به گزارش مشرق، «احمد نجفی» با اشاره اینکه در ایام جشنواره فیلم مقاومت در خرمشهر به سر می‌برده و به رغم تلاش خود نتوانسته خود را به افتتاحیه برساند، در پاسخ به این پرسش که برگزاری جشنواره فیلم مقاومت چه تأثیری در روند تولید فیلم ها در حوزه مقاومت دارد، گفت: اگر این آثار برای خود جشنواره تولید شود، چند نفری هستند که می‌آیند و فیلم‌ها را می‌بینند، اما معتقدم اینها باید برای سینما و اکران عمومی ساخته شوند نه صرف جشنواره.
نجفی با بیان اینکه من بیشتر به خروجی کار دارم، ادامه داد: هر فیلمی که به نمایش در می‌آید و فیلم خوبی باشد، به طور مسلم جزو کسانی هستم که از آن فیلم حمایت می کنم جشنواره مقاومت جشنواره خوب و بجایی است، اما سوال این است که جنس این سینما در سینمای ایران وخارج از کشور کجاست و چه کسی حمایت می‌کند و می‌بیند؟
بیشتر بخوانید:
وقتی بصیرت فیلمساز آمریکایی از ایرانی بیشتر باشد!
جایگاه مقاومت در سینمای ایران
نجفی با تأکید بر اینکه اگر کشورهای خارجی هم در بخش‌هایی از جشنواره هایی نظیر لوکارنو و ونیز برای خود سیاست تعیین می کنند، می‌دانند چطور این مفاهیم را انتقال دهند، افزود: با اسم مقاومت که فیلم مقاومت نمی‌شود و خارجی‌ها می‌دانند که این نوع تفکرات را چطور جای دهند که در قسمت اصلی جشنواره برنده شود. همه جشنواره ها از قبیل برلین و کن هدف دارند و حتی دیده می شود که برای پاپ و کلیسا نیز جایزه تعیین می‌کنند. این اهداف در بخش‌های مختلف جمع می‌شود و در نهایت جشنواره کن تشکیل و فیلم به صورت جهانی پخش می شود.
این بازیگر و کارگردان خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم فجر به این نوع فیلم ها اهمیت نمی دهد و معمولا از جشنواره فجر فیلم به جشنواره مقاومت می آید و هیچگاه این جریان عکس نبوده است. حتی یک فیلم از چند فیلم جشنواره عمار مناسب سینما نیست و اصلا اجازه نمی دهند. آن الیت هایی که سینما را به صورت تجاری با تمام تنش ها به دست گرفته، از این فیلم ها متنفر است، چون نمی داند با فیلم هایی که در دست دارد، چه کاری باید انجام دهد.
بازیگر فیلم «دوازده صندلی» با تأسف نسبت به اینکه این جملات را با نهایت تأسف می گویم، افزود: به این دلیل که می خواهم حمایت کنم، اینجا آمدم. تا زمانی که تعادل بین جشنواره ها برقرار نشود و استعدادیابی صورت نگیرد و به این دوستان امکانات داده نشود که فیلم بلند سینمایی در ایران و خارج از کشور بسازند، فایده ای ندارد.
بازیگر فیلم «من یک ایرانی ام» عنوان کرد: وقتی یک گروه ۱۰ نفره صاحبان سینما شدند و تفکرشان چرخاندن مسائل و حقایق جامعه به سمت چنین کمدی های زشتی است، کاری نمی شود انجام داد. سینما، پخش، تولید و تهیه به دست این هاست و عواملی که با آن ها کار نکند، بایکوت می کنند و این مسائل است که ما را آزار می دهد. استعدادها عالیست، اما رشد کجاست؟
نجفی تأکید کرد: معتقدم دیگران اجازه نمی‌دهند این نوع جشنواره‌ها کارآمد باشد و باید جشنواره ها تجمیع و این بخش ها زیرمجموعه آن ها شود. ناکارامدی بیشتر در خروجی مجموعه سینمایی است که ناکارآمدی آن را بر گردن دیگران می اندازم، نه جشنواره. باید جشنواره فجر را از دست این الیت ضدفرهنگ دربیاوریم و تبدیل به مجموعه ای متشکل از جشنواره عمار همراه با هیأت رئیسه باشند و دلیل ندارد چندین جشنواره داشته باشیم، بلکه سه جشنواره درخشان کافیست. باید با سینمای مستهجن این افرادی که در سینما هستند، رقابت کرد و چرا این فیلم ها باید در سینما و تلویزیون باشد و فیلم های این جشنواره نباشد؟
بازیگر فیلم «شور شیرین» با اشاره به اینکه سینما شدیدا در انحصار افراد خاصی است و باید ببینیم امروز سینما دست چه کسانی است، گفت: جشنواره فجر دست عده ای الیت خاص است و معتقدم باید هیأت مدیره و موسس داشته باشد و از همه دیدگاه ها بیایند و با مشورت پیش بروند و فیلم های خوب را نمایش دهند و برای نمایش اجباری داشته باشند. تا زمانی که سینما به دست این چند نفر است، جز خیانت به سینما هیچ نمی بینید. بجای رقابت در مدیریت، رقابت بین جشنواره هایی افتاده است که جایگاهی ندارند.
او در پایان گفت: این نگاه فرسوده الیتی باید از ارشاد بیرون برود و ما دویست جشنواره نمی خواهیم بلکه جشنواره ای با مولفه های بومی خودمان می خواهیم. من فیلمی که باعث ترویج غرور ملی شود را دیدم که آن را نابود می کنیم و این فیلم در ایتالیا میان ۱۳۰ کشور اول شده است، اما اینجا در جشنواره به یکدیگر تلفن می زدند که این فیلم را نمایش ندهید.