خبرگزاری فارس؛ گروه سلامت: اینجا هیچ شباهتی به شهر ندارد، حتماً مثل هیچکدام از آن روستاهایی که تا بهحال دیدهای هم نیست، اصلاً هیچ اثری از چیزی که تو را یاد زندگی بیندازد هم دیده نمیشود؛ برق، آب لولهکشی و گاز یا حتی جاده هم ندارد، بهتر که نگاه کنی هیچ نشانهای از قرن بیستم هم نخواهی یافت، انگار که بهچند صد سال قبل سفر کردهای.
سفری که تو را در عرض ۵ دقیقه از تهران به طول تاریخ بکشاند. جنوب شرق تهران، ۵ دقیقه که از شهرری دور شوی؛ از جاده اصلی دودکشهای بلند کورههای آجرپزی را میبینی. همان غولهای هولناک و سر به فلک کشیده که سالهاست بر سر بخت و زندگی مردم بیپناه سایه افکنده است.
همین نشانه را میگیری و از جاده اصلی وارد مسیر خاکی پر دستانداز میشوی، ۱۰ دقیقهای باید با چاله چولههای راه بالا و پایین بروی، در مسیر پر است از تپههایی که نه سرسبز که با نخالههای ساختمانی به وجود آمده است؛ در کنار آنها هم آبگیرهایی را میبینی نه پر از زلالی و شفافیت که از جنس پسماند و باقی مانده فاضلاب ها و آب باران.
بوی تندی مشامت را آزار میدهد، بویی که حکایت از خرابی اوضاع بهداشتی محل دارد. پس از گذشتن از کنار تپهها و آبگیرها، یک پرچم بلند و سبز تو را به مقصدت راهنمایی میکند. یک پرچم یا حسین که بر فراز یک چهاردیواری در زیر سایه دودکش بلند آجرپزی نصب شده است.
به پایین غول آجرپزی که میرسی، بچههای قد و نیم قد به استقبالت میآیند، یک شهرک کوچک، پر از جمعیت، پر از خانههایی که اکثرشان را با درهای دور انداخته شده ساختهاند، درهای شکسته که کنار هم چیدهاند و سقفی که از چوب و کاهگل بر روی آن بنا کردهاند، اینجا محل زندگی چند صد نفر از شیعیان پاکستانی است که حدوداً چهار دهه از حضورشان در ایران میگذرد.
شیعیانی که به امید زندکی آرام تر و از ترس قتل و کشتار از کشورشان گریخته و به ایران پناه آوردند. اما چیزی که امروز نصیبشان شده است، همین درهای بسته کنار هم است که حالا سرپناه گرما و سرمای فصلهای زندگیشان است، شاید بخت و شاید سرنوشت است، ولی قرار بود درها به روی زندگی بهتر باز شوند، اما اینجا تا چشم کار میکند درها دیوارند.
همین وضعیت بهانهای شد تا با گروه پزشکان کمپین نذر مهربانی خبرگزاری فارس تصمیم بگیریم تا راهی این مناطق شویم، در این برنامه پزشک متخصص زنان و زایمان ، پزشک متخصص اطفال جراح مغز و اعصاب و ... تک تک افراد این جزیره دور افتاده را رایگان ویزیت کردند. شاید خیلی از این پناهجویان تا به امروز رنگ پزشک متخصص را هم ندیده بودند حالا اما یک روز متفاوت است.
پزشکان به صورت داوطلبانه در کنار این مردم حاضر شدند و با صبر و حوصله به درد و دل تک تک آنها گوش دادند.
همه کودکان ویزیت شدند
مهسا میر زندهدل متخصص اطفال در این باره به خبرنگار خبرگزاری فارس گفت: امروز در حدود ۱۰۰ کودک ویزیت شدند که غالب مشکلات هم بیماریهای انگلی یا کمبود ویتامینهای مختلف بودند.همین مشکلاتی که ما میبینیم باعث شد جمعی از پزشکان کمپین نذر مهربانی تصمیم بگیریم تا یک روز را در بین این مهاجران بیپناه بگذرانیم.
میرزندهدل گفت: امروز موردی داشتیم که یک کودک مبتلابه کچلی بود، حال اینکه این بیماری در چنین دورانی بسیار بعید و نادر است.
امیر صباح جراح مغز و اعصاب دیگری که در این برنامه ویزیت گروه کمپین نذر مهربانی را همراهی میکرد به خبرنگار سلامت خبرگزاری فارس گفت: مشکل اساسی در این منطقه وضعیت بهداشتی ساکنان است و پیمانه خبری از سرویس بهداشتی مناسب است و نه خبر از حمام.
وی ادامه داد: خودتان ببینید در یک ظرف آب گرم میکنند آن هم با هیزم و با آن حمام میکنند. به نظرتان چند بار در ماه میتوانند این کار را انجام دهند؟ آیا وضعیت اتاقها و زندگی در حد صفر استاندارد بهداشتی هست یا خیر؟
شناسایی چندین بیمار مبتلا به هپاتیت
عاطفه گرگین متخصص زنان و زایمان هم از شناسایی چندین مادر باردار مبتلا به هپاتیت خبر داد و گفت: چند نفر از مراجعان امروز مشکوک یا مبتلا به هپاتیت بودند که این موضوع میتواند برای نوزادان آنها هم بسیار خطر آفرین باشد.
وی ادامه داد: فعلاً تنها کاری که از دست ما بر میآید تشخیص و ارجاع به مراکز درمانی برای پیگیری روند درمان است که امید داریم با تشخیص به موقع از بروز خطرات جدی جلوگیری به عمل آوریم.
مهدی خواجوی جراح مغز و اعصاب نیز در حاشیه برنامه ویزیت رایگان گفت: امروز چند مورد بیماران حاد اعصاب شناسایی شد که البته این برای تکمیل فرایند درمان نیاز به پیگیری و انجام آزمایشات و شاید جراحی باشد.
وی ادامه داد: برای تعدادی از آنها دارو تجویز شد و تعدادی هم برای گرفتن ام آر آی و تکمیل درمان به مراکز درمانی ارجاع داده شدند.
این جراح مغز و اعصاب افزود: اینگونه برنامهها تنها میتواند مسکن برای این افراد باشد و اقدامات جدیتر و پایدارتر باید توسط متولیان امر صورت پذیرد. مواردی هم مربوط به سرماخوردگی و بیماریهای عمومی بودند که برای آنها داروی مناسب تجویز شد.
وی ادامه داد: اینگونه برنامهها ممکن است راهکار مناسب و جامعی برای کمک به این افراد نباشد و قطعاً باید برای طولانی مدت یک برنامهریزی صحیح از سمت دولت صورت پذیرد چرا که ممکن است برخی بیماریها در این محیط شایع شود و از طریق همین افراد سرایت پیدا کند.
تو هم فراموششان میکنی
راهت را میگیری و برمیگردی، رو به شهر و پشت به مردمی که سالهاست در این کپرها فراموش شدهاند، شاید تو هم چند روز دیگر آنها را به خاطر نیاوری، مردمی جا مانده در تاریخ. با مهربانی بدرقهات میکنند، از کنار غول آجرپزی، ساختمانهای سر به فلککشده تهران را به خوبی میبینی؛ راهت را میکشی و میروی، میگذری از کنار تپهها و آبگیرها و ...
انتهای پیام/