مهمان این هفته برنامه دست خط حسین انواری عضو هیئت امنای کمیته امداد امام خمینی (ره) بود.

به گزارش گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، مهمان این هفته برنامه دست خط عضو هیئت امنای کمیته امداد امام خمینی (ره) بود.

حسین انواری ۷۰ ساله، اهل تهران و فرزند یکی از انقلابیون شناخته شده است که از همان دهه ۴۰ در کنار پدر دوره مبارزه را طی کرد و بعد از انقلاب هم در سمت‌های مختلف حضور داشته است. از وزارت کشور تا وزارت مسکن و کمیته امداد امام و نامش با کمیته امداد امام خمینی اجین شده است و هم اکنون عضو شورای مرکزی موتلفه و هیئت امنای کمیته امداد است.

در ابتدای برنامه انواری گفت: طبق قانون، دادگاه مطبوعات بدون هیئت منصفه قانونی نیست. هیئت منصفه از اقشار مختلف افراد صاحبنظری هستند که هم در استان‌ها و هم در مرکز، افکار عمومی را نمایندگی کرده و در دادگاه حضور دارند، پس از اینکه هیئت قضایی کار خودشان را انجام می‌دهند و رسیدگی‌های آن‌ها انجام می‌شود نظرات هیئت منصفه را دریافت می‌کنند. مبنی بر اینکه آیا این مسائل نشات گرفته از مجرمیت است یا اینکه فرد مجرم نیست.

وی افزود: ما در گذشته و در دهه اول انقلاب کمیته امداد شورایی اداره می‌شد. در بازنگری که در سال ۹۳ انجام شد، تقریبا این محدوده روشن شد، یعنی ریاست امداد تفکیک شد از وظایفی که هیئت امنا دارند. هیئت امنا در اجرا دخالتی ندارند. سیاستگذاری می‌کنند.

انواری بیان کرد: در گذشته بعضا شورای مرکزی دخالت هایی می‌کردند. با اینکه نباید این اتفاق می‌افتاد، ولی محدودیت‌هایی برای اجرا صورت می‌گرفت و دچار تداخل می‌کرد. تصمیمات اجرایی و شورایی با هم تداخل داشت. در سال ۹۴ که اساسنامه با ترکیب جدید و اجزای جدید آن ابلاغ شد، این مشکل برطرف شد. الان هیئت امنا دخالتی در اجرا ندارند و سیاستگذاری کرده و خط و مشی‌ها را مشخص می‌کند. گره‌هایی که در اجرا وجود دارد به تشخیص ریاست کمیته امداد در آنجا آورده می‌شود و تصمیم‌گیری اجرایی بر عهده ریاست امداد است.

وی افزود: در این سالها وضعیت کمیته امداد خوب بوده. در این دوره شرایط ما یک شرایط خاصی است. با آشفتگی‌های اقتصادی که با آن مواجه هستیم، تلاش‌های مضاعفی باید انجام شود در حوزه محرومین.

انواری گفت: حدود یک سوم کمک‌های کمیته امداد مردمی و دوسوم کمک‌ها دولت است. 

وی بیان کرد: یکی از پایه‌های کمیته امداد ارتباط مردمی آن است. اگر مردم را کنار بگذاریم از آن چیزی نمی‌ماند. در دوره‌های مختلف اهتمام روی این ارتباط وجود داشته است آن هم در طرح‌های مختلف، الان هم این اهتمام وجود دارد و اینکه مقایسه کنیم بیشتر شده یا کمتر شده است، نمی‌توانم چیزی بگویم، یعنی سنجشی ندارم، ولی می‌دانم ارتباطات خوب است، و مردم هم استقبال می‌کنند. هم مسئولین ارتباط خوبی دارند با امداد و هم برعکس آن اینگونه است.

انواری گفت: امداد حوزه در گارگزار بیرون خودش مشکلی ندارد. دولت با امداد همراه است و کمک‌های بسیار خوبی دارد. مردم هم ارتباط و کمک‌های بسیار خوبی با امداد دارند هم در حوزه زکات کار‌های خوبی شده و هم در حوزه صدقات و اکرام و محسنین، طرح‌هایی که امداد دارد حضور مردم خیلی خوب است، ولی اگر بخواهم مقایسه کنم، الان سنجش ندارم. 

وی افزود:ما مواجه با به بداخلاقی‌های اجتماعی هستیم. یعنی در دوره‌هایی جوسازی‌هایی که انجام می‌شود تاثیرگذار است و نگاه مردم را تغییر می‌دهد البته به عملکرد ما هم ارتباط دارد. ما اگر صادقانه عمل کنیم ثبات خودش را دارد و خنثی می‌کند. ولی تاثیرپذیر از این بداخلاقی‌ها هم هست.

انواری با بیان اینکه جوسازی‌هایی که در مورد امداد انجام می‌شود، گفت: در دولت قبل هم بود و همین الان هم هست. منتها بهانه‌هایی پیدا می‌شود. مثلا همین ساختمان امداد یک جوی ایجاد شده بود که اشرافی‌گری است و فضای امدادی نیست.

وی بیان کرد: ما ۱۳ - ۱۴ تا ساختمان در داخل شهر داشتیم که فرسوده بودند، ولی ارزش افزوده بالایی داشتند. یک زمینی هم در سوهانک بود که باتلاقی بود از خانه تکانی‌های بنیاد مستضعفان به ارث رسیده بود. قبل از تصدی ما، تصمیم بر این شد که این ساختمان‌ها فروخته شود و آنجا احداث بنا شود و بخشی از آن هم برای محرومین استفاده شود و این کار شد.

انواری تصریح کرد: شاید نیمی از این پول فروش ساختمان‌ها خرج آنجا شد و بقیه برای محرومین استفاده شد. من که مسئولیت را پیدا کردم، اولین کاری که کردم خدمت دفتر مبارک رسیدم که این حرف و حدیث‌ها ممکن است باشد. الان من امداد را به جای دیگر منتقل کنم یا اینکه همین جا باشم؟ هرگونه فرمان دهند من عمل می‌کنم. دستور به ادامه کار در همانجا شد و دستور دادند که ادامه دهید، فقط ساخت و ساز‌های اضافه را ادامه ندهید.

وی ادامه داد: مستقر که شده بودیم. من که مسئولیت را پذیرفتم در آنجا مستقر بودیم. مسئولیتی را که بعنوان سرپرست امداد پیدا کردم را سوال کردم که اگر برخی از حرف و حدیث‌ها وجود دارد، من چه کنم؟ امر بر ادامه کار در همانجا بود فقط ساخت و ساز نکنیم و حضرت آقا فرمودند که یک مسجد هم برای مردم در آنجا ساخته شود و ما امر را اطاعت کرده و مسجدی بسیار زیبا در آن مکان احداث شد. فعالیت‌های عمرانی در آنجا متوقف شد. به جز آن‌هایی که نیمه‌کاره بود و باید به اتمام می‌رسید، چون ضایعات زیادی داشت.

انواری افزود: من در احداث آنجا سهیم نبودم، اگر روی سخن با من باشد. من باید اجازه می‌گرفتم که در این محل ادامه دهم یا ندهیم و به من اجازه داده شد، من چکار کنم؟

وی گفت: ما یک شورایی داشتیم. شورا علاقه داشت امداد در آن مکان باشد. نه، نظر من تابع دفتر مبارک بود. به خاطر همین خودم رفتم.

انواری گفت: من آنجا را طاغوتی نمی‌دانستم! در آنجا یک امکاناتی ایجاد شده بود که غیر از استفاده امداد برخی از فضا‌ها برای دستگاه‌های دیگر اجاره می‌دادیم و درآمدزایی داشت. ساختمان بسیار ساده بود، منتهی ساختمان‌ها در یک فضا پخش بودند. الان در یک ارتفاع ۱۴ طبقه‌ای هست. آن در فضای باز بود و از این امکانات استفاده می‌کردیم و جشن رمضان چند سال برگزار شد. یک مراسم بین المللی بود که در آنجا برگزار می‌شد. دیگران به فضا‌هایی برای اسکان نیاز داشتند، آنجا در اختیارشان بود، سلف سرویسی که در اختیار آن‌ها بود. یعنی فضایی نبود که به طور اختصاصی همه را امداد استفاده کند. امداد یک بخشی را استفاده می‌کرد که صرفه جویی در کارگزاری امداد که ساختمان‌های مختلف و بحث نگهداری بود، آن‌ها در آنجا مجتمع شد و هزینه را کاهش دادند و مشکلی نیز از لحاظ ترددی نبود. محرومین هم در آنجا تردد نداشتند، آنجا ستاد مرکزی بود کار‌های آموزشی انجام می‌شد و کار‌های ستادی صورت می‌گرفت.

وی ادامه داد: یعنی فرماندهی امداد در آنجا بود و گرنه ادارات کل استان‌ها که یکی از آن‌ها در استان تهران بود و حوزه‌های مختلف یعنی در بخش‌های شهرداری، حوزه‌بندی‌های شهری هم دفتر داشتیم و در شهرستان‌ها و استان‌ها اصلا مراجعه محرومین در آنجا نبود.

انوداری افزود: ما دایره مدد کاری داشتیم در همین پیچ شمران که هنوز هم وجود دارد که در آنجا مراجعه می‌شد. صرفه‌جویی نیز از لحاظ مالی داشتیم. به همین صدا و سیمای شما کلی پول برای اجاره سالن اجلاس‌ها می‌دادیم، الان دیگه این پول‌های اضافه را نمی‌دادیم. برای اسکان هتل و مسافرخانه هزینه می‌کردیم. در مواقعی که نشست‌های داخلی داشتیم دوستان از استان‌ها می‌امدند در آنجا خدمات داده می‌شد. آنجا را من بعنوان یک مکان طاغوتی نمی‌دانستم.

وی گفت: اطلاعات رسیده به شما یک مقدار ضعیف است. یکی از چشم‌انداز‌های کمیته امداد که در اساسنامه هم بوده، در اساسنامه الان هم وجود دارد و در یکی از ملاقات‌هایی که با مقام معظم رهبری داشتیم، ایشان تاکید کردند این بوده که الگو‌های امداد بتواند که به سایر نقاط به ویژه جوامع اسلامی بتواند منتقل شود و باید الگوسازی می‌کردیم.

انواری گفت: چند کشور بودند که دفتر داشتیم که با مجوز‌های خاص و از قبل بودند. در افغانستان، آذربایجان، تاجیکستان، عراق که بعدا ایجاد شد. در سوریه و لبنان و یک دفتر هم در کومور داشتیم. برخی از این‌ها مثلا آذربایجان در جریان دعوایی که ارمنستان داشت و چیز‌های مرزی داشتند و آوارگانی که بودند، در آن مقطع با کمک دولت محموله‌هایی در آنجا فرستادیم که آوارگان بتوانند تامین شوند و از آن حالت خارج شوند. نهایت اینکه آنجا الگو‌های توانمندسازی امداد را بتوانیم پیاده کنیم.

در حال تکمیل ...