به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
اخیراً جهانگیری ضمن فرافکنی مسئولیت گفت که نمی‌تواند حتی منشی خود را جابه‌جا کند چه رسد به تغییر وزیر و وکیل. همین موضوع در کنار بیانیه تند یک ماه قبل کارگزاران علیه دولت و سپس تأکید کرباسچی بر لزوم استعفا و کناره‌گیری روحانی، اختلافات گسترده این حزب با روحانی و حزب وی (اعتدال و توسعه) را علنی کرد و موجب انتقادات برخی حامیان دولت از عملکرد کارگزاران به ویژه کرباسچی و جهانگیری شد. اعضای این حزب حتی روحانی را با چوب خشک مقایسه کرده بودند.
در پی این اتفاقات، روزنامه سازندگی که سردبیر آن برخلاف مواضع کارگزاران با محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور کار می‌کند، در تیتری با عنوان «تجدید میثاق روحانی- جهانگیری» نوشت: ساعت ۲۰ دوشنبه شب سی‌ام مهرماه ۹۷ دیدار دو نفره رئیس‌جمهور و معاون اولش که با نقد و نظرهای دوطرفه شروع شده بود با تفاهم و دوستی و صمیمیت طرفین پایان یافت و برخلاف همه شایعات و گمانه‌زنی‌های پراکنده و تحلیل‌های بی‌پشتوانه خبری، دکتر روحانی و دکتر جهانگیری با یکدیگر تجدید میثاق کردند و به همه گمانه‌زنی‌ها مبنی بر استعفای جهانگیری از دولت پایان دادند.
سازندگی مطلع شده است که این دیدار پس از حاشیه‌های به وجود آمده در پی سخنرانی معاون اول رئیس‌جمهور در روز صنعت به دستور رئیس‌جمهور صورت گرفت. در این روز (یکشنبه ۲۹ مهر ۹۷) اسحاق جهانگیری که خشمگین به نظر می‌رسید حرف‌های متفاوتی زد که مضمون آن محدودیت اختیارات معاون اول رئیس‌جمهور در عزل و نصب‌های دولت بود.
این روزنامه برخلاف تبلیغات گسترده کارگزاران و سایر احزاب اصلاح‌طلب علیه واعظی می‌نویسد: چپ‌روی در جبهه اصلاح و راست‌روی در جبهه اعتدال اما همچنان مخل این رابطه بود. آنها که جرأت طرح دوگانه روحانی- جهانگیری را نداشتند به ناروا از دوگانه واعظی- جهانگیری حرف می‌زدند این در حالی بود که بدون تردید رئیس دفتر کنونی رئیس‌جمهور بیش از رئیس دفتر سابق به اصلاح‌طلبان نزدیک بود.
سازندگی با انکار اختلاف شدید دو حزب کارگزاران و اعتدال و توسعه می‌نویسد: واقعیت این است که از لحاظ سیاسی و فکری نسبت میان حزب اصلی مدافع دکتر حسن روحانی (اعتدال و توسعه) و احزاب اصلاح‌طلب مدافع دکتر حسن روحانی (کارگزاران سازندگی) به اندازه شعاع نور فاصله است. تا جایی که شورای مشورتی اصلاح‌طلبان به ریاست سید محمد خاتمی از حزب اعتدال و توسعه دعوت کرد که به این شورا بپیوندند. سران این حزب مانند محمدباقر نوبخت، محمود واعظی، اکبر ترکان، علی جنتی، محمد سلطان‌فر، محمدرضا نعمت‌زاده، مرتضی بانک، فاطمه هاشمی رفسنجانی و... همه در زمره یاران و بال راست آیت‌الله هاشمی رفسنجانی بودند.
به نظر می‌رسد اقدام اعضای حزب کارگزاران و سپس ارگان مطبوعاتی آن، مصداق سیاست فشار- مذاکره- معامله است. آنها از یک سو به افکار عمومی این پیغام خلاف واقع را می‌دهند که در سوءتدبیرهای اقتصادی بی‌سابقه دولت نقش ندارند، و از جانب دوم به روحانی که تحت فشار مشکلات ناشی از سوءمدیریت اقتصادی است، فشار مضاعف می‌آورند تا مجبور به واگذاری امتیازات مضاعف شود.
نام جهانگیری پس از واگذاری رانتی ۱۸ میلیارد دلار به قیمت ۴۲۰۰ تومان، با «دلار جهانگیری» بیشتر سر زبان‌ها افتاد. طی چند ماه اخیر، مدعیان اصلاح‌طلبی به ویژه کارگزاران با رندی همیشگی کوشیده‌اند همه تقصیرها را گردن روحانی بیندازند و از مسئولیت خود شانه خالی کنند؛ چیزی که در پاسخ حزب اعتدال و توسعه به بیانیه تند و توهین‌آمیز کارگزاران مورد تصریح قرار گرفته بود.
اما آنچه از تیتر و توجیه روزنامه سازندگی برنمی‌آید، حل مشکل میان جهانگیری و روحانی است. «تجدید میثاق» یعنی چه؟! یعنی بنا بر ادعای جهانگیری، او اکنون اختیار تغییر منشی خود را پیدا کرده، یا همه این جنجال برای همان امتیازگیری مجدد بوده است؟