شواهد نشان می‌دهد سایر اختلالات خواب، شامل سندرم پای بی‌قرار و آپنه خواب، با خطر سکته ارتباط دارد و بهبود بیماران مبتلا به سکته را با مانع مواجه می‌کند. هرچند اختلالات خواب بعد از سکته‌های مغزی، چیز معمولی است، اما بیماران کمتری در این زمینه آزمایش می‌شوند. محققان می‌گویند یافته‌های ما نشان می‌دهد این شیوه باید تغییر کند، چراکه احتمال بیشتری وجود دارد افراد مبتلا به اختلالات خواب، سکته دیگری را تجربه کنند یا نتایج منفی دیگری نسبت به افرادی که مشکلات خواب ندارند، نشان بدهند.

اختلالات خواب به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: مشکلات تنفس به هنگام خواب و اختلالات خواب و بیداری. مشکلات تنفس هنگام خواب مثل آپنه خواب، تنفس فرد را زمان خواب مختل می‌کنند و اختلالات خواب و بیداری مثل بی‌خوابی و سندرم پای ناآرام، بر مدت زمان خواب فرد تاثیر می‌گذارند. محققان اطلاعات به دست آمده از ۲۹ مطالعه را که بر سکته‌های مرتبط با اختلالات خواب تمرکز داشت کنار یکدیگر گذاشتند و نتیجه گرفتند که کم‌خوابی و پرخوابی هر دو می‌توانند خطر سکته را افزایش بدهند. براساس این یافته‌ها، میان مشکلات تنفس در خواب با خطر سکته و روند بهبود از سکته ارتباط وجود دارد؛ در حالی که شواهد کمتری بر این که اختلالات خواب ـ بیداری نیز می‌توانند خطر سکته را تشدید کنند، دلالت دارند.