دختری 15 ساله هستم و برادری 23 ساله و خواهری 17 ساله دارم. برادرم به من، مادرم و خواهرم حرف‌های خیلی بدی می‌زند و مدام پرخاشگری می‌کند به خصوص به من، با این‌که کاری به او ندارم و بی‌احترامی هم نمی‌کنم.
خویشتن داری شما در برابر اهانت‌های برادر و حفظ احترام وی قابل تحسین است ولی نداشتن اطلاعات از موقعیت تحصیلی، اجتماعی و روحی برادرتان پاسخ گویی را مشکل می‌سازد. از طرفی هم اهانت مستمر یک عضو خانواده به افراد درجه یک، ضمن آسیب به روابط بین اعضای خانواده به شکل‌گیری احساس ناامنی و نارضایتی همه اعضا می‌انجامد. بنابراین برای حل موضوع پرخاشگری برادرتان باید همه اعضای خانواده‌تان دنبال علت این رفتار آسیب زا باشند و به حذف زمینه‌های پرخاشگری و در نهایت حل مسئله اهتمام ورزند. موضوع پرخاشگری را از چند منظر می‌توان مورد توجه قرار داد که در ادامه مطلب تلاش می‌کنم تا توصیه‌هایی به شما برای حل مشکل‌تان داشته باشم.
شاید احساس شکست می‌کند!
عامل اصلی پرخاشگری افراد می‌تواند شکست و ناکامی یا احساس ناکامی باشد و فرد پرخاشگر بیشتر خشم خود را روی نزدیک‌ترین افراد خود مثل همسر، مادر و خواهر تخلیه می کند و در منظر عموم نه تنها پرخاشگر شناخته نمی‌شود بلکه آرام و منطقی هم جلوه خواهد کرد. حل این‌گونه پرخاشگری نیازمند توجه به موانع سر راه فرد است که به او کمک شود تا اهداف منطقی برگزیند یا با موانع سازگار شود و بیشتر احساس توانمندی کند و از درماندگی فاصله بگیرد.
تسلیم پرخاشگری برادرتان نشوید
گاهی علت تشویق فرد به تداوم پرخاشگری نوع برخورد اطرافیان اوست. وقتی شما مخاطب گرامی و مادر و خواهرتان شخصیت‌های منفعلی باشید و تسلیم پرخاشگری و زورگویی وی قرار گیرید و ناتوان در ابراز وجود باشید و با سکوت مداوم و حتی حق دادن به وی که اشکال ندارد پرخاشگری کند، ادامه زندگی بدهید، در این شرایط عملا فرد تشویق به پرخاشگری و حتی باج‌خواهی می‌شود. البته واضح است توصیه نمی‌شود که شما هم مثل برادر، پرخاشگری متقابل داشته باشید چون پرخاشگری تجاوز به حقوق دیگران است ولی توصیه هم نمی‌شود منفعل، تسلیم و درمانده باشید. بنابراین لازم است همه افراد خانواده از مهارت جرئت مندی و ابراز وجود برخوردار باشند. بگذارید کمی بیشتر درباره این مهارت صحبت کنم. فرد جرئت مند شخصیتی است که از نظر روانی طبیعی بوده و نه به حقوق دیگران تجاوز می کند و نه اجازه تجاوز به حقوق خود را به دیگران می‌دهد. اگر جرئت مند نباشیم در برابر شخص پرخاشگر یک رابطه(قلدر_قربانی) شکل می‌گیرد که فرد قربانی مرتب درون ریزی دارد و با تداوم این شرایط می‌تواند، زمینه افسردگی و حتی بیماری‌های روانی و جسمی فراهم شود.
شاید پرخاشگری‌اش نشانه اعتراض است
از منظر سوم شاید ناخودآگاه یک ائتلاف بین شما، خواهر و مادر شکل گرفته و برادر احساس ترد شدن از جمع شما می کند و با توهین و اهانت دارد به ترد شدنش از جمع شما اعتراض می‌کند. متحد شدن چند عضو خانواده باعث شکاف بین شما و برادر شده و وی از وضع موجود رنجیده خاطر و به این علت واکنش منفی دارد. موفقیت یک خانواده ارتباط مستقیم به نوع روابط بین اعضا دارد که باید همه شما در نوع روابط خود با برادر بازنگری و تجدید نظر کنید. برادری را که آغاز جوانی را تجربه می‌کند و احتمالا فرزند ارشد است، بیشتر در جمع خود بپذیرید و احترام بگذارید تا در او احساس مسئولیت به امنیت خواهران شکل بگیرد و این ماجرای تلخ خاتمه یابد. پس زمینه‌های پرخاشگری برادر را با نگاه سیستمی مورد کنکاش و ارزیابی قرار دهید و همه به جایگاه برادر و احترام به آن و پذیرش بیشتر وی در کانون خانواده احترام بگذارید چراکه می‌تواند کارساز و مشکل گشا باشد.