقام معظم رهبری حمایت از دولت را در دستور کار داریم؛ یعنی هر جناح سیاسی که در دولت باشد جهاد خود را در تقابل با آن نمی‌بیند، گرچه ۲۵ تا ۳۰ درصد اعتبارات جهاد، دولتی است و بیشتر اعتبارات ما در تمام حوزه‌ها به صورت مشارکتی جذب می‌شود.
اگر بخواهیم وضعیت فرهنگی جهاد در دانشگاه‌ها را ببینیم، جهاد در دانشگاه، با قشری سر و کار دارد که هر کدام بنا به دلیلی نوع فعالیت‌های فرهنگی که رقبای ما انجام می‌دهند نمی‌پسندند و به سراغ جهاد می‌آیند، به دلیل رشته، سلیقه و نوع فعالیت به این صورت است که سراغ ما می‌آیند.
ممکن است ما به عنوان جهاد دانشگاهی تعریفی را از یک پروژه داشته باشیم که نهاد دیگر تعریف دیگری داشته باشد و این مسئله نخستین معضلی است که ما با آن روبه‌رو هستیم، در بعضی دانشگاه‌ها این نگاه نزدیک می‌شود و در بعضی موارد اینگونه نیست.
اما اگر بخواهیم بگوییم که جایگاه دانشجویان کجای کار فرهنگی کشور است، باید بگویم همان‌گونه که مقام معظم رهبری فرمودند دانشجویان تهدیدی برای کشور نخواهند بود؛ یعنی برخلاف برخی مسئولان که دانشجویان را تهدید می‌دانند، مقام معظم رهبری همیشه تأکید کرده‌اند که جوانان فرصت هستند نه مشکل.
شاید ابلاغ قانون منع بازنشستگی نیز به همین دلیل باشد که به جوانان فرصت دهند.
فارس: چه موضوعاتی بیشتر مورد توجه جهاد دانشگاهی است؟
علیزاده: ما مرکز افکارسنجی داریم که در حوزه‌های مختلف از جمله مسائل روز، اغتشاشات، انتخابات، مراسم مذهبی و مسائل دیگر از مردم نظرسنجی می‌کنیم، اما این افکارسنجی‌ها باید از سوی مسئولان مورد توجه قرار بگیرد؛ چراکه اگر ما افکارسنجی کنیم ولی نظرات، منبع تصمیمات نشود، فایده‌ای ندارد. اینکه ما بدانیم نظرات تعدادی از مردم چیست ولی بر مبنای این نظرات تصمیم‌گیری نکنیم فایده‌ای ندارد.
جهاد دانشگاهی یکی از اعضای اصلی شورای فرهنگ عمومی است. آنچه ما درباره دانشگاه به آن رسیدیم این است که نگرانی از آینده و اشتغال در دانشگاه‌ها دغدغه اصلی دانشجویان است و به جنسیت هم مرتبط نیست.
هر فردی اعم از دختر و پسر که وارد دانشگاه می‌شود نگرانی از آینده را دارد.
* توانمندسازی دانشجویان برای اشتغال‌زایی
فارس: با توجه به اینکه جهاد دانشگاهی به این موضوع پی برده، فعالیتی هم در این زمینه داشته‌اید؟
علیزاده: در کنار سازمان اشتغال، ما هم در حوزه مراکز رشد فرهنگی و پارک علم و فناوری با حمایت از استارتاپ‌ها به سمت توانمندسازی دانشجویان می‌رویم.
البته در این حوزه باید کار بیشتری صورت گیرد تا دانشجویان با این حوزه آشنا شوند.
نکته بعدی این است که باید از سرمایه اجتماعی دانشجویان به خوبی بهره‌گیری شود، یعنی بحث نشاط و امید دانشجویان حتی می‌تواند در امر اشتغال‌زایی مؤثر باشد.
احساس ما این است با توجه به اینکه در دانشگاه موضوع هنر می‌تواند به بخش توانمندسازی کمک کند، مبنای بسیاری از فعالیت‌هایمان در بخش فرهنگی موضوعات هنری مانند تئاتر و گرافیک است که استقبال خوبی هم در این حوزه می‌شود.
فارس: در این زمینه چه کرده‌اید؟
علیزاده: ما یک سری مراکزی داریم که کاملاً کار تخصصی انجام می‌دهند، فعالیت‌ها و مسابقات قرآنی هم برگزار می‌کنیم.
موضوع توجه به آسیب‌های اجتماعی نیز به صورت خودجوش در سازمان دانشجویان ما بررسی شده که این مسائل برای دانشجویان بسیار جذابیت دارد، درباره مسائل زیست محیطی نیز فعالیت می‌کنیم.
در کنار اینها سازمان انتشارات ما به موضوع پایان‌نامه‌های دانشجویی و پژوهش‌ها می‌پردازد.
در بحث کتاب سال دانشجویی نیز فعالیت اساسی داریم.
چند برنامه را هم به تازگی شروع کرده‌ایم، ما اعتقاد داریم دانشجو باید بتواند در دانشگاه در جایی نظر خود را بیان کند و نقدها را در یک محیط رسمی به صورت قانون و اصولی بگوید، به همین منظور برنامه مناظرات دانشجویی را در نظر گرفتیم.
* افزایش ظرفیت دانشجویان برای پذیرش نظرات مخالف با برگزاری مناظرات دانشجویی
فارس: در این زمینه بیشتر توضیح دهید. مناظرات دانشجویی به چه صورت برگزار می‌شود؟
علیزاده: ۵۰۰ دانشگاه را در نظر گرفته‌ایم و تقسیم‌بندی کردیم که دو گروه از دانشجویان به صورت موافق و مخالف یک موضوع صحبت می‌کنند.
فارس: درباره چه موضوعاتی؟
علیزاده: موضوعات مناظرات دانشجویی هم استخراج شده از پایان‌نامه‌هاست و بر روی آن کار تحقیقی صورت گرفته است.
موضوعات ما در رابطه با مسائل اقتصادی، اجتماعی حتی مذهبی صحبت می‌کنند که در این زمینه هم کار گروهی انجام می‌شود و هم نظرات موافق و مخالف مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در این مناظرات، دانشجویان ظرفیت شنیدن حرف مقابل را در خودش افزایش می‌دهد، که این مساله یکی از مشکلات کشور ماست.
در آیین‌نامه ما فقط به مناظره امتیاز داده می‌شود و اگر از تمسخر و تحقیر استفاده کنند، از امتیازات کسر می‌شود، ما مناظرات را از کشورهای دیگر الگوبرداری کرده و آن را بومی کردیم. سال گذشته به صورت آزمایشی یک دوره مناظره به زبان انگلیسی هم برگزار کردیم، البته ثبت‌نام‌ها زیاد نبود ولی اینگونه مناظرات فواید زیادی دارد چرا که دانشجویان می‌توانند اعلام نظر کنند و اعتماد به نفس‌شان افزایش می‌یابد.
ما حتی از این افراد در شورای تصمیم‌گیری برنامه‌هایمان هم استفاده کردیم.
همچنین سازمان انتشارات علاوه بر چاپ ۳۰۰ عنوان کتاب به بحث پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌ها نیز پرداخته است.
* دفاع سه دقیقه‌ای از پایان‌نامه‌های دانشجویی
فارس: در زمینه پایان‌نامه‌ها چه کاری انجام شده است؟
علیزاده: کار دفاع سه دقیقه‌ای برای پایان‌نامه‌ها نیز برگزار کردیم که هر دانشجو در هر رشته به مدت سه دقیقه باید بتواند پایان‌نامه خود را برای مخاطب عام پرزنت کند که این بحث نیز داوری می‌شود.
ما بحث حمایت از ایده‌ها را هم انجام می‌دهیم به این صورت که با فردی که حامی ایده‌هاست صحبت می‌کنیم تا از ایده‌ها حمایت کرده و آن را به صنعت ببرد.
ما در زمینه سبک زندگی هم کار می‌کنیم. ارتباط رشته‌های مختلف با قرآن را به دانشجویان آموزش می‌دهیم و نخستین مرکز رشد فرهنگ مبتنی بر مذهب را داریم که از ایده‌های قابل کاربری دانشجویان حمایت می‌کنیم.
به نوعی جهاد، حلقه واصل دانشجو و صنعت است یعنی ایده را به صنایع مرتبط می‌کند.
* شرایط فرهنگی دانشگاه‌ها نسبت به جامعه بهتر است
فارس: با وجود تمام این فعالیت‌های فرهنگی در دانشگاه‌ها، برخی خانواده‌ها در تماس با خبرگزاری فارس اعلام کردند که از ورود فرزندانشان به دانشگاه هراس دارند چرا که برخی دانشجویان با ورود به دانشگاه از نظر هویت ملی و مذهبی تغییر می‌کنند. شما علت را در چه مساله‌ای می‌بینید؟
علیزاده: سنجش‌های ما نشان می‌دهد که وضع دینداری به معنای عام یعنی پذیرش صداقت و این مسائل و وضع مؤلفه‌های دینداری مانند نماز و روزه و اعتکاف، وضعیت دانشگاه‌ها از جامعه بهتر است، نه به معنای آن‌که دانشگاه‌ها وضعیت خوبی دارند ولی نسبت به جامعه بهتر است. البته در رشته‌های هنر این وضعیت نامطلوب‌تر است که این مسئله نیاز به آسیب‌شناسی دارد. اما باید بدانیم که آیا فقط دانشگاه مؤثر است؟ صدا و سیما مؤثر نیست؟ شبکه‌های اجتماعی و نهادهای دیگر که بودجه بسیاری برای وضعیت فرهنگی گرفته‌اند، مؤثر نیستند؟ دلیل این موضوع چیست؟ ما نسبت به موضوعات فرهنگ و هنر غافل بودیم. وضعیت سینماها را بررسی کنید، چند درصد فیلم‌ها بر اساس نظرات حاکمیت به معنای کلی است؟ ما کشور اسلامی هستیم که مردم ما دیندار هستند، جشنواره‌های تئاتر و موسیقی ما تا چه حد بر این موضوع منطبق هستند؟
بحث دیگر این است که ما در نظام آموزش تربیت را برعهده نهاد رسمی می‌دانیم، یعنی خانواده خود را جدا می‌داند. خانواده می‌گوید اینجا جمهوری اسلامی است و دانشگاه اسلامی است، آئین‌نامه و استاد و غذاخوری و بقیه مسائل اسلامی است، بنابراین فرزند را رها می‌کنند که این ابتدای اشتباه است.
خانواده اگر بخواهد بگوید که من فرزندم را کامل به نهادها واگذار می‌کنم، اشتباه می‌کند چرا که به هر حال خانواده باید نظارت خود را داشته باشد.
* معاونان فرهنگی نهادها گزارش دهند که براساس بودجه‌ای که دریافت کردند چه کارهایی انجام دادند
فارس: به نظر شما به طور کلی چه کاری باید صورت بگیرد؟
علیزاده: ما باید تعریف مشخصی از دینداری ارائه دهیم؛ یعنی اگر دانشجویی از نظر ظاهری با بقیه متفاوت باشد، دیندار نیست؟ مقام معظم رهبری نیز مؤلفه‌هایی را بیان کرده‌اند که این مسئله باید مورد توجه قرار گیرد.
مؤلفه دینداری را باید برمبنای تأکیدات مقام معظم رهبری تعریف کنیم.
ما باید بدانیم نسبت به هزینه‌ها آیا مطالبات صورت گرفته است؟ معاونان فرهنگی باید گزارش کنند که چقدر بودجه گرفته‌اند و چه کرده‌اند. باید خروجی بودجه‌ای که گرفته‌اند را اعلام کنند. رسانه‌ها باید در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی مطالبه کنند.
امسال باید وضعیت فرهنگی در سینماها، دانشگاه‌ها و مراکز مختلف مورد بررسی قرار بگیرد تا هر نهاد اعلام کند بر اساس بودجه‌ای که گرفته است چه کارهایی انجام داده و موانع خود را بیان کند.
ما در جهاد دانشگاهی درباره انگیزه دانشجویان نیز مطالعات داشته‌ایم. براین اساس ورود دانشجویان به دانشگاه با انگیزه‌های متفاوتی صورت می‌گیرد، شاید این مساله در سال‌های گذشته متفاوت بود ولی حالا وضعیت فرق می‌کند؛ چراکه عملاً بعد رقابتی نیز در دانشگاه‌ها کم‌رنگ شده است و ما برای دانشجویانی با انگیزه‌های مختلفِ ورود به دانشگاه نمی‌توانیم نسخه کلی فرهنگی بپیچیم.
* دلایل تغییر هویت ملی و مذهبی دانشجویان پس از ورود به دانشگاه
فارس: با این وجود ما چه باید بکنیم؟
علیزاده: ببینید کشورهای اروپایی قبل از انجام کار پژوهشی به خودباوری می‌رسند و این خودباوری همان فرهنگ است. اگر شما رشد هرم سنی جمعیت را ببینید، ما جمعیت دانشجویی بسیاری داریم ولی هنوز در برخی دانشگاه‌ها آزمایشگاه نداریم.
اینکه بگوییم تحریم در این مسائل تأثیر گذاشته درست است ولی اگر بخواهیم هدف متعالی را دنبال کنیم، با وجود تحریم هم امکان‌پذیر است.
آیا ما در گزینش اساتید درست عمل می‌کنیم؟ در برنامه‌ریزی‌ها درست عمل می‌کنیم؟ اگر همه اینها را ببینیم، باید سهم‌بندی کنیم که چند درصد از مشکلات مربوط به نهادهای فرهنگی است و چند درصد مربوط به نهادهای آموزش و پذیرش است. شاید ما در این چرخه به مشکل خوردیم. به نظر من اگر بخواهیم بین خروجی و ورودی نسبتی برقرار کنیم، ما نتوانستیم در سیاست‌های آموزشی و پژوهشی موفق باشیم. شاید سیاست فرهنگی ما هم ضعیف باشد ولی مشکل اصلی بُعد پذیرش دانشجوست.
فارس: در این زمینه بیشتر توضیح دهید.
علیزاده: شما ببینید چرا دانشجوی دبیرستانی روخوانی قرآن را بلد نیست؟ دانشجویی که می‌تواند زبان چینی را یاد بگیرد،چرا قرآن را نمی‌تواند از رو بخواند؟ ما که از سال اول ابتدایی به بچه ها قرآن یاد می‌دهیم پس چرا وضعیت اینگونه است؟
فارس: دلیلش چیست؟
علیزاده: دلیلش چند مسئله است. یکی اینکه در حوزه دینی باید جذابیت انگیزشی را ایجاد کنیم که این کار را نکردیم که این جذابیت از محتوا و شکل و رنگ کتاب تا معلم باید صورت بگیرد.
در دنیا دانشگاه را محل بروز می‌دانند و شکل‌گیری شخصیت در مقاطع قبلی شکل می‌گیرد.
اینکه می‌گویید دانشجوی ما پس از ورود به دانشگاه دچار تغییر هویت ملی و مذهبی می شود به این دلیل است که ما نتوانستیم سبک زندگی درست را به او بیاموزیم و شخصیت با ثباتی را برایش ایجاد کنیم.
حتی دانشجوهای رشته الهیات ما روخوانی و روان‌خوانی قرآن را بلد نیستند. ما که این همه فعالیت‌های قرآنی در صدا و سیما و مدارس داریم. پس چه ابزار دیگری را باید به خدمت بگیریم که موضوع حل شود؟
فارس: شما دلیلش را در چه می‌دانید؟
علیزاده: من می‌گویم شاید بحث بی‌اعتمادی است.
فارس: بی اعتمادی به چه کسی یا چه چیزی؟
علیزاده: بسیاری از رفتارهایی که در دانشگاه می‌بینید رفتار اعتراضی است یعنی مقابله با دین نیست. بلکه مقابله با من مسئول فرهنگی است.
مثلا من معاون فرهنگی یک دانشگاه هستم و نتوانستم دانشجو را از خودم راضی نگه دارم پس او در اعتراض با من کاری را که به حوزه من مربوط است برعکس انجام می‌دهد که به من دهن‌کجی کند و این مساله به این معنی نیست از در دلش از کار خود راضی باشد.
شاید در جامعه هم به همین صورت باشد.
نتیجه یک نظرسنجی به ما نشان داد که ۶۷ درصد مخاطبان نظرسنجی علاقه خود را به پیاده‌روی اربعین اعلام کردند، ۸۷ درصد مخاطبان نظرسنجی در مراسم عزاداری محرم شرکت کرده‌اند و ۵۰ درصد تمام دهه را شرکت کرده‌اند ولی آیا ما در این مراسم توانسته‌ایم مسائلی مانند فداکاری را به افراد آموزش دهیم تا مثلا اگر جنسی در بازار گران می‌شود احتکار نکنند؟
برخی افراد هم برای عزاداری می‌آیند ولی عزاداری را به اشکال دیگری انجام می‌دهند. من می‌گویم این افراد در دل‌شان به محرم و عزاداری احترام قائلند ولی این شکل‌های عجیبی که می‌بینیم بحث این است که ما نتوانسته‌ایم به او خوب آموزش دهیم.
* در بخش فرهنگی سلیقه‌ای عمل می‌شود
فارس: برای حل این مساله چه باید بکنیم؟
علیزاده: ما باید از این فرصت استفاده کرده و این جوانان را یک فرصت بدانیم و مسائل را برایشان تبیین کنیم.
من احساس می‌کنم معضل اصلی فرهنگی ما بی انگیزگی یا بی برنامگی مسؤولان است.
به طور مثال اربعین یک ظرفیت است و ما باید برنامه مشخصی برای تبیین قیام عاشورا در این روز داشته باشیم.
پیاده روی اربعین بسیار سخت است. و کسی که به این سفر می‌رود به عنوان پیک‌نیک نمی‌رود. پس ما باید این جوانان را فرصت بدانیم. اینکه دختر و پسر در کنار هم در شب‌های قدر قرآن به سر می‌گیرند را باید بررسی کنیم. اینها چارچوب را پذیرفته‌اند ولی فکر می‌کنند اینکه در کنار هم این مراسم را برگزار کنند اشتباه نیست، پس ما باید آن‌ها را آشنا کنیم و آموزش دهیم.
ماه رمضان و محرم و صفر و اربعین ظرفیت فرهنگی نظام است و باید آسیب‌های جوانان هم در همین مراسم بررسی شود.
چرا باید برخی مداحان اشعار سخیف بخوانند؟ چرا نباید مساله‌ای از ظلم‌ستیزی و استکبارستیزی امام حسین(ع) مطرح شود؟
ما چند مداح تراز جمهوری اسلامی داریم که آن‌ها را الگو قرار داده و مدل همان‌ها را تربیت کنیم؟ ما حتی نتوانسته‌ایم سلبریتی‌های کشور را مطابق آنچه حکومت می‌خواهد تربیت کنیم، یعنی در هدایت ضعیف بوده‌ایم.
بحث دیگر اینکه اگر منه مخاطب احساس کنم که مجموعه‌های فرهنگی فقط رسانه یک عده هستند بی اعتمادی حاصل می‌شود.
ما باید این ظرفیت‌ها را ایجاد کرده و از طرفی هم نظارت کنیم.
البته ما همیشه نظارت را با دخالت اشتباه گرفته‌ایم و فکر می‌کنیم اگر بگوییم هیأت‌ها ۱۱ شب تعطیل شود، درست است و می‌توانیم به صورت ابلاغی مسائل را اصلاح کنیم. نظارت باید با هدایت صورت گیرد. کاری که ما می‌کنیم دخالت است.
دنیا در حوزه فرهنگی از کوچک‌ترین فرصت استفاده می‌کند و برای مناسبت‌هایی که هیچ مبنایی ندارد فرهنگ ارائه می‌دهد. ما در حوزه فرهنگی یک گزارش منسجم برای این ۴۰ سال پیروزی انقلاب اسلامی داریم؟
فارس: پس به نظر شما عمده‌ترین معضل فرهنگی ما عدم انگیزه مسؤولان است؟
علیزاده: یکی از مسائل بحث انسجام است، مثلا ما در یک حوزه فرهنگی می‌گوییم مثلا هنر می‌تواند ظرفیتی برای ارائه سبک زندگی باشد. نهاد دیگری می‌گوید هنر به فرهنگ ضربه می‌زند و همه در حوزه فرهنگی سلیقه‌ای عمل می‌کنند.
بحث دیگر هم بی‌انگیزگی است، آنقدر به حوزه‌های مختلف ورود کردیم که دیگر ابزارهای به روزی هم نداریم.
مثلا در بحث خروج از تلگرام ما باید ابتدا فرهنگ‌سازی می‌کردیم که مردم به سمت استفاده از فیلترشکن و قانون‌شکنی سوق داده نشوند.
ما ابتدا باید ایده‌ها را قبل از اجرا به پختگی برسانیم، باید ابتدا ذائقه مخاطب را بدانیم و ابزارها را فراهم کنیم بعد طرحی را اجرایی کنیم.
مدارس هم گاهی دوگانه رفتار می‌کنند برخی دانش آموزان گوشی همراه به کلاس می‌برند و برخی مدارس اجازه این کار را نمی‌دهند.
یعنی ما برنامه منسجمی نداریم و سلیقه‌ای عمل می‌شود. ما با نسلی فوق‌العاده باهوش مواجهیم چرا که در سن بسیار پایین با مسائل مهمی آشنا شدند. بنابراین برای گفت‌وگو با این مخاطب باید حتما به روز باشیم.
اساتید ما چقدر به روز هستند؟ چقدر با تکنولوژی آشنا هستند؟
مساله دیگر این است که ما امور فرهنگی را دودستی به نهادهای غیررسمی تقدیم می‌کنیم، من در محدوده میدان انقلاب ۷۶ کافی شاپ دیدم که بار فرهنگی را بر دوش می‌کشند و نقد کتاب و شب شعر اجرا می‌کنند ولی بر اساس نظر خودشان.
قبلا هم بحث نقاشی قهوه‌خانه‌ای داشتیم. پس ما می‌توانیم از این ظرفیت به صورت منسجم و برنامه‌ریزی شده بهره بگیریم.
در ایام جام جهانی می‌توانستیم فوتبال را پخش کنیم تا دانشجویان برای دیدن فوتبال در جاهای دیگر دور هم جمع نشوند و به دانشگاه بیایند.
ما باید از فرصت‌ها و ظرفیت‌ها استفاده کنیم.
فارس: چه کسی باید برای این مسائل برنامه‌ریزی کند؟
علیزاده: مشکل ما برنامه نیست بلکه ما در اجرا مشکل داریم. کار فرهنگی در دانشگاه از کار فرهنگی در جامعه سخت‌تر است چرا که مخاطبی در دانشگاه هست که از نظر سطح معلومات از عامه بالاتر است.
ما برای هر مناسبتی یک سال زمان داریم و می‌توانیم به درستی از هر مناسبت برای تبیین مسائل بین جوانان استفاده کنیم.
در حال حاضر اساتید حتی اردوی علمی را برگزار نمی‌کنند زیرا از ایجاد حواشی می‌ترسند، این مساله باعث می‌شود که دانشجویان خودشان به اردو بروند.
بنابراین بر اساس بی تدبیری و بی عرضگی چنین ظرفیتی را از دست می‌دهیم.
من معتقدم فقط با خواستن می‌توانیم وضعیت فرهنگی را بهبود ببخشیم. اگر همه مسؤولان فرهنگی بخواهند می‌شود.
البته هر کسی در حد خودش می‌تواند کار انجام دهد ولی باید همه با هم بخواهند تا همزمان کار پیش برود.
انتهای پیام/