به گزارش حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، در جریان کنفرانس بررسی معاهده موشکی بین آمریکا و روسیه که در دانشگاه مادرید اسپانیا برگزار شد و در بخشی جداگانه، حاضران در کنفرانس به موضوع توانمندی های موشکی جمهوری اسلامی ایران نیز پرداختند و محمد محمدی کارشناس حوزه بین الملل، طی سخنانی به این موضوع اشاره کرد که مورد استقبال حضار نیز قرار گرفت.

محمدی در ابتدای سخنان خود، ضمن مرور تاریخچه ای کوتاه از ورود ایران به حوزه موشکی، به سال های دفاع مقدس اشاره کرد و اظهار داشت: ورود ایران به ماجرای خرید و سپس ساخت موشک، بر مبنا و به دلیل یک نیاز فوری بود چراکه صدام با حمله موشکی به شهرهای مختلف ایران، باعث کشته شدن هزاران فرد بی گناه و زن و کودک شد.

وی خاطرنشان کرد: شدت حملات صدام به گونه ای بود که بر اساس آمارها، فقط در شهر دزفول در نزدیکی مرز ایران و عراق، ۱۷۶ موشک غول پیکر «فراگ ۷» و «اسکاد» فرود آمده به طوری که دزفول به «بلد الصواریخ» یا «شهر موشک‌ها» معروف شده است.

محمدی افزود: همین روند و حمایت مستقیم برخی قدرت ها از صدام برای توسعه توان موشکی خود، باعث شد ایران متوجه شود در این زمینه نیازمند یک اقدام فوری برای حل مشکل مهم خود است و لذا ابتدا سراغ لیبی و سپس کره شمالی رفت.

این کارشناس حوزه بین الملل ادامه داد: البته متخصصان اهل لیبی پس از آنکه ایران به شرط معمر قذافی دیکتاتور وقت این کشور برای شلیک موشک به سمت عربستان عمل نکرد، با غیرفعال کردن موشک ها، از ایران رفتند و بضاعت کره شمالی هم به علت محدودیت های مختلف و عدم موافقت چین برای کمک گسترده به ایران در آن زمان، محدود بود. لذا ایران مجبور به تلاش برای خودکفایی در این زمینه شد.

محمدی اضافه کرد: پس از پایان جنگ هم به علت تحریم های گسترده در حوزه خرید هواپیمای جنگی و سامانه های پدافندی، تنها گزینه برای دفاع، تکمیل این سامانه های موشکی بود.

وی همچنین تصریح کرد: باید توجه داشت در منطقه ای که عربستان موشک های بالستیک «دانگ فنگ 3» با برد بیش از 3 هزار کیلومتر را از اواسط دهه 1980 میلادی در اختیار دارد و به نوشته رسانه هایی چون جینزدیفنس و دیلی تلگراف، آنرا به سمت ایران نشانه رفته، پاکستان انواع موشک های اتمی و بالستیک را در اختیار دارد و همچنین اسرائیل و ترکیه نیز از این سامانه ها استفاده می کنند، نمی توان از چنین ابزاری غافل شد. بخصوص آنکه سابقه تولید موشک توسط برخی کشورهای اطراف ایران، بیشتر از جمهوری اسلامی است.

این کارشناس حوزه بین الملل گفت: لذا پس از ساخت نمونه های اولیه بر پایه اسکاد که شهاب 1 و 2 و 3 نامیده می شدند، ایران سراغ موشک های سوخت جامد رفت چراکه نگهداری و عملیاتی کردن آن آسانتر بود.

محمدی تاکید کرد: ایران طی سالهای اخیر و بر خلاف کشورهایی چون اسرائیل، ترکیه یا عربستان که به همسایگان خود حمله و به آسمان یا خاک آنها بارها تجاوز کرده اند، این موشک ها را صرفا ابزاری برای بازدارندگی تلقی می کند و تنها 5 بار از این موشک ها علیه اهدافی خارج از مرزهای خود استفاده کرده که یک بار علیه مجاهیدن خلق(منافقین) که نیروی تروریستی شناخته شده در جهان هستند، 2 بار علیه داعش، یک بار علیه تروریست های شمال عراق که دولت عراق نیز تروریستی بودن آنها را قبول دارد و یک بار علیه تروریست ها در خاک پاکستان که با هماهنگی دولت پاکستان بوده و آنها نیز معتقد بودند این نیروها، جزو تروریست ها هستند.

وی افزود: تمامی عملیات های موشکی خارج از مرزها نیز پس از حمله آنها به مرزهای ایران بوده و هیچ گاه به صورت پیش دستانه صورت نگرفته است؛ هرچند که شورای امنیت سازمان ملل چنین مجوزی را به کشورها داده است.

این کارشناس حوزه بین الملل در بخش دیگری از سخنان خود، ارتباط برنامه فضایی ایران با تولید موشک های بالستیک قاره پیما را مردود دانست و گفت: در رد این موضوع باید توجه داشت که به نظر می رسد اولا نوع و ساختار موشک های مورد استفاده در برنامه فضایی، ارتباطی با مدل های جدید توسعه یافته در ایران نداشته و بر پایه موشک های سوخت مایع قدیمی است که صرفا به درد برنامه فضایی می خورند چراکه شتاب و سرعت عمل بالایی ندارند. دوم اینکه هیچ کشوری به ایران کمک واقعی و ملموس نکرد تا بتواند برنامه فضایی خود را بدون تولید موشک ماهواره بر توسعه بدهد در حالی که هند، اسرائیل، عربستان یا ترکیه به راحتی از کمک های خارجی در این حوزه استفاده می کردند.

محمدی یادآور شد: دو تجربه مشترک ایران یعنی ماهواره مصباح که برای پرتاب به ایتالیا ارسال شد اما نه پرتاب شد و نه به ایران بازگردانده شد و ماهواره سینا که توسط پرتاب کننده‌های روسی به فضا ارسال شد، اما اطلاعات آن به ایران داده نشد، نشان داد نمی توان به کمک خارجی اطمینان کرد.

وی در ادامه به توانمندی امروز جمهوری اسلامی ایران در ساخت انواع موشک ها پرداخت و اظهار داشت: یکی دیگر از موضوعاتی که درخصوص موشکهای ایرانی مطرح می شود، ساخت آنها توسط روسیه، چین یا کره شمالی است. در این زمینه می توان به صحبت های یوزی رابین کارشناس مشهور اسرائیلی استناد کرد که حتی موشک کروز زمینی رونمایی شده توسط ایران که بسیاری آنرا خریداری شده از خارج می دانند، یک نمونه تولید ایرانی معرفی می کند.

این کارشناس حوزه بین الملل تصریح کرد: موشک های ایرانی هیچ گاه تهدیدی برای همسایگان یا اروپا و حاشیه خلیج فارس نبوده اند و همانطور که گفته شد، ارتباطی بین توسعه برنامه فضایی و موشک بالستیک ایران وجود ندارد.

محمدی در پایان با تاکید بر ناکامی دشمنان ایران بخصوص آمریکا در تقابل با توانمندی های جمهوری اسلامی، به سخنان اخیر خاویر سولانا مسئول اسبق سیاست خارجی اتحادیه اروپا اشاره کرد و افزود: سولانا در سخنانی که در روزنامه ال پائیس اسپانیا نیز به چاپ رسیده گفته است رویکرد های تقابلی آمریکا با ایران طی 40 سال اخیر شکست خورده و به نظر می رسد باید با رویکرد دیگری به ایران نگاه کنیم.

انتهای پیام/