در حالی که این روزها خبرهای بسیاری از تجمعات کارگران گروه ملی فولاد برای احقاق مطالبات خود به گوش می‌رسد، امروز خبری مبنی بر لغو الزام عرضه محصولات این گروه در بورس و ذیل دستورالعمل تنظیم بازار برای حل مشکلات این واحد تولیدی منتشر شد. سوال اصلی این است که آیا به واقع این راهکار صحیح مدیریت این بحران است؟
با نگاهی دقیق تر به مشکلات این کارخانه می‌توان دریافت که اکثر واحدهای فولادی کشور کم و بیش در حال دست و پنجه نرم کردن با این مشکلات می باشند. نیروی کار مازاد، کمبود نقدینگی، عدم تقاضای موثر برای محصولات فولادی و ... البته نباید از مشکلات مربوط به سوء مدیریت نیز بدون تامل گذشت.
با یک بررسی اجمالی می توان دریافت که دستور امروز مبنی بر خروج گروه ملی از عرضه میلگرد در بورس باز هم حرکتی شتاب‌زده و بدون تفکر عمیق می‌باشد، چرا که قیمتهای فعلی بورس کالا پس از آزادسازی نزدیک به قیمتهای بازار می‌باشد و در عمل دردی را از مشکلات مالی این شرکت دوا نخواهد کرد. مشکل اصلی در حقیقت عدم توانایی گروه ملی در تامین منابع مورد نیاز برای خرید مواد اولیه، تولید پایدار و توانایی در فروش تولیدات خود می باشد.
مصرف سرانه فولاد کشور در جدیدترین بروز رسانی به ۲۰۱ کیلوگرم رسیده است که از میزان قبلی ۳۷ کیلوگرم پایین تر می باشد. باعث تاسف اینکه این رقم از میزان مصرف سرانه بسیاری از کشورهای همسایه در خاور میانه پایین تر می‌باشد. افت شدید بودجه‌های عمرانی کشور و افزایش قیمت زمین باعث شده تا عملا تمایل به مصرف فولاد در میان هموطنان کاهش یابد و تعدد تولیدکنندگان میلگرد کشور رقابت شدیدی را میان این واحدها برای یافتن مشتری ایجاد نموده است.
از سوی دیگر، مشکل شدن صادرات به موجب قوانین دست و پاگیر و بدون کارشناسی بانک مرکزی در بازگرداندن ارز، تحریم های ایالات متحده علیه کشور و کاهش رشد جهانی باعث شده تا شرکتهای صادرات محور کشور نیز به عرضه محصولات خود در بازار داخل روی آورند و فضا را برای شرکتهای کوچکتر تنگ نمایند.
خصوصی سازی یکی از اصول مهم هر کشور برای شکوفایی اقتصاد و کاهش بار بر دوش دولت می باشد. اما چگونگی انجام چنین امری حتی از اهمیت بیشتری برخوردار است. دولت در واگذاری‌های خود بایستی نهایت دقت در تیم های مدیریتی این سازمان ها را به عمل آورد تا شرکتها را به دست تیم های مسئول و متبحر در زمینه فعالیت این واحدها بسپارند.
در پایان پیشنهاد می شود دولت برای حل مشکلات نه تنها گروه ملی فولاد بلکه کلیه واحدهای فولادی کشور اقداماتی انجام دهد تا فولادسازان کشور فضای لازم برای تجارت را داشته باشند.
تسهیل صادرات برای عرضه محصولات تولید کشور به بازارهای صادراتی و ایجاد محرک های داخلی برای افزایش سرانه مصرف از جمله بهترین راهکارها در این خصوص هستند. دولت بایستی موانع صادرات را کاهش دهد تا مازاد عرضه از کشور خارج شود و تولیدکننده های کوچکتر نیز توان فروش محصول داشته باشند. برای رسیدن صنعت فولاد کشور به نقطه کنونی تلاش ها و سرمایه های زیادی صرف شده‌اند و شرایط فعلی گروه ملی فولاد می‌تواند سرنوشت هر یک از واحدهای دیگر کشور در صورت عدم اقدام موثر و به موقع باشد.
مهرشاد خمسه
انتهای پیام/ب