به گزارش خبرگزاری فارس، غلامحسین حسن تاش امروز در گردهمایی فصلی کمیته ملی انرژی جمهوری اسلامی ایران با عنوان «دیپلماسی انرژی در شرایط تحریم» حامل‌های انرژی به ویژه نفت را از سیاسی‌ترین کالاها در جهان عنوان کرد و گفت: دیپلماسی عمدتاً یک ابزار گفت‌وگو و تعامل برای تحقق اهداف سیاست خارجی است که می‌تواند اهداف یک کشور را در زمینه انرژی محقق کند.
حسن تاش تصریح کرد: دیپلماسی انرژی می‌تواند به تدوین سیاست‌های انرژی کمک کند، اما عمدتاً در جهت تحقق سیاست‌ها و راهبردهای انرژی است و در کشور که با خلأ در سیاست‌ها و راهبردهای انرژی روبه‌رو است این ابزار می‌تواند در تدوین سیاست‌ها و حتی در امنیت ملی به ما کمک کند.
وی ادامه داد: به کمک دیپلماسی می‌توان مشخص کرد آیا کشورها در صادرات انرژی و تعامل با ما جدی هستند یا آن را برای ایجاد فرصتی جدید و امتیازگیری پیگیری می‌کنند.
وی با تأکید بر اهمیت تعامل نزدیک دستگاه دیپلماسی کشور با بخش انرژی، حضور فعال در مجامع بین‌المللی انرژی و فرصت‌سازی و استفاده از جایگاه بلامنازع بخش انرژی کشور برای تحقق اهداف سیاست خارجی را حائز اهمیت و نیازمند بازنگری دانست.
حسن تاش، رها کردن عرصه‌هایی که ربطی به تحریم ندارد را غیرقابل قبول دانست و با توجه به انزوای آمریکا و اجماع جهانی برای تعامل با ایران، حضور فعالانه دستگاه دیپلماسی در این عرصه را حائز اهمیت دانست.
در این گردهمایی مصطفی توانپور دبیر هیأت اجرایی کمیته ملی انرژی به مرور تاریخچه هژمونی دلار از 1918 میلادی تاکنون و اوج این هژمونی به عنوان دستاورد دیپلماسی در پایان جنگ جهانی دوم پرداخت.
وی با اشاره به گذشت شش سال از تصویب قانون بهینه‌سازی مصرف سوخت، عدم اجرای این قانون و عدم پرداخت معادل سوخت یا برق صرفه‌جویی شده برای بهبود مصرف انرژی به ویژه در بخش خانگی را مورد انتقاد قرار داد.
در ادامه این گردهمایی میرزاخانی دستیار وزیر نیرو در امور همکاری با روسیه از دیگر اعضای پنل تخصصی این گردهمایی بود که به بررسی موفقیت‌های دیپلماسی در سه کشور مصر، روسیه و چین و درآمد سرشار این کشورها از طریق دیپلماسی حمل و نقل یا دیپلماسی منابع انرژی پرداخت و خاطرنشان کرد: ایران در مقایسه با این سه کشور قادر است از هر دو بخش دیپلماسی حمل‌و‌نقل و دیپلماسی انرژی بهره‌مند شود و این ظرفیت تاکنون مورد غفلت قرار گرفته به طوری که کریدور شمال- جنوب به تنهایی از چنان ظرفیتی برخوردار است که می‌تواند جایگزین فروش نفت کشور شود.
به گفته وی، به عنوان بازیگر اصلی این کریدور، نقش واقعی خود برای استفاده از حدود 800 میلیارد دلار ظرفیت جابه‌جایی بار در این مسیر را ایفا نکردیم.
وی از جمله اقدامات و برنامه‌هایی که در جهت دیپلماسی انرژی در دستور کار قرار دارد را سنکرون شبکه برق ایران و روسیه از دو مسیر آذربایجان و ارمنستان و گرجستان عنوان کرد و با اشاره به اهمیت حمایت فکری و پشتیبانی وزارت نیرو در این عرصه اظهار داشت: وزیر نیرو نسبت به این مسأله اهتمام خاص دارند و به نظر می‌رسد با اتصال شبکه برق دو کشور در بازه زمانی کوتاه و تبدیل کشور به هاب انرژی الکتریکی در منطقه، بتوانیم دیپلماسی انرژی در این بخش را فعال کنیم.
میرزاخانی با اشاره به آمادگی روسیه برای سرازیر شدن بخشی از سرمایه‌های این کشور به ایران، دیپلماسی گاز، دیپلماسی گندم و دیپلماسی همکاری‌های اقتصادی در منطقه را از دیگر ظرفیت‌ها برشمرد و به تشریح ابعاد آن پرداخت.
وی دیپلماسی همکاری اقتصادهای منطقه‌ای در قالب اوراسیا را از جمله فرصت‌ها برشمرد که موافقتنامه آن در سفر وزیر نیرو به مسکو از سوی پوتین به امضاء رسید و با توجه به اهتمام وزیر نیرو و تصویب تشریفات قانونی، انتظار می‌رود تحرک جدی در روابط با همسایه شمالی را شاهد باشیم.
در ادامه خاقانی کارشناس بین‌المللی انرژی به پیشینه دیپلماسی و انواع آن و نقش ایران در تأمین انرژی جهانی اشاره کرد و فعال کردن بورس فرآورده‌های نفتی به جای فروش نفت خام را از جمله استراتژی‌ها برشمرد.
سیدمهدی حسینی یکی از حاضران در این گردهمایی، اجرایی شدن حکم دیوان دادگستری لاهه را منطبق با فصل 5 منشور ملل متحد عنوان کرد و اظهار داشت: رأی دیوان لاهه به صراحت آمریکا را از اعمال تحریم منع می‌کند و باید به سرعت رأی را به شورای امنیت ببریم.
وی در مورد ضمانت اجرایی این رأی با توجه به حق وتوی آمریکا، گفت: روش رأی‌گیری در مورد احکام دیوان دادگستری بین‌المللی در شورای امنیت، مبتنی بر این اصل است که کشوری که به عنوان یکی از طرف‌های اختلاف قرار گرفت، حق رأی‌گیری ندارد، بنابراین آمریکا امکان وتو نخواهد داشت و ما باید اجرای حکم دیوان دادگستری لاهه را پیگیری کنیم.
انتهای پیام/ب