به گزارش خبرنگار بورس خبرگزاری فارس، در میانه مناقشات اخیر پیرامون مشکلات خصوصی سازی در کشور و در دهمین سال پس از تصویب قانون اجرای سیاست‌های کلی اصل 44 مصوب 1387، انتشارات آماره کتاب «درس‌های آخرین موج خصوصی سازی» را به قلم سید احسان خاندوزی استادیار اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی به چاپ رسانده است.
خاندوزی موضوع اصلی این کتاب را بررسی درس‌های تجربه آزادی ورود بخش‌های غیردولتی و سپس خصوصی سازی در چین به عنوان یکی از موفق‌ترین تجارب در اقتصادهای در حال توسعه بیان کرد.
در مقدمه این کتاب الیاس نادران ، اقتصاددان می‌نویسد:«شواهدی مثل اعلام دولت برای مرحله بزرگ دیگری از خصوصی سازی ها در سال 1398 حاکی از آن است که این موضوع همچنان بحث زنده برخی اقتصادها است، حتی اگر بهانه آن کاهش درآمد دولت در میانه تحریم‌ها باشد.»
«شواهد دیگری نیز برای زنده بودن مساله وجود دارد مانند اعتراضات کارگران بنگاه‌های واگذار شده یا انتشار اخبار فسادهای مالی که در مسیر واگذاری برخی بنگاه‌ها رخ داده است. در چنین شرایطی جا دارد بپرسیم خصوصی سازی با چه مقدمات، کیفیت و ضوابطی مطلوب است؟»
به گفته نادران«واقعیات آشکار شده نشان می‌دهد، خصوصی سازی هرچند سیاست اساساً غلطی نیست، اما نمی‌تواند در نسخه پیش‌قراول اصلاحات اقتصادی برای کشورهای در حال توسعه جا داشته باشد: تا بسیاری مقدمات طی نشود نوبت به خصوصی سازی (آن هم با شروط نهادی و اجرایی خاص) نمی‌رسد و خوردن میوه نارس برای جهاز هاضمه نابالغ، بیشتر به سوء هاضمه و عدم تعادل‌های اقتصادی – سیاسی می‌انجامد».
به گزارش فارس، کتاب «درس‌های آخرین موج خصوصی سازی» پس از مروری بر موج اول و دوم خصوصی سازی در جهان، به تفصیل تجربه موج سوم یعنی خصوصی سازی در اقتصاد چین را مورد بررسی قرار می‌دهد که تاییدی بر اجماع پساواشنگتنی به شمار می‌رود.
کتاب همچنین در فصل سوم که بیش از 50 درصد حجم کتاب را به خود اختصاص داده است، به معرفی عوامل کامیابی خصوصی سازی می‌پردازد. فصل آخر کتاب تحت عنوان «چک لیستی برای دولت تنظیم گر» حاوی دو دسته شروط در موفقیت خصوصی سازی است. شروط سطح توسعه پیش از اجرای سیاست و شروط سطح خرد و کلان در اجرای سیاست. در ادامه 25 محور اصلی به عنوان چک لیست کامیابی خصوصی سازی ذکر شده است.
بر اساس این گزارش ،کتاب با این عبارات به پایان می‌رسد: «شاه بیت پیش نیازهای خصوصی سازی موفق، بلوغ دولت تنظیم گر و حتی حکمرانی تنظیم گرانه (Regulatory Governance) است. ناکامی‌های خصوصی سازی نیز چیزی نیست، جز شکست در تحقق دولت تنظیم گر اگر تنظیم گر به تسخیر تنظیم شونده در نیامده باشد. به بیان دیگر تا دولت سازی آن هم دولت تنظیم گر به توفیق نرسد، برنامه‌های خصوصی سازی و بازارسازی احتمالاً محکوم به شکست است.»
انتهای پیام/ب