هفته نامه خودرو امروز: هنگامی که در ذهن خود یک سوپراسپرت را تصور می کنید، خودروی مجسم شده ترکیبی متعادل از فناوری های روز دنیا، طراحی زیبا، قیمت بالا و تولید محدود همراه با کیفیت بالای ساخت را به همراه دارد. یک اثر هنری متحرک که خود را در گروهی از افراد رده بالای جامعه قرار خواهد داد.
با این حال سکه روی دیگری هم دارد و آن تولید برخی محصولات ناموفق با مشکلاتی همچون مشکلات شدید کیفی، دردسرهای فنی و نوآوری های بعضا عجیب و ناکارآمد است. در این نوشتار به معرفی 5 سوپراسپرت که هر یک به دلایلی موفق به کسب محبوبیت آنچنانی نشده اند خواهیم پرداخت؛ خودروهایی که هر یک در نوع خود یک فاجعه گران قیمت به حساب می آیند.
پنتر سیکس
پنتر سیکس بی شک لقب عجیب ترین خودروی این لیست را دریافت می کند. تولید این کانورتیبل بریتانیایی شش چرخ مجهز به پیشرانه 8 سیلندر 8.2 لیتری ساخت کادیلاک مجهز به دو توربوشارژر و خروجی 600 اسب بخار و گیربکس سه سرعته اتوماتیک در سال 1977 نهایی شد. تنها دو نمونه سفید و مشکی از آن تولید شدند. ترکیب شش تایی چرخ ها الهام گرفته شده از خودروهای مسابقه ای فرمولاوان تایرل P34 بود.
سیکس دارای دو نوع سقف هاردتاپ قابل جداسازی و کانورتیبل تاشو بود و از امکاناتی نظیر تهویه مطبوع، اطفاء حریق خودکار، صندلی ها و شیشه های برقی، تلفن و تلویزیون بهره می برد. ادعاهایی در مورد دستیابی پنتر به حداکثر سرعت 322 کیلومتر بر ساعت مطرح شده است که بسیار بعید به نظر می رسند. همانطور که همگان انتظار داشتند، منابع مالی کمپانی بر سر این پروژه از بین رفت و این محصول هرگز به تولید انبوه نرسید.
لوتک سیریوس
شرکت آلمانی لوتک، تاسیس شده در 1962 با سابقه کوچک در ساخت قطعات تیونینگ مرسدس بنز و پورشه، در ابتدای دهه 1990 میلادی برای ورود به بازار سوپراسپرت ها تلاش کرد. تولید اولین محصول شرکت با نام C1000 ابرخودرویی مخوف با پیشرانه 8 سیلندر 5.6 لیتری تویین توربو ساخت مرسدس بنز که توانایی تولید 1000 اسب بخار را دارا بود، در 1995 به اتمام رسید. تنها یک دستگاه C1000 به سفارش یکی از شیخ نشینان خلیج فارس با قیمت 3.4 میلیون دلار ساخته شد.
در 2004 لوتک از اولین محصول تولید انبوه خود رونمایی کرد. سیریوس از بدنه فیبر کربنی و پیشرانه 13 سیلندر 6 لیتری مرسدس بنز، که در پاگانی زوندا نیز دیده می شود، بهره می برد. محصولات لوتک با وجود توانایی های بالقوه اش روی کاغذ بسیار فوق العاده به نظر می رسد ولی مشکلات مالی شرکت و ظاهر زشت سیریوس این برند را به انزوا کشانده است.
وکتور W8
کمپانی آمریکایی وکتور در سال 1971 توسط جرالد ویگرت تاسیس شد. با نیم نگاهی به محصولات مشهور وکتور مانند W2 و W8 و روبرو شدن با بدنه و کابین عجیب آنها، عدم موفقیت این برند دیگر برای تان تعجب آور نخواهد بود! ویگرت در 1980 قول تولید یک سوپراسپرت تمام عیار با پیشرانه 650 اسب بخاری شورولت و حداکثر سرعت 370 کیلومتر در ساعت تا سال بعد را به مطبوعات داد!
محصولی که نه تنها 9 سال بعد در 1989 به دست مشتریان خود رسید بلکه هیچ گاه نتوانست از اعداد و ارقامی که ادعا می کرد می تواند به آنها دست پیدا کند نیز دفاع کند. W8 تنها به تعداد 22 دستگاه و با قیمت پایه 135 هزار دلاری تولید شد و تنها دلیل منطقی برای خرید آن، ظاهر متفاوتش بود که آن را حتی از عجیب ترین طراحی های آن دوران مانند لامبورگینی کونتاش نیز خاص تر جلوه می دهد.
دلورین DMC-12
DMC-12 که تنها محصول کمپانی آمریکایی دلورین به شمار می آید در نگاه اول خودرویی جالب و زیباست که با درهای گالوینگ و بدنه ای از جنس استیل ضد زنگ پلیش شده و طراحی شده توسط جیوجیارو افسانه ای، خود را در میان دیگران به خودرویی منحصر به فرد بدل می سازد. از طرفی محبوبیت DMC-12 با نقش آفرینی به عنوان ستاره اصلی مجموعه فیلم های سینمایی بازگشت به آینده افزایش قابل توجهی یافت.
ویژگی های مثبت دلورین همینجا به اتمام می رسد زیرا با نشستن پشت فرمان آن هیچ یک از انتظارات شما برآورده نخواهد شد. قوای محرکه از طریق پیشرانه 6 سیلندر خورجینی ساخت گروه پژو، رنو و ولو با خروجی 130 اسب بخار تامین می شود. این مجموعه در ترکیب با گیربکس اتوماتیک نه چندان پیشرفته باعث ثبت زمان 0-100 10.5 ثانیه ای و حداکثر سرعت 177 کیلومتر بر ساعت می شود. این ارقام حتی قادر به غلبه بر اسپرت های کوچکی مانند نسل اول مزدا میاتا نیز نیستند. در نهایت کمپانی موفق به بازگرداندن بودجه 175 میلیون دلاری این پروژه نشد و با دستگیری جان دلورین در 1983 به جرم قاچاق مواد مخدر، این برند به کام ورشکستگی کشانده شد.
میتسوکا اوروچی
این محصول که توسط خودروسازی به همین نام در ژاپن به تولید می رسد ابتدا در سال 2001 به عنوان یکا کانسپت رونمایی شد. اوروچی در 2006 روی خط تولید قرار گرفته و به واسطه ظاهر عجیبش مورد توجه رسانه های خودرویی جهان واقع شد. نام آن در فرهنگ ژاپنی به اژدهایی افسانه ای با 8 سر اشاره دارد و شرکت سازنده آن را یک سوپراسپرت مطابق با مد روز خطاب می کند، عنوانی که چندان با طراحی ناهماهنگ و بسیار زشت آن همخوانی ندارد.
اوروچی در مبحث توانایی های فنی نیز یک شکست تمام عیار بود. پیشرانه 6 سیلندر 3.3 لیتری متعلق به تویوتا کمری با حداکثر توان 225 اسب بخار در ترکیب با گیربکس 5 سرعته اتوماتیک و وزن خالص نزدیک به 1.6 تنی به وخامت بیشتر اوضاع می افزاید. با این حال این ژاپنی گمنام توانست نظر برخی مجریان برنامه تاپ گیر را در انتخاب زشت ترین خودروی تمام دوران به خود جلب کند!