آیا احساس می‌کنید که ممکن است دچار آلرژی چشمی شده باشید؟ بر اساس تحقیقات، بیماری آلرژی چشم بسیار رایج است و به نظر می‌رسد که بین ۶ تا ۳۰ درصد جمعیت عموم و در برخی موارد تا ۳۰ درصد از کودکان درگیر آن می‌شوند. این می‌تواند ناشی از بهداشت ضعیف در محل کار یا مدرسه و یا فعالیت‌های اوقات فراغت باشد. اگر می‌خواهید بدانید که آلرژی چشم چه علائمی دارد و حساسیت‌های چشمی چگونه تشخیص داده و درمان می‌شوند، این مقاله را دنبال کنید.  

 
علائم آلرژی چشم چیست؟

علائم آلرژی چشم و یا آلرژی غشای ملتحمه شامل آبریزش چشم، خارش، قرمزی، درد و تورم چشم است. خارش چشم یکی از رایج‌ترین علامت‌های این بیماری آلرژیک است. بدون خارش، احتمال اینکه فرد مبتلا به آلرژی چشم باشد کاهش می‌یابد. در این بیماری، معمولا هر دو چشم تحت تاثیر قرار می‌گیرند، اگرچه که ممکن است شدت علایم در یک چشم نسبت به دیگری بیشتر باشد.

علاوه بر خارش و آبریزش چشم، ممکن است علائم دیگری نیز همراه با آلرژی چشم ایجاد شود که عبارتند از:

بعضی افراد به نور حساسیت پیدا می‌کنند یا دچار تاری دید می‌شوند.
چشم شما ممکن است قرمز (شبیه به بیماری چشم صورتی) شود و پلک‌های شما ممکن است متورم شوند.
هنگامی که داخل پلک (غشای ملتحمه) متورم شود، چشم شما ممکن است ظاهری آبی و ژلاتینی مانند پیدا کند.
در یکی از حالت‌های شدید آلرژی چشم که در اواخر دوران کودکی شایع است، پلک بالایی متورم شده و فولیکول‌های بزرگ لنفوئیدی روی آن ظاهر می‌شود.
 

آلرژی چشمی در مقایسه با آلرژی فصلی

آلرژی چشم فصلی (SAC) شایع‌ترین شکل آلرژی چشم است. گرده‌های گیاهان رایج‌ترین عامل آلرژی فصلی هستند. همراه با مشکلات چشم علائم دیگری مانند آبریزش و خارش بینی در آلرژی فصلی دیده می‌شود. گاهی آلرژی چشم فصلی مزمن، شدیدتر و دايمی شده و در تمام طول سال مشاهده می‌شود که به آن آلرژی چشمی چند ساله (PAC) گفته می‌شود. آلرژی چشمی چند ساله نیز رایج است و فضله پرندگان، پرهایشان، گرد و غبار و ... مهم‌ترین عوامل ابتلا به آن هستند. آلرژی‌های چشم چند ساله معمولا کمتر از آلرژی‌های فصلی چشم شایع هستند.

تشخیص آلرژی چشم

تشخیص این بیماری با بررسی سابقه و علایم آلرژی چشم و معاینه توسط یک متخصص چشم انجام می‌شود. آزمایشات آلرژی نیز آلرژی‌های فصلی و یا چند ساله را نشان می‌دهد. پس از تشخیص آلرژی، پاسخ‌ به داروهای معمولی، نسبتا خوب است و عدم پاسخ به داروها ممکن است به دلیل تشخیص اشتباه باشد.

علائم آلرژی چشم می‌تواند متاثر از چه چیز دیگری باشد؟

تعدادی از شرایط مختلف وجود دارند که می‌توانند قرمزی چشم را ایجاد کنند که برخی از این موارد اورژانسی هستند. بیماری‌هایی مانند چشم صورتی، عفونت ویروسی یا باکتریایی چشم معمولا به راحتی درمان می‌شوند. ولی مواردی مانند گلوکوم در صورت عدم تشخیص زودهنگام، ممکن است سبب از بین رفتن بینایی شوند. علائم هشدار دهنده‌ای که نشان می‌دهد مشکل ناشی از چیزی غیر از آلرژی چشم است شامل درد شدید چشم، حساسیت قابل توجه به نور (فتوفوبیا)، کاهش بینایی، دیدن هاله‌های رنگی و داشتن سابقه ترومای چشم است.

 
روش‌های درمان آلرژی چشم

بهترین درمان برای آلرژی چشم، این است که از عوامل آلرژی زا یا آلرژن‌هایی که باعث بروز این علائم در شما می‌شوند دوری کنید. دوری از عوامل آلرژی زا همیشه امکان پذیر نیست و ممکن است مشکل ساز باشد. به عنوان مثال، اجتناب از انجام فعالیت در فضای باز برای کاهش علائم آلرژی چشم ممکن است به کم تحرکی منجر شود. به طور کلی برقراری تعادل بین قرار گرفتن در معرض آلرژن‌ها و قابلیت تحمل علائم در هر فرد متفاوت خواهد بود.

برخی راهکارهای ساده برای کنترل آلرژن‌های وجود دارد. برای مثال با بروز حساسیت‌های فصلی، می‌توانید زمان بیرون رفتن خود را در ساعاتی که میزان گرده‌ها زیاد است، محدود کنید یا در خانه از تصفیه کننده هوا استفاده کنید. درمان‌های "طبیعی" نیز مانند استفاده از کمپرس سرد بر روی چشم‌ها و یا شستشوی چشم با اشک مصنوعی وجود دارد که می‌تواند برای برخی مفید باشد، اما بسیاری از مردم نیز به دارو نیاز دارند.

 
داروهای درمان کننده آلرژی چشم 

داروهای مختلفی برای درمان آلرژی‌های چشم، هم بدون نیاز به نسخه و هم با نسخه وجود دارد. این داروها به دو فرم خوراکی و یا موضعی قابل تهیه هستند. آنتی هیستامین‌های خوراکی - بسیاری از افراد مبتلا به بیماری‌های آلرژیک چشمی از داروهای ضد هیستامین خوراکی مانند داروهای ضد التهابی از جمله لوراتادین، سیتریزین یا Zyrtec، کلارینکس و زیزال، بنادریل (دیفین هیدرامین) استفاده می‌کنند. استفاده از هیدروکسی زین نیز می‌تواند مفید باشد.

قطره چشم - قطره چشم در فرم‌های بدون نسخه و با نسخه موجود است. قطره چشم رفع قرمزی برای آلرژیک ملتحمه در حال حاضر تنها به شکل داروهای ضد انعقادی مانند ویزین (ناپازولین) و ترکیبات ضد انعقاد/ ضد هیستامین مانند Visine-A (ناپازولین/ فنیرامین) در دسترس است. فقط می‌توان برای مدت کوتاهی از قطره‌های چشم ضد گرفتگی (با یا بدون آنتی هیستامین‌ها) استفاده کرد، زیرا مصرف بیش از حد آن می‌تواند منجر به بدتر شدن وضعیت شود (که به عنوان قرمزی / افزایش احتقان چشم و وابستگی به قطره چشم شناخته می‌شود). این قطره چشم نباید توسط افراد مبتلا به گلوکوم یا آب سیاه استفاده شود و افراد مبتلا به مشکلات قلبی یا فشار خون باید با احتیاط از آن استفاده کنند. 

قطره چشمی با نسخه - قطره چشمی با نسخه شامل آنتی هیستامین‌های موضعی، تثبیت کننده‌های موضعی سلولی و داروهای موضعی ضد التهابی غیر استروئیدی هستند. در موارد بسیار شدید، قطره‌های استروئیدی موضعی نیز ممکن است تجویز شود.

آنتی هیستامین موضعی شامل موارد زیر است:

امدین (امداستین)
الاستات (اپیناستین)
بپوتاستین (bepotastine)
آلکافتادین (alcaftadine)
آپتیوار (آزلاستین)

تثبیت کننده‌های سلولی با جلوگیری از آزاد سازی مواد شیمیایی التهابی از سلول‌های مشتق شده کار می‌کنند و شامل این ترکیبات هستند:

کرولوم (کرومولین سدیم)
زادیتین (کتوتیفن)
آلومید (لودوکسامید)
آلوکریل (ندوکرومیل)
پاتانول (اولوپاتادین)

افرادی که به آسپرین حساسیت دارند نباید از داروهای موضعی ضد التهابی غیر استروئیدی استفاده کنند. انواعی از آنها عبارتند از:

برومفناک
ولتارن (دیکلوفناک)
آکولار (کتورولاک)
نپافناک
هنگامی که علائم بسیار شدید باشد، ممکن است نیاز به تجویز استروئیدهای موضعی باشد، اما باید فقط برای علائم شدید و تحت نظارت یک پزشک استفاده شود.

نکته: برای کسب نتیجه مورد نظر، لازم است که دوز مورد نیاز را استفاده کنید. بسیاری از داروهای آلرژیک چه بدون نسخه و یا به صورت تجویزی با نام تجاری و نام عمومی متفاوت شناخته می‌شوند. ممکن است افراد با اشتباه گرفتن نام تجاری و نام عمومی داروها، دو داروی یکسان اما با نام متفاوت را به صورت همزمان استفاده کنند. این امر می‌تواند باعث مصرف بیش از حد دارو شده و حتی  اثربخشی آن را کاهش دهد. 
 

نکته پایانی در مورد آلرژی چشم

اگرچه که در نگاه اول، آلرژی چشم ممکن است در مقایسه با سایر بیماری‌ها یک بیماری جزئی به حساب آید، اما می‌تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. وابسته به این که آیا آلرژی شما فقط به صورت فصلی اتفاق می‌افتد و یا در طول سال وجود دارد، اجتناب کردن از محیط حساسیت زا نه تنها همیشه امکان پذیر نیست، بلکه گزینه مناسبی هم نیست.
خوشبختانه، درمان‌های بسیاری وجود دارد که می‌تواند علایم شما را کاهش دهد یا از بین ببرد. روش درمان در هر شخصی می‌تواند متفاوت باشد. بعضی از افراد ترجیح می‌دهند دارو‌های خوراکی را استفاده کنند، در حالی که دیگران استفاده از قطره چشمی را ترجیح می‌دهند.
مراجعه به یک آلرژیست می‌تواند به شما در پیدا کردن درمان‌هایی که به بهترین شکل، علائم را کنترل می‌کند و کیفیت زندگی شما را بهبود می‌بخشد، کمک کند.
در بعضی از افراد، به ویژه افرادی که در معرض رینیت آلرژیک یا آسم قرار دارند، این علایم در نهایت ممکن است موجب از بین رفتن بینایی شود، پس درمان به موقع مشکلات چشمی را در اولویت قرار دهید.