آتشگاه اصفهان (کوه آتشگاه) از بنا‌های زیبا و تاریخی شهر اصفهان محسوب می‌شود.

نام اصلی و قدیمی این بنا "مهربین" است که اخیراً به آتشکده معروف شده است.

ساخت این آتشگاه در دوران ساسانی یا حتی پیشتر از آن تخمین زده شده است.

این بنا ۸ گوشه دارد و در هر گوشه از آن یک پنجره رو به بیرون قرار گرفته شده است که موبدان زرتشت، آتش مقدس را درون این اتاق قرار می‌دادند.

این مجموعه دیدنی بعنوان یکی از جایگاه‌های آتش مقدس بشمار می‌آید و همچنین به دلیل موقعیت مذهبی و تفریحی همواره مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.

جنس این تپه از سنگ‌های رسوبی بوده واز نظر زمین‌شناسی به دوره کرتاسه باز می‌گردد.

بافتِ ساختمانیِ این مجموعه از لایه‌های خشتی است.

میان دو ردیف خشت را هم یک لایه نازکِ نی (که از رودخانه آورده می‌شده) قرار می‌دادند تا بر استحکامِ آن بیفزایند.

پایه‌های بزرگ و خشتیِ بنا تقریباً از میانهٔ تپهٔ آتشگاه آغاز و در بالا به ستون‌هایی محکم و قابلِ اعتماد تبدیل می‌شدند که در گذشته اتاق‌هایی نیز بر رویِ آن‌ها قرار داشته‌است.

در برخی از قسمت‌های این بنا نیز بقایایی از راه پله‌هایی منظم و کنده شده در دلِ سنگ بچشم می‌خورد که تا بالا ادامه داشته، اما امروزه از میان رفته است.

در بالای تپه بنایی گِرد ساخته شده که می‌توان آنرا نقطه نهاییِ معماریِ این بنا معرفی کرد.

بر رویِ تپه، هیچ بنایی بلندتر از آن ساخته نشده‌است.

این اتاق دارای هشت گوشه‌است و در هر گوشه یک پنجره هم رو به بیرون دارد که گفته می‌شود موبدان زرتشتی، آتشِ مقدس را در درون این اتاق قرار می‌داده‌اند.