سرویس سیاست مشرق - ر وزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.
*******
** الیاس حضرتی: آقای رئیسی باید در اولین گام رفع حصر را کلید بزند!
روزنامه اعتماد در سرمقاله امروز به قلم «الیاس حضرتی» مدیرمسئول روزنامه و نماینده عضو فراکسیون امید مجلس نوشت: «به باور ما ادامه حصر مشکلی را که حل نمی‌کند هیچ، بلکه مشکلات جاری را تعمیق می‌کند. ما بیش از همیشه نیازمند نوعی از وحدت و همدلی هستیم و رفع حصر یکی از گام‌های مهم برای رسیدن به این هدف است و این دستگاه نقش اصلی را در حل این مشکل دارد. خوشبختانه در ماههای گذشته گام‌های ارزشمندی در جهت بهبود وضع محصوران برداشته شده است که نتایج آن برای همه مثبت بوده است و ادامه این راه می‌تواند در زمان کوتاهی به حل کامل این مساله منجر شود. به علاوه رفع محدودیت‌ها از جناب آقای خاتمی نیز به نفع فضای سیاسی و امیدواری به آینده است که باید در اولین فرصت‌ها اخبار خوب این موضوع را از جنابعالی بشنویم».
حضرتی در بخش دیگری از این یادداشت نوشت: «یکی از مسائلی که دستگاه قضایی را تهدید می‌کند، ورود و دخالت آن در سیاست است…پیشنهاد مشخص ما این است که همه مقامات قضایی از ادبیات سیاسی و از له و علیه دیگران سخن گفتن، پرهیز کنند».
الیاس حضرتی در این یادداشت به مفسدان دانه درشت اقتصادی و لزوم برخورد قاطع با آنان و حقوق‌های نجومی هیج اشاره‌ای نکرده و صرفاً با سیاسی کاری، موضوع رفع حصر از سران فتنه را مطرح کرده است.
سران فتنه در سال ۸۸ به دروغ ادعای تقلب را مطرح کردند. فعالین فتنه بعدها اعتراف کردند که تقلب، اسم رمز آشوب بود. سران فتنه در مقابل قانون گردن کشی کرده و هشت ماه کشور را به آشوب کشیدند. در جلسات خصوصی بارها اذعان کردند که تقلب آن هم به میزان ۱۱ میلیون اصلاً امکان پذیر نیست، اما به جهت آلوده بودن به نفاق هیچگاه شجاعت نداشتند که این حقیقت را با صدای بلند اعلام کنند. قطعنامه ضدایرانی ۱۹۲۹ محصول فتنه ۸۸ بود که فشار زیادی بر معیشت مردم وارد کرد. هتک حرمت به ساحت سیدالشهدا (ع)، شعار دشمن شادکن «نه غزه؛ نه لبنان» و دیگر موارد همگی از نتایج شهوت قدرت فتنه گران و شورش اشرافیت بر جمهوریت در سال ۸۸ بود. بر همین اساس توبه و عذرخواهی، اولین گام در مواجهه با خیانت نابخشودنی سران فتنه است.
گفتنی است کمیسیون اقتصادی مجلس ششم به اعتبار ارتباط صمیمی برخی از اعضای آن - از جمله الیاس حضرتی با شهرام جزایری مفسد اقتصادی دوره اصلاحات سر زبان‌ها افتاد. چندی پیش تصاویر «کله پاچه خوری» الیاس حضرتی و شهرام جزایری در رسانه‌ها منتشر شد. روزنامه اعتماد یکبار از قول شهرام جزایری تیتر زد «من شهرام جزایری به اقتصاد باز خواهم گشت».
جزایری در زمان فعالیت مجلس ششم توانسته بود به واسطه برخی ارتباطات نزدیک با اعضای کمیسیون اقتصادی و هیئت‌رئیسه مجلس ششم، کارت پانصد (کارت تردد بدون مزاحمت) به مجلس را به دست آورد و از جمله با مشورت‌هایش، طرح عدم اخذ وثیقه برای تسهیلات کلان بانکی را تبدیل به دستور کار مجلس کند.
** سانسور اعطای نشان ذوالفقار به سردار سلیمانی در روزنامه‌های اصلاح طلب!
دیروز تصاویر و جزییات اعطای نشان ذوالفقار به سرلشکر قاسم سلیمانی منتشر شد. رهبر معظم انقلاب در مراسم اعطای نشان عالی ذوالفقار به فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران فرمودند: «ایشان بارها، بارها، بارها جان خودشان را در معرض تهاجم دشمن قرار داده‌اند، در راه خدا، برای خدا و مخلصاً لِله؛ و مجاهدت کرده‌اند. ان‌شاءالله خدای متعال به ایشان اجر بدهد و تفضّل کند و زندگی ایشان را با سعادت، و عاقبت ایشان را با شهادت قرار بدهد، البتّه نه حالا. هنوز سالها جمهوری اسلامی با ایشان کار دارد. امّا بالاخره آخرش ان‌شاءالله شهادت باشد. ان‌شاءالله مبارکتان باشد».
اما نکته قابل تأمل اینجاست که برخی از روزنامه‌های اصلاح طلب، این خبر مهم را سانسور کردند. روزنامه‌های سازندگی، آرمان، همدلی، جهان صنعت و دنیای اقتصاد در نیم تای صفحه اول خود به هیچ عنوان به این موضوع اشاره نکرده و آن را سانسور کردند.
روزنامه‌های اصلاح طلب پیش از این نیز خبرهای مهمی از جمله تشییع شهدای گمنام، تشییع شهدای مرزبان، راهپیمایی سراسری مردم علیه آشوبگران، تشییع شهدای مدافع حرم، پیاده روی باشکوه اربعین حسینی و…را نیز سانسور کرده‌اند. این طیف همچنین در چندین کاریکاتور به رزمندگان دفاع مقدس و شهدای غواص نیز توهین کردند!
** روحانی، رئیس جمهوری مظلوم است!
«فیاض زاهد» از فعالین اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت: «روحانی در فلسفه ذهنی خود می‌خواست کشور را مخصوصاً دوران پس از برجام را آرام به پیش ببرد، اما این اتفاق رخ نداد. لذا شاید بی‌راه نباشد او را رئیس‌جمهوری مظلوم بدانیم چرا که عموم وزرا می‌ترسیدند هزینه سیاسی تصمیمات او را عهده‌دار شوند و او در جایی که نیازمند حمایت بود تنها بود و تنها می‌جنگید. شاید اشکالی که به آقای روحانی برمی‌گشته این است که وی می‌خواست مثل آقای هاشمی که در دوره دوم خود گفته بود به این وزرا رأی دهید چون وزرای کاری هستند، عمل کند، اما باید اعتراف کنم برخی از وزرای روحانی حتی ویژگی کاری‌بودن هم ندارند و انتخاب‌های نادرستی صورت گرفته است».
چندی پیش «کامبیز مهدی زاده» مشاور معاون علمی و فناوری رئیس جمهور و داماد رئیس جمهور گفته بود: «روحانی، مظلوم‌ترین و تنهاترین رئیس جمهور ایران است»!
ناهماهنگی‌های متعدد در بدنه دولت، ارتباط حداقلی و ضعیف روحانی با وزرا، چیدن همه تخم مرغها در سبد برجام، بی عملی ستاد اقتصادی دولت، بی توجهی به اقتصاد مقاومتی، ارتباط ضعیف وزرا با مردم و…از جمله عواملی است که موجب شده است تا دولت کارنامه قابل قبولی برای عرضه نداشته باشد.
اما اصلاح طلبان از این واقعیت طفره رفته و برای پاک کردن صورت مسئله ادعاهایی همچون «اختیارات بسیار محدود دولت» و «مظلوم بودن رئیس جمهور» را مطرح می‌کنند.
این رویکرد بیش از همه مصداقی از بی تفاوتی اصلاح طلبان نسبت به مطالبات مردم و به خصوص مطالبات معیشتی و اقتصادی است.
** هنر اصلاح طلبان فقط «ترساندن مردم» است
روزنامه شرق در گزارشی نوشت: «اصلاح‌طلبان چه در سال ۹۲، چه در سال ۹۶ و چه در دوران کنونی به یک سیاست نخ‌نما یعنی ایجاد ترس از وضعیت بدتر تمسک می‌جویند… باید مشخص شود که دقیقاً معیارهای اصلاحات چیست؟ اصلاح‌طلبان با رقیب خود یعنی اصولگرایان در مقام عمل چه تفاوت‌هایی دارند؟ و دقیقاً قرار است چه‌کار بکنند که رقیب سنتی آنها قادر به انجامش نیست؟».
اصلاح طلبان چه در دولت و چه در مجلس و شورای شهر بارها ثابت کرده‌اند که هیچ برنامه‌ای برای اجرای امور ندارند. این طیف در آستانه هر انتخابات بدون ارائه برنامه و صرفاً با هراس افکنی از رقبا و ایجاد آینده هراسی در مردم به هر طریق ممکن در پی کسب قدرت هستند.
حال اگر در انتخابات شکست بخورند، با دروغ تقلب و قانون شکنی کشور را به آشوب می‌کشند و اگر در انتخابات پیروز شوند، پس از در اختیارگرفتن قدرت با بهانه گیری و وقت کشی مدعی می‌شوند که هیچ اختیار و امکاناتی ندارند و اگر داشتند، چنین می‌کردند و چنان!