هفته گذشته، موضوع تبدیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در مجلس شورای اسلامی تصویب و ایرادات شورای نگهبان به این طرح توسط نمایندگان ملت رفع شد؛ موضوعی که نتیجه آن افزیش یک وزارت خانه دیگر به وزارت خانه های دولت و کاهش یک معاونت از معاونان رئیس جمهور است.

به گزارش «تابناک»؛ نمایندگان مجلس تبدیل سازمان میراث فرهنگی به وزارت خانه را از سال 82 کلید زدند؛ اما هر بار با مشکلاتی روبه رو و این طرح از دستور کار خارج می شد، ولی سرانجام سه شنبه گذشته، این طرح توسط نماینده ها تصویب شد. هدف عمده نمایندگان مجلس از تبدیل این سازمان به وزارت خانه، نظارت پذیر کردن این سازمان عنوان شده است. نمایندگان بر این بر این باور بودند، از آنجا که معاونان رئیس جمهور در قبال عملکرد خود به مجلس پاسخگو نیستند، تشکیل وزارت خانه جدید در دولت اجتاب ناپذیر است.

همچنین برخی نمایندگان بر این اعتقادند که این سازمان به مانند یک حیاط خلوت برای دولت است و دولت ها افراد نزدیک به خود و غیر متخصص را در این وزارت خانه منصوب می کنند و چون نظارتی هم بر این سازمان نیست، بازده کار را به شدت کاهش داده است.

جبار کوچکی نژاد، رئیس فراکسیون گردشگری و میراث فرهنگی در خصوص این موضوع گفته است: این وزارت خانه می تواند در ثبات مدیریتی این سازمان نقش داشته باشد. در گذشته دولت ها افرادی که شغلی پیدا نمی کردند، وارد این سازمان می کردند و در واقع یک حیاط خلوت برای دولت ها به شمار می آمد.

این نماینده مجلس افزود: اکنون مجلس می تواند در تأیید صلاحیت وزرا دقت لازم داشته باشد و دولت ها هم ملزم هستند افراد دارای صلاحیت و تجربه لازم را به مجلس معرفی نمایند. مجلس نیز می تواند نظارت کاملی بر عملکرد این سازمان داشته باشد و نیز در ردیف ها و بودجه این وزارت خانه به دولت کمک کند. بنابراین، باید سازوکارها و مدیریت در این وزارت خانه هدفمند شود و وزیری هم که قرار است بر مسند این صنعت پردرآمد تکیه کند، به مجلس برنامه بدهد و پاسخگوی نمایندگان باشد.
اما این موضوع نگرانی عمیقی در میان دولتی ها ایجاد کرده است؛ این که خواسته های ریز و درشت نمایندگان آنقدر خواهد بود که فرصت فکر کردن به برنامه های کلان را از وزیر بگیرد و تمام وقت وزیر صرف راضی کردن نمایندگان شود.

اغلب نمایندگان اذعان دارند، بیشترین وقت خود را صرف پاسخگویی به مطالبات مراجعه کنندگان خود می کنند و فرصتی برای کارهای کلان و اساسا فکر کردن به این موضوعات ندارند. در مجلس شورای اسلامی بارها شاهد بودیم که وزیری به خاطر چند بشکه قیر برای یک راه روستایی و ساخت یک مسجد و یا مدرسه در یک منطقه، مجبور به پاسخگویی به نمایندگان شده است.

همچنین آن گونه که برخی نمایندگان گفته اند، ساخت و پاخت های پشت پرده بسیاری برای عزل و نصب یک مدیر در شهرستان ها با وزیر و نمایندگان صورت می گیرد و اگر به هر دلیل یک نفر از طرفین راضی نشود، وزیر و برخی معاونان آن باید ساعت ها و روزها در راهروهای مجلس وقت خود را بگذرانند.

نگرانی ها از این است که از فردای وزارت خانه شدن این سازمان، باید وزیر تمام وقت خود را صرف رسیدگی به درخواست های ریز و و درشت نمایندگان، از جمله پرداخت وام، کمک به ساخت یک خانه بوم گردی، مجوز گردشگری برای یک آقازاده و مواردی از این دست کند و در صورت امتناع، منتظر عواقبی نظیر سؤال و استیضاح باشد.

البته خود دولتی ها با اینکه قبلا از طرح وزارت خانه شدن سازمان گردشگری حمایت می کردند، اکنون رضایتی از این موضوع ندارند، به طوری که محمد محب خدایی، معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی در این خصوص گفته است: معاونت رئیس جمهور در هر جای دنیا پستی بالاتر از وزارت به حساب می آید.

وی در ادامه یادآور شد: اگر کسی بخواهد پاسخ دهد که می دهد و اگر نخواهد هیچ کس نمی تواند وی را ملزم به این کار کند. ما هنوز گردشگری را باور نداریم و به نظر نمی رسد، با تغییر ساختار این مشکلات حل شود، فقط از این به بعد وقت وزرا در راهروهای مجلس تلف خواهد شد.

گردشگری برای کشوری مانند ایران با سابقه تاریخی غنی که دارد، می تواند منبع مالی بسیار قوی شود و علاوه بر سود سرشار اقتصادی، می تواند منافع سیاسی زیادی نیز به دنبال داشته باشد؛ آن هم در شرایطی که بسیاری از کشورهای جهان درباره ایران دست به دروغ پردازی و تبلیغات سیاسی زده اند، اما شرط آن این است که وزیر فرصتی برای انجام کارهای کلان داشته باشد.