احسان خاندوزی استاد دانشگاه علامه طباطبایی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، با اشاره به موضوع موافقتنامه پاریس که این روزها دوباره در دستور کار نمایندگان مجلس قرار گرفته است، گفت:این موافقتنامه از دو جهت قابل بررسی است که رویکرد اول ملاحظات زیست محیطی است که باید به آن توجه ویژه‌ای کرد و باید اثرات مخرب آن را کاهش داد. اما موضوع دیگر که بسیار حائز اهمیت و محل مناقشه است، موضوعات اقتصادی این موافقتنامه است و اینکه باید ببینیم ما چه تعهداتی را در قبال اجرای این موافقتنامه انجام می‌دهیم.
وی با اشاره به اینکه عمده موافقت‌نامه‌ها در این لایه دوم است، گفت: خوشبختانه در این کنوانسیون اعلام شده است که تعهدات باید از سوی خود کشورها داده شود و این تعهدات به صورت دیکته شده از سوی این کنوانسیون نیست. در این شرایط ما می‌توانیم تعهدات معقولی که در توان ما است و مشکلات اقتصادی نیز برای ما ایجاد نمی‌کند بدهیم و آن را اجرایی کنیم.
خاندوزی افزود: متاسفانه در پیش‌نویس سند ملی NDC می‌بینیم که کارشناسان بسیار سخت‌گیرانه این تعهدات را داده‌اند به طوریکه در وهله اول بدون هیچ پیش شرطی قبول کرده‌ایم 4 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم و در وهله بعد این 4 درصد را به 12 درصد می‌رسانیم.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر اینکه اجرای چنین تعهداتی بر روی بخش‌های انرژی، حمل و نقل و نفت و گاز ما تاثیر منفی می‌گذارد، گفت: در این صورت اگر بخواهیم این تعهدات را اجرایی کنیم اقتصاد ایران دچار مشکل می‌شود بنابراین اصلا صلاح نیست چنین تعهداتی را ارائه کنیم و به آن پایبند باشیم.
خاندوزی با اشاره به اینکه برای اجرایی شدن تعهدات نخست باید 17 میلیارد دلار هزینه کنیم، گفت: تامین این مقدار در شرایط فعلی امکان پذیر نیست و اصلا توانایی تامین این رقم را نداریم چه برسد به اینکه بخواهیم 52 میلیارد دلار را به منظور کاهش 12 درصدی گازهای گلخانه‌ای هزینه کنیم.
وی با تاکید بر اینکه 180 کشور به این معاهده پیوسته و یا در حال پیوستن هستند، گفت: اینکه ما کلا از این معاهده کنار بکشیم اصلا درست نیست و می‌توانیم از آن برای منافع ملی خودمان استفاده کنیم. به طوری که اولا در پیش نویس تعهدات خود هیچ تعهد سختی را نگذاریم و ثانیا: بگوییم اگر همه تحریم‌ها برداشته شد و امکانات تکنولوژی در اختیار مردم قرار گرفته شد و تامین مالی شدیم می‌توانیم آنگاه مثلا 4 درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهیم. به عبارت دیگر، تعهد خودمان را به برداشتن همه تحریم‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای مشروط کنیم. ما نباید هرگز خود را متعهد به چیزی کنیم که در توان‌مان نیست.
این استاد دانشگاه علامه طباطبایی در پایان گفت: عربستان و قطر بسیار منطقی با این موضوع برخورد کردند و تعهداتی را دادند که قابل ارزیابی نیست و ما می‌توانیم از این روش استفاده کنیم و تعهداتی را بدهیم که قابل ارزیابی نیست.
انتهای پیام/