در 26 دسامبر سال 2004 م زمین لرزه‌ای وسیع، بخش‌های گسترده‌ای از منطقه آسیای جنوب شرقی را فرا گرفت. در این زلزله که قدرت آن، 8/9 در مقیاس ریشتر اعلام شد، کشورهای اندونزی، سریلانکا، تایلند، مالزی، هند، مالدیو و سنگاپور به لرزه درآمدند.

این زلزله در حالی صورت گرفت که زمین لرزه‌های قبل و بعد از آن بر وسعت ویرانی و تلفات می‌افزود. با این حال، خسارات ناشی از این حادثه که از عمق آب‌های منطقه برخاسته بود، بیشتر به سبب به راه افتادن موج‌های ویران‌گری موسوم به سونامی بود که همه چیز را طعمه خود می‌ساخت.

شدت این امواج سهم‌گین در اقیانوس هند تا منتهی الیه غرب آن اثر گذاشت به نحوی که در شمال کشور افریقایی سومالی نیز تلفاتی بر جای گذاشت. در همین رابطه کارشناسان، ضمن اعلام قعر اقیانوس هند به عنوان کانون زمین لرزه، تصریح نمودند که اگر تمامی این حادثه در لایه‌های خشکی و سطحی زمین روی می‌داد، فاجعه‌ای به مراتب گسترده‌تر به وقوع می‌پیوست. در جریان این حادثه عظیم، بیش از 200 هزار نفر کشته، افزون بر نیم میلیون نفر مجروح و میلیون‌ها نفر آواره شدند. هم‌چنین میلیاردها دلار خسارت وارد آمد. شدت این زمین لرزه به اندازه‌ای بود که محققان زمین‌شناسی اعلام کردند محور چرخش زمین 5 تا 6 سانتی‌متر جابه‌جا شده است.