اواخر دهه 60 میلادی، روس ها مطمئن شدند که نمی توانند زودتر از آمریکایی ها، فضانوردانی را به ماه اعزام کنند. به همین دلیل چند روز قبل از پرتاب فضاپیمای آپولو 11 آمریکا، روسیه فضاپیمای رباتیک لونا- 15 را با هدف جمع آوری نمونه از ماه و بازگرداندن آن به زمین، به فضا پرتاب کرد. هدف روس ها بی اثر کردن موج تبلیغاتی آمریکایی برای اعزام انسان به ماه بود. اما نقص فنی در سامانه فرود این فضاپیما باعث سقوطش روی ماه و از بین رفتن آن شد. لونا- 15، دومین تلاش شوروی برای بازگرداندن نمونه از ماه تا آن تاریخ بود.

 

ژوئن 1988 (تیر 1367)، شوروی فضاپیمای فوبوس- 2 را با هدف فرود روی قمر فوبوس مریخ به فضا پرتاب کرد. این فضاپیما بهمن همان سال به مدار مریخ رسید و نزدیک به 40 تصویر از این قمر به زمین مخابره کرد. سپس دو سطح نشین از آن جدا شدند و در مسیر فرود روی فوبوس قرار گرفتند. در حالی که هر دو سطح نشین در فاصله 50 متری فوبوس بودند، ارتباط رادیوییی با فضاپیمای مادر قطع شد.

 

 

 

سطح نشین اروپایی «بیگل- 2» همراه با مدارگرد مارس اکسپرس بهمن سال 1382 به سیاره مریخ رسید. این سطح نشین پس از جداشدن از مارس اکسپرس برای فرود روی مریخ آماده شد. تمامی مراحل فرود بیگل- 2 روی مریخ با موفقیت همراه بود. اما پس از فرود کارشناسان موفق به برقراری ارتباط با آن نشدند و عملا ماموریت شکست خورد. ظاهرا این فضاپیما پس از فرود موفق به بازکردن تجهیزاتش نشده بود. سال 1394، مدارگرد شناسایی مریخ (MRO) توانست با تصویربرداری از منطقه فورد بیگل- 2، آن را پیدا کند.