خبرگزاری فارس - گروه آموزش و پرورش: به این وسعت آب که می‌نگرم، وجودم پر از غم می‌شود؛ خاطرات دوران کودکی در ذهنم تداعی می‌شود؛ هنوز یادم هست که چگونه وقتی رودخانه و دریا می‌دیدم در پوست خودم نمی‌گنجیدم، سرشار از شادی به آب می‌نگریستم و ذوق‌زده کفش‌هایم را به خنکی آب می‌سپردم.
اما حالا این سیل آب، مرا از درون آنگونه متلاطم می‌کند که نمی‌خواهمش و وجودم خشمگین است مثل خودش وقتی خانه‌ها را یک به یک می‌بلعید و فرو می‌خورد؛ نمی‌خواهمش وقتی خانه‌ها را می‌بینم که این چنین در هم فشرده شدند، سقف‌هایی که آوار شدند و خانواده‌هایی که آواره‌اند.
زنان و مردانی که سرگردان و مضطرب به سختی از بین گل و لای رد می‌شوند و به خانه‌های از بین رفته‌شان می‌نگردند؛ اینجا چشم‌ها هنوز نگران است اما موج امیدی نیز می‌درخشد؛ امید از اینکه تنها نیستند.
تعدادی از خیرین مدرسه‌ساز کشور به همراه معاون عمرانی وزیر آموزش و پرورش راهی مناطق سیل‌زده استان لرستان شدند و ما نیز همراه آنها بودیم تا اتفاقات را ثبت‌کنیم.
این خیرین آمده بودند که از نزدیک وضعیت مردم را ببینند و با ارزیابی وضعیت، برای کمک تصمیم‌گیری کنند؛ خیابان‌های پلدختر شلوغ بود و ترافیک سنگینی حکم‌فرما بود؛ وانت و کامیون‌های متعددی حامل کمک‌های مردمی وارد شهر می‌شد.
خیابان‌ها هنوز گل‌آلود بود اما امکان تردد وجود داشت؛ اکثر مردم چکمه‌های پلاستیکی با ساق‌های بلند داشتند.
وارد خیابانی فرعی شدیم که اداره کل ورزش و جوانان پلدختر در آن قرار داشت با درهای بسته و فضای گل‌آلود. خیابان پر از گل و لای بود و تردد به سختی انجام می‌شد. کمی آن طرف تر مدرسه ای بود که به نظر می آمد نوساز باشد اما کلاس های درسش از حمله سهمگین سیل در امان نمانده بود و به نظر می آمد نمی توان به زودی انتظار بازگشایی آن را داشت.
در این مسیر چند مدرسه دیگر هم بود که تا 1.5 متر از کف، گل و لای، ورودی مدرسه را بسته بود؛ بازسازی صحنه وقوع این سیل نیز سخت به نظر می‌رسید؛ چه حجم گسترده و سهمگینی از آب به شهر هجوم آوده بود و چه لحظات سختی بر مردم گذشته بود.
رضا زینی‌وند مقدم مدیر کل آموزش و پرورش استان لرستان می‌گوید: بر اساس آمار اولیه که ما انجام دادیم چیزی در حدود ۸۵ مدرسه با ۲۶۵ کلاس درس قابل استفاده نیستند البته این آمار در شرایطی است که به برخی از روستاها امکان دسترسی نداریم؛ به جز ۸۵ مدرسه که غیر قابل استفاده نیست چیزی بالغ بر ۵۲۰ مدرسه آسیب جزئی دیدند و قابل ترمیم هستند.
وی ادامه می‌دهد: باید برای جایگزینی مدارس فکری می کردیم بر این اساس برخی از مدارس سالم دونوبته شد و در برخی از مدارس نیز ظرفیت کلاس‌ها را افزایش دادیم؛ علاوه بر آن به ۲۰۰ کانکس نیاز داریم که ۵۰ کانکس توسط نوسازی مدارس و ۵۰ کانکس توسط ادارات کل استان‌ها برای ما ارسال شده است.
مدیرکل آموزش و پرورش لرستان می‌افزاید: در حدود ۱۰ هزار دانش‌آموز بی‌سرپناه شدند و حدود ۱۵ هزار نفر از دانش‌آموزان هم کتاب‌هایشان را از دست دادند و نوشت‌افزار نیاز دارند که این آمار را احصا کردیم و تمهیداتی اندیشیدیم که بتوانیم تا شنبه ۲۴ فروردین مدارس را دایر کنیم.
اما در هنگام بازدید از وضعیت مدارس، چشممان به خانه دو فرهنگی می افتد؛ خانه هایی که چیزی از آن باقی نمانده بود؛ یک فرهنگی بازنشسته هم که خانه اش در سیل به شدت آسیب دیده است، می گوید: نمی دانم در آینده باید چگونه زندگی کنم. واقعا افسرده شده ام.
خیرین تا اینجا تعهداتی را داشتند؛ یکی از احداث مسکن برای 7 فرهنگی سیل زده می‌گوید و دیگری تأمین چند قلم از اسباب خانه را بر عهده می‌گیرد؛ خیر دیگری می‌گوید 46 کانکس می فرستد و خیری هم قول می‌دهد که چند مدرسه بسازد.
حس عجیبی حاکم است؛ خیرین می گویند مردم سیل‌زده را تنها نمی گذاریم و هر آنچه در توان داریم برایشان انجام می دهیم.
اینجا مردمی هستند که برای کمک آماده‌اند و آنقدر خالصانه و دوستانه به کمک آمدند که دلگرمی بزرگی شده اند؛ کسانی که استراحتشان در ظهرگاه به دقایقی کوتاه روی زمین نشستن و ناهار خوردن بسنده می شود.
انتهای پیام/