خدا رحمت کند همشهری عزیزمان، آشپز زاده ای از روستای هزاوه اراک که برای توسعه وطن به پاخاست و با سودای سازندگی کشور پا به عرصه ای پر ریسک گذاشت.
با ایمان به خدا و کفایت ستودنی توانست به دربار ناصری راه یابد و به مقام صدر اعظمی پادشاهی از پادشاهان بی کفایت قاجار نائل آمد.

حدود ۱۹۰ سال پیش در هنگامه ای که مسئولان و پادشاهان زبون قاجاری غرق در ارتزاق از آخور بیت المال و شهوت رانی بودند و به چیزی جز دزدی و چپاول اموال ملت فکر نمی کردند،"میرزا تقی خان هزاوه ای" برخلاف جریان حاکم عصر خویش مسیری متفاوت را برگزید.

از دل مسیر نو این آشپز زاده آزاده ،اصلاحات عصر امیر کبیر در ایران قاجاری رقم خورد. در روزگاری که در کشور ما هیچ نشانه ای از آموزش و پروررش نوین وجود نداشت او یکه و تنها به تاسیس دارلفنون همت گماشت.امیر کبیر سردار مبارزه با مفاسد حاکمان زمانه خویش بود که در حمام فین با نثار خونش هزینه مبارزه با فساد را پرداخت.اما آیا ما قدردان این سردار بزرگ ایران زمین هستیم؟
همه می دانیم سالیانه میلیونها ایرانی زائر کربلای معلی هستند،از این خیل میلیونی هموطنانمان چه تعدادی هنگامی که در زیارت کربلا بسر می برند در رواق شرقی بر مزار امیر کبیر در صحن بیرونی حرم سید الشهدا(ص) حاضر می شوند و فاتحه ای قرائت می کنند؟
علی نظری سردبیر روزنامه مستقل

@mostaghelnewspaper