به گزارش مشرق، محمرضا سرشار نویسنده، در اینستاگرام درباره حواشی اخیر مراسم تشییع مرحوم خشایار الوند نوشت:

"چهل سال است که"...." یک اسم رمز است!

ابتدا رضا کیانیان در مراسم تشییع مرحوم سیدضیاءالدین دری, شروع کرد: "در این چهل سال یک روز خوش دیدیم!؟"

بعد آن زن هنرپیشه, در مراسم بزرگداشتش _که از قضا توسط وزارت ارشادِ جمهوری اسلامیِ ایران; منتها از نوع تدبیر و امیدی اش هم_ برگزار شده بود, گفت: "چهل ساله یک عده سعی می کنن من مطرح نشم." (نقل به مضمون)

سومی کیومرث پوراحمد بود; که همین دو سه روز پیش, در مراسم تشییع مرحوم خشایار الوند گفت: "در این چهل سال کدوم روزِ ما خوب بوده!؟"

جالب این است که دو نفراول, اصولاً قبل انقلاب در عرضه هنر کار قابل عرضه ای نکرده بودند. نفر سوم هم بزرگترین کارش در قبل از انقلاب, دستیاری نادر ابراهیمی در تهیه سریال "آتش بدون دود" بود; که خودِ آن مجموعه هم اولین کار سینمایی ابراهیمی, عملاً یک کار آماتوری بود. اما همین شخص, در دوران پس از اقلاب, اغلب هم با بودجه نهادها و موسسات دولتی, مهمترین فیلمهای خود را تولید کرد.

به عبارت دیگر هر سه آنها تمامِ داشته هاو حیثیت هنریِ و تمتعاتِ مالی ناشی از آنِ خود را, از صفر تا صد, مدیون انقلاب بودند; و اگر انقلاب نمی شد معلوم نبود الان چه کاره بودند!

اما اینها فعلاموضوع این یادداشت کوتاه نیست.

موضوع این یادداشت این است که, تا ۲۲ بهمن ۹۸, قرار است در صحبتها و نوشته های این جماعت, این اسم رمز و کلید واژه, بارها و بارها تکرار شود; تا در نهایت, آن نتیجه موردِ نظر طراحانِ و فرماندهانِ آن, برایشان حاصل شود.

اما به فضل الهی این اتفاق نخواهد افتاد; و مکر آنها, به خودشان برخواهد گشت!