به گزارش حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، چندی پیش شبکه 10 رژیم صهیونیستی اعلام کرد که این رژیم در صدد عادی سازی روابط با کشورهای آفریقایی نظیر چاد و اتیوپی برآمده است و اسرائیل از سه ماه پیش روابط خود را با چاد به طور محرمانه از سرگرفته است،این دمینوی عادی سازی تعملات در حالی به دریچه قاره سیاه رسیده است که پیش از این کشورهای حاشیه خلیج فارس نظیر عربستان، امارت، بحرین وعمان کلید آغاز رابطه رسمی با تل آویو را زده بودند. این روند در حالی طی دوسال اخیر شدت گرفته است که پیش از این ارتباط و تعامل با سرزمین های اشغالی به عنوان یک تابو شناخته می شد و ایستادگی و مقاومت در برابر رژیم اشغالگر به عنوان یک پرستیژ در سایست خارجی دولت عربی و اسلامی شناخته و بر آن تاکید می شد. با توجه به این مسئله و دلیل تغییر چنین روندی در سیاست دولت های منطقه و تلاش رژیم صهیونیستی برای ایجاد ارتباط با آفریقا، گفت‌وگویی را با جعفر قنادباشی کارشناس مسائل منطقه داشته ایم که در ادامه می خوانید؛
جعفر قنادباشی کارشناس مسائل منطقه در گفت‌وگو باخبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، با نگاهی به تاریخ روابط اسرائیل با کشورهای اسلامی از جمله مصر درباره تلاش اسرائیل به ایجاد رابطه با کشورهای آفریقایی اظهار کرد: تلاش اسرائیل برای عادی سازی روابط با آفریقا را می‌توان تلاشی چند دهه ساله نامید.یعنی از ابتدای سال 60 میلادی، زمانی که کشورهای آفریقایی در تلاش برای استقلال خود بودند و سازمانی به نام " وحدت آفریقا " با عضویت فعال مصر و مغرب در همین زمینه آغاز به کار کرد. ناگفته نماند که کشورهای آفریقایی در مترصد بودند تا پس از استقلال به عضویت "جنبش عدم تعهد"((NAM که در سال 1963 آغاز به کار کرد و مصر هم از بنیان گذاران و اعضای پر نفوذ آن بود در آیند. بر همین اساس صف‌آرایی سخت اسرائیل با مصر در جریان جنگ 33 روزه و اشغال صحرای سینا توسط این رژیم سبب شد که کشورهای آفریقایی هم همراه با مصر ، مغرب و کشورهای شمالی آفریقا نظیر الجزایر که کشورهایی اسلامی و اعضای فعال جنبش عدم تعهد بودند با اسرائیل رابطه برقرار نکرده ورژیم صهیونیستی در زمینه ارتباط با کشورهای آفریقایی ناکام بماند. اما پس از سال 1978یعنی زمان ریاست جهوری انورسادات ،کشور مصر درصدد سازش با اسرائیل برآمد و به تبع آن دیگر کشورهای آفریقایی نیز درتکاپو برای ایجاد رابطه با این رژیم بر افتادند.
وی واکنش بقیه کشورهای آفریقایی مبنی بر ایجاد رابطه با اسرائیل این‌گونه بیان کرد:بیشتر مردم آفریقا به خصوص در خطه جنوبی آفریقا ازجمله کشورهایی چون نامبیا و زیمباوه که تجربه‌های تلخی از آپارتاید و جدایی اقوام توسط حاکمان سابق خود داشتند اقدامات نژاد پرستانه این رژیم بر ضد مردم فلسطین و حقیر دانستن مردم ضد یهود را یادآور سیاست حاکمان سابق خود دانسته و تا امروزهم از برخورداری رابطه با این رژیم امتناع ورزیده اند.و باید گفت که به جز برخی از کشورهای آفریقایی که سران دیکتاتوری داشته و نظامیانی که کودتاچی بوده و در اسرائیل تعلیم دیده بودند در دیگر کشورها ارتباط با اسرائیل محکوم به شکست بوده است.در نتیجه آنچه که امروز شاهد هستیم نگاه واقع بینانه بسیاری از دولت‌های آفریقایی به اسرائیل به سبب ظلم و جنایتی بوده که به مردم فلسطین روا داشته است. البته روشن‌گری و تبلیغات مردم فلسطین در کشورهای اسلامی وهمچنین سفارتی که در کشورهای آفریقایی برقرار کردند نقش شایانی در ترد اسرائیل توسط ملت‌های آفریقایی داشته است.
کارشناس سیاسی واکنش کشورهای اسلامی به برقرای ارتباط با رژیم صهیونیستی را این‌گونه بیان کرد:امروز کشورهای اسلامی از ارتباط با اسرائیل واهمه دارند چرا که هرگونه نزدیکی به رژیم صهیونیستی به معنی افزایش خشم و نفرت مردم به آن حکومت است به خصوص در کشورهایی نظیر تونس، لیبی، مصر و بریتانی مردم به شدت نسبت به هرگونه همکاری کشورهای اسلامی با اسرائیل حساس بوده و از این رژیم تنفر دارند.به همین سبب اسرائیل به شدت به دنبال ایجاد راه های نفود خود در کشورهای اسلامی و استفاده از آرای آ‌نها در مجامع بین المللی است ناگفته نماند که آفریقا دارای 54 کشور دز سازمان ملل بوده و این به منزله یک سوم آرای این نهاد بوده و به طور قطع عاملی برای ترغیب اسرائیل به رابطه با آفریقا خواهد بود . چراکه فقدان رابطه با آفریقا به تنهایی بیشتر این رژیم در سازمان ملل انجامیده وموجبات صدور قطع‌نامه‌های مختلف را بر ضد این رژیم فراهم می‌کند.
وی یکی از اهداف اسرائیل برای ارتباط باکشورهای آفریقایی را تسلط بر منابع غنی و سرشار معدنی این کشورها دانست و ادامه داد: در دوران نتانیاهو اسرائیل تلاش تازه‌ای را برقراری رابطه با آفریقا و کشورهای دارای ثروت های خدادادی آغاز کرده عاملی که برای ذات سلطه طلب این رژیم اهمیت بی شماری داشته و دولت و مردم این رژیم را همواره به تلاش برای تسلط به منابع و معادن کشورهای دارای معادن الماس و راغب کرده است. ناگفته نماند که اسرائیل هرگز نه توانایی اش را داشته و نه علاقه مند به تولید و فروش کالا به آفریقا بوده و به تبع آن خریدی هم از این کشورها نداشته،عمدتا محصولات مورد نیاز خود راهم در داخل تامین کرده است.
قناد باشی درتشریح بیشتر سازو کار اقتصاد اسرائیل ادامه داد: رژیم صهیونیستی همواره در عرصه اقتصادی تنها در پی فروش اقلام خاصی نظیر، گازهای اشک آور و انواع باتوم برای سرکوب تظاهرات آن‌هم به کشورهایی خاص بوده است. همچنین برخی از داروهای شیمیایی مقابله با آفات کشاورزی را هم بصورت محدود در اختیار برخی از کشورها قرار می‌دهد امروز هم در برقراری ارتباط با آفریقا تنها به دنبال منفعت مالی خود و تسلط بر منابع و معادن الماس و فلزات گرانبها مثل تیتانیوم در آفریقا هستند البته استفاده از سیاه پوستان بیمار آفریقایی به عنوان یک ابزار آزمایشگاهی هم یکی از اهداف پنهان این رژیم برای برقراری رابطه با آفریقاست .
کارشناس سیاسی همچنین دومین هدف اسرائیل از برقراری ارتباط با آفریقا را جلوگیری از رشد جریانات فکری ضد صهیونیستی در این کشورها بر شمرد و افزود: یکی دیگر از اهداف اسرائیل ازارتباط با آفریقا کوشش برای جلوگیری از رشد و تقویت احزاب و جریانات ضد صهیونیستی است و امروز بخصوص در کشورهای اسلامی نظیر الجزایر، تونس و مصر این تلاش را آغاز کرده .و امروز هم این رژیم در آفریقا که دارای27 کشوراز 54 کشور عضو سازمان همکاری های اسلامی است کوشش داردتا تدابیری را بر اساس یک دیپلماسی پنهان اتخاذ کرده تا از رشد احزاب و قدرت گیری جریانات ضد صهیونیستی جلوگیری کنند. چرا که روی کار آمدن یک جریان اسلامی در یک کشور اسلامی باعث افزایش مشکلات منطقه ای و جهانی اسرائیل خواهد بود. پس اسرائیل در اکثر کشورهای دنیا در صدد پیش‌برد و اجرای دیپلماسی پنهانی خود است.
وی در پایان آخرین و مهمترین هدف اسرائیل برای رابطه با آفریقا را این‌گونه تشریح کرد: همانطور که شاهد هستیم طی سه سال گذشته هرساله در مجمع عمومی سازمان بین الملل بیش از 150 کشور جهان در حدود 10 قطعنامه بر ضد اسرائیل به سبب عملکردهای ظالمانه اش بر فلسطین تصویب میکنند.از این رو امروز اسرائیل در تلاش است تا خود را به جهان قبولانده و از آرای منفی خود در مجامع بین المللی بکاهد، به همین سبب هم نیازمند است تا ارتباط خوبی را با کشورهای آفریقا برقرار کرده و از طریق آن آرای مجمع عمومی و دیگر زیرمجموعه‌هایش نظیر ایفائوو سازمان های حقوق بشری را به نفع خود تغییر دهد. چرا که در دیپلماسی امروز نقش سازمان‌های بین المللی در سرنوشت رژیم‌ها در کشورها بسیار موثر است.در نتیجه یکی از مهمترین اهداف اسرائیل برای برقراری ارتباط با آفریقا را می‌توان در راستای خروج از انزوایی که مدتها این رژیم را درگیر خود کرده ارزیابی کرد.
انتهای پیام/