به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
رجانیوز ضمن انتشار این خبر نوشت: سخنگوی دولت می‌توانست در اوج کش‌مکش‌های اقتصادی نقش روشنگری ایفا کند اما جای خالی او سوال و پرسش‌های متعددی را در ذهن‌ها تلنبار کرد و مشخص نیست که چه زمانی قرار است پاسخگویی دولت از طریق سخنگو مجدد برقرار شود. اما به‌نظر می‌رسد در توجیه ضعف‌ها، دیگر استدلالی باقی نمانده است تا سخنگویی برای این کار برگزیده شود و دولت هم علاقه‌ای برای این مسئله نشان نمی‌دهد؛ موضوعی که حتی انتقاد تندترین موافقان دولت روحانی را نیز به‌همراه داشته است.
بیشتر بخوانید:
چرا باید با استعفای ظریف کام شیرین ملت از پیروزی محور مقاومت تلخ می‌شد؟
ناگفته‌های واعظی از استعفای ظریف
به‌طور مثال غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران و از حامیان دولت روحانی نیز در این باره چندی پیش گفته بود: «خب این یعنی اینکه دولت سخنی ندارد که بگوید به‌خاطر همین سخنگو ندارد. اگر سخنی برای گفتن داشته باشد حتماً سخنگوی خود را پیدا می‌کند. تبعات آن هم همین است که رابطه مردم با دولتشان قطع است».
از سوی دیگر ابوالفضل شکوری از چهره‌های اصلاح‌طلب در این باره می‌گوید: «صرف‌نظر از بحث انتقاد اصلاح‌طلبان از سخنگو نداشتن دولت باید بگویم که دولت بدون سخنگو به مانند خودرویِ بدون چراغ می‌ماند که در آن مردم از آینده و پیش‌آمدهای مسیرش خبری ندارند».
البته برخی از حامیان روحانی نیز با اعتماد به‌نفسی عجیب مدعی شده‌اند «ما اساساً اعتقادی به اینکه دولت لزوماً باید سخنگو داشته باشد، نداریم». این را محمد مهاجری گفته است. او گفته بود: «به‌نظر من نبود سخنگو در دولت خلأ‌ای ایجاد نمی‌کند حالا چه این مدت بدون سخنگویی ۱۰۷ روز باشد چه ۱۵۰۰ روز»! اگرچه بیش از ۷ ماه از آخرین جلسه سخنگوی دولت با رسانه‌ها می‌گذرد، اما دولت همچنان انتخاب سخنگو را وعده می‌دهد. در همین راستا محمود واعظی آبان‌ماه امسال درباره علت عدم معرفی سخنگو از سوی دولت اظهار کرده بود: «علت تاخیر در معرفی سخنگو این است که می‌خواهیم این فرد از داخل دولت انتخاب شود». وی همچنین ۱۰ بهمن درباره انتخاب سخنگو گفته بود: «رئیس‌جمهور روی سه گزینه در حال کاراند».
در این مدت آخوندی و قاضی‌زاده هاشمی و شریعتمداری از ادامه همراهی با روحانی پشیمان شده و استعفا داده‌اند ولی هنوز هیئت دولت نتوانسته یک سخنگو از میان خود انتخاب کند. بدون سخنگو ماندن دولت حاکی از ریشه‌دار بودن اختلافات داخلی و سردرگمی دولتمردان در اتخاذ و اجرای سیاست کلان است که مانعی برای انتخاب یک نفر به عنوان سخنگو شده و یا اینکه هیچکدام از وزرا حاضر نیستند در این شرایط سمت سخنگویی را بپذیرند.