به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، مدت‌ها است که دانشمندان علوم فضایی درباره تاثیرات بی‌وزنی بر روی بدن انسان و چگونگی اصلاح آن مطالعاتی را انجام دادند.

براساس گزارش «نیواطلس»، مطالعه‌ای به سرپرستی «دیوید گرین» هماهنگ‌کننده آموزشی سازمان فضایی اروپا و «تابیاس ویبر» مهندس عملیات‌های علمی، در مرکز کنترل آژانس فضایی اروپا در کلن انجام شد تا درمورد تاثیرات طولانی مدت گرانش سطح ماه بر روی فضانوردان اطلاعات بیشتری کسب کنند.

به لطف یک سری آزمایشات این ایستگاه فضایی، دانشمندان به درک بهتری از نحوه زندگی و کار کردن یک فضانورد در حالت بی‌وزنی در ماه دست پیدا کردند.

در طی پنجاه سال گذشته ما شاهد آن بودیم که چگونه عدم جاذبه می‌تواند منجر به از دست رفتن استخوان‌ها، ضعف ماهیچه‌ها،‌ ایجاد مشکلات قلبی و عروقی،‌ سینوس‌ها، طعم و مزه،‌ قوه بینایی، مغز و حتی سیستم ایمنی می‌شود.

گاهی اوقات این تاثیرات به صورت جزئی باعث ورم صورت فضانوردان می‌شد، همچنین نوع عملکرد سلولی در فضا تردیدها را برای استقرار در فضا به مدت طولانی افزایش داد.

سازمان فضایی اروپا و مرکز هوافضای آلمان درسال 2017 درباره حرکت در جاذبه کم، شروع به مطالعه کردند. در این مطالعه از یک تردمیل عمودی با یک شی معلق به صورت افقی که بر روی یک شبکه‌ای از سیم‌ها قرار داشت پنج ششم وزن فضانورد را حمل می‌کرد.

طبق این روش، دانشمندان می‌توانند آموزش دهند که انجام فعالیت‌هایی مانند پریدن در جاذبه ماه بر زردپی آشیل تاثیر بگذارد و به خنثی کردن آسیب به استخوان و ماهیچه‌ها کمک کند.

در فیلم زیر بخشی از این تمرینات را مشاهده می‌کنید.

انتهای پیام/