صحبت کرد.
متن این مصاحبه به شرح زیر است:
* بعد از حذف تیم ملی ایران از جام ملت‌ها و ناکامی برابر ژاپن، فضا تا حدودی آرام تر شده و افراد زیادی نظرات خود را احساسی، منصفانه و غیر منصفانه مطرح کردند. اکنون که تیم به ایران برگشته و فضا تا حدودی مستعد بررسی عملکرد تیم است، به عنوان عضو کمیته فنی، از نظر شما تیم ملی چه دستاوردی در جام ملت‌های آسیا داشت؟
متأسفانه بازیکنان تیم ملی از نظر اخلاقی خیلی به ما لطمه زدند. از نظر برد، باخت و نتیجه‌گیری نمی‌توان هیچ تورنمنتی را پیش بینی کرد. بهترین‌ها هم در مقطعی به خاطر شرایط خاص، نتیجه خوبی نگرفتند. ما هم در این دوره نتیجه خوبی نگرفتیم اما بزرگ‌ترین لطمه از نظر اخلاقی به ما وارد شد.
حرکات بازیکنان در زمین بزرگ‌ترین لطمه را به ما زد و ما باید بیشتر روی این موضوع کار کنیم. به هر حال بعد از این که مشکلی برای ما پیش می‌آید، سعی می‌کنیم مشکل را گردن افراد مختلف بیاندازیم.
عملکرد ما در ماه‌های قبل و رفتارهای موجود در تیم ملی به خاطر شرایط کی‌روش در تیم ملی و قرارداد او و تبصره‌هایی که ما از هیچ کدامش اطلاع نداشتیم، این اختیار را به کی‌روش داد که هر کاری می‌خواهد انجام دهد. او خصوصیات اخلاقی و منش‌های فرهنگی ما را نمی‌دانست و نتوانست روی آن کار کند.
بیشتر بخوانید:
واکنش برانکو به احتمال حضورش در تیم ملی
نتیجه ما مقابل ژاپن که از نظر اخلاقی بهتر از ما بود، نتیجه نامطلوبی بود. مقابل ژاپن از نظر اخلاقی و نتیجه‌گیری بد کار کردیم.
* به طور مشخص، برای اولین‌بار است که از تیم ملی، کی روش و بازیکنان انتقاد می‌کنید. پیش از این همیشه حامی تیم ملی بودید و سعی داشتید فضا را برای نتیجه‌گیری ایران مساعد کنید اما الان این طور نیست. از نظر فنی تیم ملی نتوانست انتظارات را برآورده کند؟
همیشه گفتم چون مدتی فوتبال را تعقیب نکردم و درون فوتبال نبودم، اظهارنظر کارشناسی من درست نیست. هر چقدر هم تجارب بازی داشته باشم، نمی‌توانم تیم را از نظر نتیجه‌گیری قضاوت کنم.
ما یک قراردادی با کی‌روش داشتیم و این قرارداد طوری تنظیم شده بود که می‌توانست لطمه‌های جبران ناپذیری به ما بزند. من همیشه می‌گفتم باید صبر و تحمل کنیم. بعد از جام ملت‌ها، آقای کی‌روش نمی‌تواند جایگاهی در فوتبال ایران داشته باشد. چون در آن مقطع ما در کوران مبارزات و مشغول آماده‌سازی تیم بودیم، همیشه خواهش می‌کردم فعلاً اختلاف سلیقه‌ها و دیدگاه‌ها را کنار بگذاریم و حداقل چیزی نگوییم تا تیم ملی در آرامش نتیجه بگیرد.
بازیکنان ما از نظر بازی در خارج از کشور و کسب تجربه بین‌المللی، چیزی از ژاپن کم نداشتند اما سیستم ما در آخرین روزها باعث شد نتیجه مطلوب نگیریم.
* پس در نتیجه معتقد هستید که ایران می‌توانست در بازی نیمه نهایی مقابل ژاپن بهتر عمل کند و ترکیب تیم ملی نامناسب بود؟
من ترکیب تیم را قبول نداشتم. ما با یک مهاجم نمی‌توانستیم ژاپن را ببریم. آزمون به عنوان مهاجمی که باید سازنده گل شود، مجبور بود فقط سر بزند. او نمی‌توانست یک توپ را هم کنترل کند چون او را کنترل کردند. در طول بازی تغییری در تاکتیک تیم حادث نشد و بعد هم اعتراض و دعوا به وجود آمد. بارها گفتیم که بازیکنان باید در آرامش کار کنند. داورانی که قضاوت می‌کنند، هیچ وقت از حرف خود باز نمی‌گردند. قدرتی هم نمی‌تواند در جریان بازی نظرشان را عوض کند. اگر سوتی را زده، هیچ عملی نمی‌تواند تصمیم داور را برگرداند.
* بر این باور هستید که رفتار بازیکنان در داخل زمین نشأت گرفته از رفتار و منش سرمربی تیم است؟
به نظرم رفتار سرمربی اثر می‌گذارد اما در کنار مانیتور تلویزیون، من فقط ناراحتی کی‌روش را می‌دیدم. زیر ساخت فوتبال ما غلط است و غلط پیاده می‌شود. رفتار بازیکن با داور، با تماشاگر و اطرافیان باید توسط مربی تیم کنترل شود. به علت ندانستن زبان، ترجمه و هر چیز دیگری، این مسائل به بازیکنان ما که فرا مرزی هستند و بیش‌ترشان در خارج از کشور بازی می‌کنند، گفته نشده است.
دیدید که چه حرکاتی در زمین انجام شد. این حرکات در یکی، دو بازی قبل هم بود. حالت استرس و عصبی بودن بازیکنان باید توسط مربی تیم کنترل می‌شد. بقیه افراد نمی‌توانند نقشی داشته باشند.
* این طور می‌توان برآورد که شما به عنوان عضوی از کادر فنی تیم ملی موافق ادامه همکاری فدراسیون فوتبال با کی‌روش نیستید؟
اصولاً عقاید و شناخت آدم‌ها متفاوت است. ممکن است من از نظر خیلی مسائل به کی‌روش احترام بگذارم و از او کار یاد بگیرم. از طرفی او تا جایی که توانست به خیلی از مربیان توهین کند اما این مسائل را قاطی نمی‌کنم. من با مربی خارجی مخالفم. دلیلی هم ندارد. ممکن است دلیل شخصی باشد. من از همه خارجی‌ها خوشم نمی‌آید. من خارجی‌ها را قابل احترام می دانم اما دلیلی ندارد از آن‌ها خوشم بیاید. اگر یک دهم امکانات را در اختیار مربیان خودمان بگذاریم، موفق می شویم.
افتخارات ما در تاریخ با مربیان ایرانی بوده است. تمام جام ملت‌ها را با مربیان ایرانی بردیم که اصطلاحاً کلاس‌های مربیگری را هم تجربه نکرده بودند. اگر یکی، دو مربی خارجی هم در باشگاه‌ها سیستم‌هایی را پیاده کردند، مساله اخلاقیات که در اوج ورزش است، الان رخت بر بسته است. تیم‌های ما درگیری دارند و با خودشان درگیر می‌شوند. متأسفانه بازیکنان ما به همدیگر پرخاش می‌کنند.
* برنامه شما برای آینده تیم ملی با توجه به حضور در کمیته فنی فدراسیون فوتبال چیست؟
به عنوان عضو کمیته فنی برنامه‌ریزی ساده‌ای دارم. چند تا از مربیان داخلی را انتخاب کنیم و دوره‌های فشرده تجربی بگذاریم که در تیم‌ها و با مربیان بزرگ همکاری کنند و به ایران برگردند. وقتی برگشتند، سکان هدایت تیم‌های ملی را به آن‌ها بدهیم. من یک عضو هستم و یک رأی بیشتر ندارم. تا می‌توانم روی رأی خودم پافشاری می‌کنم. الان بزرگ‌ترین مربیان خارجی امثال مورینیو و زیدان اگر بیایند این‌جا چه کار می‌توانند کنند؟ بهترین مربیان خارجی ما برانکو، کرانچار و شفر هستند. بقیه چه کار می‌توانند کنند؟ مهم این است که نتیجه کار چیست؟ نتیجه کار برانکو خوب است. کرانچار نوسان داشت اما نوع کارش خوب بود. با قاطعیت می‌گویم هیچ‌کدام این‌ها قادر به هدایت تیم ملی نیستند. مربی خارجی خوب نیست. ممکن است نظر من اشتباه باشد. شاید سایرین بیشتر از من بدانند اما نظر من همین است.
* نکته‌ای وجود دارد که از دید ما پنهان مانده و شما مایل به گفتنش هستید؟
مهم‌ترین موضوع اخلاق است. بازیکن باید بداند که در داخل زمین فرمانده، کاپیتان است و هر اتفاقی که می‌افتد، حق کوچک‌ترین اعتراضی به رقیب و داور ندارد. بازیکن حق حرف زدن ندارد. این بازیکن نماینده و سفیر یک کشور است. باید اخلاقیات را رعایت کند. ما معتقد به اخلاقیات هستیم. همه چیز در ورزش کشور از بین رفته است. ما فقط توهین می‌کنیم، به هم می‌پریم و ایراد می‌گیرم. این به بازیکنان سرایت می‌کند. اگر به بچه‌ای الفبا را یاد ندهی، نمی‌توانی انتظار داشته باشیم جمله بسازد. ما یاد ندادیم. وقتی بازیکنی نمی‌خواهد یاد بگیرد، باید کنار برود.
بازیکن ملی و بازیکنی که نماینده یک ملت است، سفیر همه جانبه آن ملت است. الان فوتبال ورزشی است که دنیا پسند است و قضاوت‌ها راجع به کشورها سرچشمه گرفته از اخلاق و رفتار بازیکنانش است. باید روی علایق شخصی خودمان سرپوش بگذاریم. بهترین بازیکن هم وقتی بی‌اخلاق است باید کنار برود. شوخی که نداریم.