فقط بیست دقیقه قدم‌زدن یا نشستن در طبیعت موجب کاهش معنی‌داری در سطح هورمون کورتیزول می‌شود.
نتایج مطالعه‌ای که نخستین‌بار مؤثرترین میزان مؤثر مواجهه با طبیعت شهری را تعیین کرده، نشان می‌دهد طبیعت موجب کاهش سطح هورمون استرس می‌شود. متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند با آگاهی از نتایج این مطالعه که تأثیر حقیقی و اندازه‌گیری‌شدنی دارند، «قرص‌های طبیعت» تجویز کنند. شایان ذکر است نتایج این پژوهش در مجله‌ی Frontiers in Psychology منتشر شده است. دکتر مری‌کارول هانتر، استاد دانشگاه میشیگان و نویسنده‌ی ارشد پژوهش می‌گوید:
می‌دانستیم بودن در طبیعت موجب کاهش استرس می‌شود؛ اما تاکنون این موضوع نامشخص بود که این زمان باید چقدر باشد و چندبار باید تکرار شود و حتی اینکه مواجهه با کدام نوع طبیعت برای ما سودمند است. مطالعه‌ی ما نشان می‌دهد ازلحاظ تأثیر روی کاهش سطح هورمون استرس، یعنی کورتیزول، باید ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در جایی قدم بزنید یا بنشینید که به شما حس‌بودن در طبیعت را می‌دهد.
قرص‌های طبیعت می‌توانند راه‌حلی ارزان برای کاهش تأثیرات منفی سلامتی حاصل از رشد شهرنشینی و سبک زندگی مدرن باشند که به‌شدت متأثر از صفحه‌نمایش‌های مختلف است. هانتر و همکارانش برای کمک به متخصصان سلامتی که به‌دنبال توصیه‌های مبتنی بر شواهد هستند، آزمایشی طراحی کردند که حاصل آن برآوردی واقع‌گرایانه از دُز مؤثر مواجهه با طبیعت بود.
در طول دوره‌ای ۸ هفته‌ای، از شرکت‌کنندگان خواسته شد حداقل سه‌بار در هفته از یک قرص طبیعت ۱۰ دقیقه‌ای یا بیشتر استفاده کنند. سطوح هورمون کورتیزول آن‌ها از نمونه‌های بزاق گرفته‌شده قبل و پس از مواجهه با طبیعت اندازه‌گیری شد. شرکت‌کنندگان آزاد بودند این موارد را انتخاب کنند: زمان روز و مدت زمان و جایی که قرار بود در آن طبیعت را تجربه کنند. طبیعت این‌گونه تعریف شد: هرجایی خارج از محیط منزل که به شرکت‌کننده این احساس را بدهد در طبیعت قرار گرفته است. هانتر توضیح می‌دهد در این آزمایش، محدودیت‌هایی برای کاهش اثر عوامل دیگری وجود داشت که روی استرس تأثیرگذارند: مصرف قرص طبیعت در روشنایی روز، بدون تمرین هوازی و اجتناب از رسانه‌های اجتماعی، اینترنت، تماس‌های تلفنی، مکالمات و خواندن مطالب. او صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه می‌دهد:
ایجاد انعطاف‌پذیری شخصی در آزمایش به ما اجازه می‌داد دوره‌ی بهینه‌ی مصرف قرص طبیعت را بدون توجه به اینکه کجا یا کِی مصرف شود و در شرایط طبیعی زندگی مدرن تعیین کنیم.
این آزمایش علاوه‌بر کمک به سبک زندگی شلوغ حاضر و نیز ارائه‌ی نتایج مطمئن، از دیگر جنبه‌ها بود. هانتر می‌گوید:
ما تفاوت‌های روز‌به‌روز در وضعیت استرس شرکت‌کنندگان را به‌وسیله‌ی جمع‌آوری چهار تصویر از تغییر کورتیزول ناشی از مصرف قرص طبیعت دنبال کردیم. این امر به ما این امکان را داد تأثیر کاهش در سطوح کورتیزول را در طول زمان رصد کنیم و بتوانیم برآورد مطمئن‌تری از دوره‌ی مؤثر به‌دست آوریم.
پیاده‌روی دلپذیر در میان درختان، «قرص طبیعت» است که به‌میزان درخورتوجهی موجب کاهش سطح هورمون استرس می‌شود
داده‌های این مطالعه نشان دادند مواجهه‌ای ۲۰ دقیقه‌ای با طبیعت به‌اندازه‌ای کافی است که موجب کاهش معنی‌دار در سطوح کورتیزول شود؛ اما اگر کمی بیشتر در طبیعت غرق شوید، سطح کورتیزول بیشتر کاهش خواهد یافت. تأثیر ضداسترس طبیعت همراه‌با افزایش مدت زمان، با سرعت آهسته‌ای افزایش می‌یابد. هانتر می‌گوید:
متخصصان مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند از نتایج ما به‌عنوان قاعده‌ای سرانگشتی مبتنی بر شواهد استفاده کنند و در نسخه‌ی خود قرص طبیعت را نیز تجویز کنند. این نخستین برآورد درباره‌ی میزان تأثیر حاصل از مواجهه با طبیعت روی سطح هورمون استرس در زندگی روزمره است.
در این مطالعه، به برخی از پیچیدگی‌های اندازه‌گیری دُز مؤثر طبیعت نیز پرداخته شده است. هانتر امیدوار است این مطالعه اساس انجام پژوهش‌های بیشتر در‌این‌زمینه باشد:
رویکرد آزمایشی ما می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای ارزیابی این مسئله استفاده شوند که چگونه سن، جنسیت، فصل، توانایی جسمی و فرهنگی روی مؤثربودن مواجهه با طبیعت اثرگذار هستند. این امر امکان سفارشی‌شدن تجویز قرص‌های طبیعت را می‌دهد و نیز بینشی عمیق‌تر روی نحوه‌ی طراحی شهرها و اجرای برنامه‌های رفاهی برای مردم را فراهم می‌کند.