به گزارش خبرنگار اجتماعی خبر فوری، بعد از پخش فیلم آزار و اذیت دخترانی جوان در پارکی در تبریز بار دیگر اذهان عمومی به اقسام خشونت علیه زنان معطوف شد. اتفاقی که البته با تایید و تکذیب‌های مکرر روبه رو شد. از این اتفاق که بگذریم اما خشونت علیه زنان همچنان دغدغه بسیاری از زنان قربانی و فعال است، دغدغه‌ای که باید به آن بیش از پیش پرداخته شود. 

اما نکته مهم این است که خشونت فقط خشونت جنسی و جسمی نیست و گاهی حتی شوخی و کلام هم می‌تواند مصداق خشونت زنانه باشد. بیشتر زنان اما نمی‌دانند تمام این خشونت‌ها چه بسا حتی خشونت کلامی هم طبق قانون مستحق مجازات است. در ادامه به تعدادی از این خشونت‌ها اشاره می‌کنیم. 

متلک پرانی‌های بی مجازات

شاید گمان کنید متلک پرانی یا به اصطلاح امروزی‌تر تیکه انداختن، فقط مختص به سال‌های قبل باشد، مردانی که به اندام، چهره و یا تیپ ظاهری زنان واکنش نشان می‌دادند و گاه به قصد نزدیکی و گاه به قصد تمسخر، واژه‌های نامانوسی برای آنان به کار می‌بردند اما واقعیت اینجاست که همین متلک پرانی در قانون مجازات دارد. در ماده 619 قانون مجازات اسلامی آمده: «هر کس در اماکن عمومی یا معابر، متعرض یا مزاحم‌ اطفال یا زنان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به‌ آنان توهین کند، به حبس از دو تا شش ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد.»

کتکت می‌زنم، چون من یک مردم

نکته غیر قابل قبولی که احتمالا پیشینه تاریخی دارد و احتمالا به واسطه سال‌ها قوانین مردسالارانه در جامعه وجود داشته این است که اغلب ما تصور می‌کنیم که مردان بعد از ازدواج حق قانونی کتک زدن همسر خود را دارند! مساله‌ای که بسیاری از زنان دیروزی با استناد به آن از شکایت‌ پرهیز کردند. اما اگر مردی به شما آسیب جسمی رساند، اگر حتی همسر شما بود باید چه کرد؟ ضرب و شتم افراد عملی خلاف قانون و جرم است. ولو آنکه مرد همسر خود را بزند. به عبارت دیگر زنان همواره مورد حمایت قانونگذار بوده اند و هیچ مردی نمی‌تواند همسر خود را مورد آزار و اذیت قرار دهد؛ بنابراین هر زنی می‌تواند با مراجعه به دادسرای محلِ وقوع جرم اقدام به ثبت شکایت خود علیه همسرش کند و همچنین برای معاینات به سازمان پزشکی قانونی مراجعه کند. همچنین بد نیست بدانید که «کبودی صورت سه هزارم دیه کامل و درصورتی که در اعضایی غیر از صورت باشد نصف دیه کبودی صورت است، برای تورم دیه در نظر گرفته می شود؛ یعنی مواردی که در فقه مبلغ معینی به عنوان دیه برای آن در نظر گرفته نشده باشد ،میزان آن را کارشناس معین می کند.»

پولت را می‌گیرم، مجازاتی ندارد

اما مساله دیگری که در زمره خشونت‌های خانگی علیه زنان جا می‌گیرد، خشونت اقتصادی است! واژه تازه‌ای که این روزها بیش از پیش در رسانه‌ها مطرح شده است که مرد از مال و ارثیه زن سو استفاده کند و یا از دادن خرجی و نفقه به او امتناع کند. طبق قانون کسی که از پرداخت نفقه اشخاص واجب‌النفقه خودداری کند به حبس از سه ماه و یک روز تا پنج ماه محکوم می‌شود. 

خشونت جنسی، دردناک‌تر از همه

خشونت جنسی هم در طبقه بندی خشونت خانگی جا می‌گیرد و هم در خشونت‌های خیابانی. آزار جنسی، تعرض، تجاوز، تماس فیزیکی به زنان همه و همه به نوعی در زمره خشونت جنسی قرار می‌گیرند. اما اگر بخواهیم به خشونت خانگی اشاره کنیم باید بگوییم، استفاده قهرآمیز بدون رضایت زن، اجبار در روابط زناشویی غیرمتعارف، عدم اجازه استفاده از وسائل پیشگیری از بارداری ناخواسته و بی‌توجهی به نیازهای جنسی زن، عدم مراعات بهداشت زناشویی، مجبور کردن به سقط جنین یا حاملگی ناخواسته، متهم کردن به بی مبالاتی در مسائل ناموسی، شک و بددلی از نمونه‌های خشونت جنسی علیه زنان است. اما مجازات خشونت جنسی چیست؟  اگر دخول انجام نگرفته شده باشد، مجازات عمل (۹۹ ضربه شلاق) و در قلمرو تعزیرات قرار گرفته و اثبات آن بر عهده دادستان است ولی اگر دخول انجام گرفته شده باشد، مجازات (اعدام) در حوزه حدود قرار می گیرد و نقش دادستان منتفی می شود و در نتیجه بار اثبات جرم تماما بر عهده شاکی قرار می گیرد و اگر شاکی نتواند عنصر اجبار را اثبات کند، نه تنها شاکی، متهم به جرم قذف (نسبت دادن زنا به دیگری) شده بلکه به مجازات زنا هم می تواند محکوم شود چون که به برقراری رابطه جنسی اقرار کرده است اما نتوانسته است که عنصر اجبار را ثابت کند.

امروز و فردای مسئولان برای لایحه تازه

در راهروهای، قوه قضاییه، مجلس و معاونت زنان و امور خانواده ریاست جمهوری در گذر است. یک روز خبر از کم شدن تعدادی از مواد از آن منتشر می‌شود و روز دیگر خبری از رسیدن به مجلس به گوش می‌رسد. واقعیت اینجاست که لایحه منع خشونت علیه زنان اگر در مجلس شورای اسلامی تصویب شود احتمالا بسیاری از خشونت‌هایی که به زنان روا داشته می‌شود کاسته شده و جنبه پیشگیرانه هم خواهد داشت.