به گزارش خبرنگار گروه علمی و دانشگاهی خبرگزاری فارس، محققان ایرانی برای بهبود صنعت زنبورداری نژاد زنبور عسل ایرانی را بهبود بخشیدند.
روند انجام این طرح به این صورت بود که ابتدا با مطالعه‌ای در اوایل دهه 1370 با استفاده از خصوصیات مرفومتریک و پروتئین‌های بدن، پایداری و بقای این نژاد در ایران و وجود سه جمعیت متمایز آن به اثبات رسید.
سپس در طرح اصلاح‌نژاد زنبورعسل ایرانی برای بهبود صفات عملکردی و رفتاری این نژاد تلاش شد.
در سال 1377 پس از ارزیابی صفات تولید عسل، رفتار بچه‌دهی، رفتار تهاجمی، روی پنج هزار کلنی زنبورعسل در استان‌های تهران، مرکزی، اصفهان و قزوین با استفاده از روش سطوح حذفی مستقل حدود 20 درصد کلنی‌های برتر انتخاب شد.
پس از آن تا سال 1396 و در طی 14 نسل با ارزیابی صفات تولید عسل، رفتار دفاعی و رفتار بچه‌دهی در پایان هر سال یکصد کلنی برتر به عنوان کلنی‌های مادری و چهل کلنی برتر به عنوان کلنی‌های پدری انتخاب و برای تأسیس نسل بعد مورد استفاده قرار گرفت.
با توجه به نتایج حاصل از این طرح در 14 نسل، مقایسه میانگین سه نسل اول و سه نسل آخر طرح نشان داد که که تعداد شاخون کلنی‌ها از 1.59 به 0.08 و تعداد نیش کلنی‌ها از 13.96 به 1.057 کاهش یافته است.
به عبارت دیگر این دو صفت در طی 14 نسل بیش از 10 برابر بهبود یافته‌اند.
همین مقایسه نشان دهنده این است که صفت تولید عسل در نسل‌های یاد شده نشان‌دهنده جهت‌گیری صحیح و بهبود صفات مورد نظر در سال‌های انجام طرح است.
علاوه بر روند ژنتیکی و فنوتیپی مطلوب صفات تولید عسل رفتار دفاعی و رفتار بچه‌دهی در کلنی‌های طرح، ملکه حاصل از این کلنی‌ها در نسل‌های متفاوت در زنبورستان‌های بخش خصوصی با ملکه شاهد و در کلنی‌های یکسان و مدیریت مشابه مورد مقایسه قرار گرفت که نتایج حاصل نشان‌دهنده برتری ملکه‌های طرح در اغلب صفات تحت بررسی بود.
این طرح از سوی غلامحسین طهماسبی ارائه شده است.
انتهای پیام/