با توجه به افزایش بازتاب تنبیه هایی که این روزها در مدارس صورت می گیرد، در فضای مجازی، و از سوی دیگر افزایش میزان برخوردهای دور از شان با معلمان توسط اولیا و گاها دانش آموزان، بار دیگر اهمیت تعلیم و تربیت و آسیب شناسی بحث های روانی-اجتماعی در نهاد مدرسه و میان ذی نفعان نظام تعلیم و تربیت که شامل دانش آموزان، معلمان، اولیا می شود، مشخص شده است.

رضوان حکیم زاده معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش در این باره در گفتگو با خبرنگار مهر با اعلام این خبر که این معاونت به دنبال طراحی مدلی برای «خشونت زدایی همه جانبه در مدارس» است، گفت: موضوعاتی که این روزها در فضای مجازی خصوصا مطرح می شود و شامل تنبیه دانش آموزان یا برخورد با یک معلم توسط اولیا است، جنبه های متفاوتی دارد. ما در حال حاضر دنبال این هستیم که در شیوه های یادگیری مداخله کنیم و این حوزه را منعطف کنیم که در این مسیر گام های موثری برداشته شده است. در ادامه باید به دنبال یک نگاه همه جانبه در مدارس متمرکز بر مسائل و عناصر روانی، اجتماعی باشیم.

وی ادامه داد: مهارت های اجتماعی و روانی خود یکی از عوامل اثر گذار بر یادگیری است و از همین رو برای ما توجه به آن اهمیت دارد. تصور من این است که باید یک نگاه همه جانبه روی بحث «خشونت زدایی از مدارس» داشته باشیم. نمی توان در این مسیر تنها روی دانش آموزان و یا معلمان تمرکز کرد.

معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش گفت: وقتی از خشونت صحبت می کنیم هم از خشونت کلامی سخن می گوییم و هم از خشونت غیرکلامی. هر دو شکل این خشونت شیوه های متفاوتی دارد. خشونت همسالان نسبت به همسالان، خشونت معلم نسبت به دانش آموز و بر عکس، خشونت معلمان نسبت به یکدیگر در فضای مدرسه، خشونت مدیر نسبت به کادر مدرسه، خشونت والدین نسبت به معلم و بر عکس، همه شکل هایی از خشونت های شناخته شده موجود است. ممکن است نسبت به نشانگرهای برخی از این مولفه ها شناخت نداشته باشیم.

وی اضافه کرد: اکثر خشونت هایی را که بعضا شاهد هستیم از نوع تنبیه های فیزیکی است اما آسیب رسانی خشونت کلامی بسیار بیشتر و البته پنهان تر است.

وی درباره طرحی که این معاونت در بحث خشونت زدایی در مدارس دنبال می کند، بیان کرد: ما به دنبال الگویی هستیم که توانمند سازی و آگاهی بخشی را در این بحث میان ذی نفعان نظام آموزشی بالا ببریم. خشونت زدایی همه جانبه در مدارس به این معناست که باید بتوانیم آگاهی و آموزش های لازم را به معلمان، مدیر، دانش آموزان و اولیا بدهیم و آنها را بر این مسائل حساس کنیم.

حکیم زاده اظهار کرد: باید به سمتی برویم که شاهد محیط های انسانی تر و به دنبالش شادتر در مدارس باشیم. تا این نگاه همه جانبه نباشد و تک بعدی این مسئله را ببینیم و مثلا تنها بر تبیه های فیزیکی که البته واقعا به ندرت صورت می گیرد متمرکز شویم، ما نمی توانیم محیط مدرسه را یک محیط امن روانی اجتماعی کنیم وبه دنبال آن قطعا آسیب های دیگری خواهیم داشت. نکته مهم این است که بسیاری از ترک تحصیل ها یا افت تحصیلی به دلیل مواد آموزشی نیست بلکه به خاطر بیزاری از مدرسه و عدم تعلق به مدرسه صورت می گیرد.

وی اضافه کرد: عوامل موجود در مدارس از حیث روانی اجتماعی انگیزه یادگیری را کاهش یا افزایش می دهد و اگر نگوییم بیشتر از روش تدریس دروس بر یادگیری اثر گذار است، کمتر از آن نیست. ما باید بتوانیم به عنوان یک موضوع پر اهمیت بر مقطع ابتدایی توجه کنیم چرا که نخستین تجربه های اجتماعی کودک از این سنین آغاز می شود.