به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس به نقل از نیواطلس، بیماری ال ای اس یا اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، از جمله بیماری هایی است که به سرعت سلول های مغزی مسئول کنترل عضلات را از کار می اندازد و تا به حال درمان قطعی نداشت. اما حالا روشی جدید برای این کار ابداع شده است.

بیماری مذکور به سرعت در بدن گسترش می یابد و در نهایت منجر به مرگ انسان ظرف مدت چند سال می شود.

اما حالا اختراع یک داروی جدید توسط گروهی از پژوهشگران استرالیایی که در مرحله اول استفاده مثبت بوده، امیدواری ها به درمان بیماری مذکور را افزایش داده است. زیرا این دارو روند رشد این بیماری را کاهش داده است.

تلاش برای طراحی داروی یادشده که به CuATSM شهرت دارد، از 15 سال قبل آغاز شد. در ابتدا تصور می شد افزایش تجمع فلز مس در مغز عامل گسترش این بیماری است. اما حالا محققان متوجه شده اند که دقیقا عکس این مساله صحیح است.

لذا داروی یادشده تلاش می کند از کاهش فلز مس در سلول های مغزی بکاهد. CuATSM برای این کار به درون جریان خون مغز نفوذ می کند و مس را به سلول های نیازمند در مغز تحویل می دهد. مرحله اول تست این دارو در سال 2016 با موفقیت انجام شد و حالا برای تعیین میزان مورد نیاز دز این دارو تلاش می شود.

فعلا آزمایش هایی با حضور 23 نفر به همین منظور در حال انجام است. اجرای مرحله دوم این آزمایش ها با حضور تعداد بیشتری بیمار از اواخر سال جاری میلادی آغاز می شود.

گفتنی است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و دستگاه عصبی محیطی می‌شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شایعترین بیماری نورون‌های حرکتی (MND) می‌باشد؛ بنابراین این بیماری هم علایم نورون محرکه فوقانی و هم نشانه‌های نورون محرکه تحتانی را ایجاد می‌کند. در حقیقت در ALS نشانه‌های فلج مرکزی و محیطی تواماً ایجاد می‌شود.

این بیماری منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات (به ویژه عضلات مخطط) می‌گردد و با تضعیف ماهیچه‌ها به تدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می‌شود. به‌طوری‌که توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب خواهد شد. معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی‌مانند. اگر چه این مدت برای استیون هاوکینگ بین ۲ تا ۳ سال پیش‌بینی شده بود، اما او علی‌رغم همه مشکلات و ناراحتی‌‌ها تا سال‌ها به زندگی خود ادامه داد و برای فرارسیدن مرگ لحظه‌شماری نمی کرد و بعد از ۵۵ سال او را از پا درآورد. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً دچار ناتوانی‌های حرکتی شده و ۳ تا ۵ سال پس از ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. اگر چه ۲۰ درصد این بیماران تا ۵ سال و ۱۰ درصد آن‌ها تا ۱۰ سال زنده خواهند ماند. در این بیماری دستگاه عصبی مرکزی و ماهیچه‌ها به ویژه ماهیچه‌های دست، پا، ساعد، سر و گردن به شدت صدمه می‌بینند.

انتهای پیام/