به گزارش خبرنگار گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، گفتگوی ویژه خبری امشب با موضوع ظرفیت‌های مغفول مانده بازار پاکستان با حضور ماشالله شاکری سفیر سابق ایران دراین کشور وعبدالحکیم ریگی رئیس اتاق بازرگانی ایران و پاکستان برگزار شد.
در ابتدای برنامه ماشالله شاکری با اشاره به سفر عمران خان به کشورمان گفت: خیلی خوشحالم که این سفر صورت گرفت و همانطور که شاهد بودید یکی از جنبه‌های برجسته این سفر فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد پیوند‌های دیرینه تاریخی و تمدنی دو کشور اشاره داشتند، از قبل آقای عمران خان و هیئت همراه علاقه خود را برای تشرف به بارگاه حضرت علی بن موسی الرضا (ع) اعلام کرده بودند و همین باعث فهمیدن اشتراکات دوکشور شد.
وی ادامه: تمام این مسائل به همراه عنصر همسایگی و جمعیت پیوند دهنده روابط دوکشور است، این جمعیت بازار بسیار بزرگی برای هردو کشور می‌تواند باشد، ما بین همسایگان پاکستان از یه سابقه درخشان برخورداریم.
سفیر سابق ایران با اظهار تاسف درمورد عدم استفاده از این ظرفیت‌ها گفت: ما نیازمند شناسایی و بهرمندی از این بازاریم، به نظر من ما زیر ساخت هارا از گذشته برای این امر آماده نکردیم؛ این زیرساخت‌ها شامل زیرساخت‌های نرم افزاری و سخت افزاری می‌شوند، اتصالات ما با پاکستان فرسوده و قدیمی شده و مربوط به دهه‌های گذشته می‌باشد؛ حتی ریل راه آهن که در گذشته بسیار فعال بوده امروزه فرسوده شده است.
شاکری با اشاره به کیفت خوب مواد اولیه و مواد غذایی پاکستان گفت: ما این مواد را چند سالیست که در ایران می‌بینیم، پاکستان تولید کننده بسیاری از مواد غذایی است که ما در کشورمان نیاز داریم؛ همچنین آن‌ها در صنعت نساجی هم پیش گام هستند، صنعت نساجی ما به سمت کشور‌های شرق آسیا رفته است.
وی دلایل عدم این بهره برداری را عدم شناخت پتانسیل بازرگانی پاکستان و فقدان شکل گیری تشکل‌های مربوط دانست و افزود: امیدوارم که بعد از سفر آقای عمران خان شاهد شکل گیری و اتصال این مسائل به یکدیگر باشیم.
در ادامه گفت وگوی ویژه خبری عبدالحکیم ریگی رئیس اتاق بازرگانی ایران و پاکستان در تشریح وضع روابط اقتصادی دو کشور گفت: تبادل اقتصادی ایران و پاکستان همیشه بین ۱ میلیارد تا ۱ میلیارد و ۳۰۰ در نوسان بوده است که این نوسان باعث شده که برخی مواقع به سود پاکستان و برخی موارد به سود ایران است؛ ما صادرات کالای صنعتی، برنج، کنجد، فراورده‌های نفتی و... را داریم.
شاکری در تشریح اقتصاد پاکستان گفت: اقتصاد پاکستان یک اقتصاد باز است، سرمایه گذاران مطرحی در آن جا سرمایه گذاری کرده اند؛ آن‌ها توانسته اند سرمایه‌های خارجی را جذب کنند، پاکستان از قدیم در داد و ستد کالا روابط تجاری خوبی با چین داشته، این کشور با آمریکا و کشور‌های اروپایی در صنایع نساجی داد و ستد دارد؛ پاکستان در حوزه انرژی از کشور‌های حوزه خلیج فارس واردات قابل توجهی دارد، ما اگر بتوانیم خط لوله گاز خود را به دست مصرف کننده‌های پاکستانی برسانیم می‌توانیم جزوه شرکای پاکستان در این زمینه باشیم.
سفیر سابق ایران در پاکستان در مورد دلیل عقب افتادن صادرات گاز به این کشور گفت: این بحث دلایل سیاسی و اقتصادی دارد، پاکستانی‌ها نتوانسته اند بر مسائل سیاسی و اقتصادی خود فاعل باشند و از همین جهت ضرر‌های بسیاری دیدند؛ این مسائل مربوط به برق هم می‌شود و در همین راستا رئیس جمهور اعلام کرد که ما می‌توانیم صادرات برق خود به این کشور را ۱۰ برابر کنیم.
در ادامه مراد نعمتی رایزن سابق بازرگانی ایران در پاکستان توسط ارتباط تلفنی در مورد مشکلات معاملات بین ایران و پاکستان گفت: پاکستان دروازه ورود ما به شرق و جنوب شرق است، آن‌ها یک کشور واردات محورهستند؛ در سال گذشته وارادات آن‌ها حدود سه برابر واردات آن‌ها بوده، حسی که به ایران در این کشور وجود دارد درمورد کم‌تر کشوری صدق می‌کند؛ اما روابط دوجانبه فراز و فرود‌هایی داشته است.
نعمتی با بیان اینکه حضور ما در پاکستان یک حضور در عمق است افزود: بازار و توانمندی ما با پاکستان مکمل است، ما از لحاظ تولید و صنعت قوی‌تر از پاکستانیم، ولی در قدرت بازاریابی پاکستانی‌ها بسیار خبره اند، آن‌ها در حال حاضر تجارت آزاد با چند کشور را دارند و می‌توانند شرکای خوبی برای صادر کننده‌ها باشند، تراز تجاری ما با پاکستان همیشه مثبت و در سال گذشته حدود سه برابر تراز به نفع ما بوده است
وی ادامه داد:تنوع صادرات ما به آن‌ها بالاست و این تنوع به مراتب نسبت به کشور‌های دیگر کم‌تر است، ما به دلایل وجود تحریم‌ها حجم زیادی از مبادلات خود را غیر مستقیم انجام میدهیم، اما این توجیح کننده نیست و بایدحجم مبادلات را بالا ببریم.
رایزن سابق بازرگانی ایران در پاکستان در تشریح مشکلات موجود بین دو کشور گفت: ما روابط بانکی بین دو کشور نداریم، گام اول برای یک تجارت امن داشتن روابط بانکی است، ما موافقت نامه تجارت ترجیحی با پاکستان را در سال ۱۳۸۵ امضا و اجرایی کردیم، اما این دو کشور خوب آن را اجرا نمی‌کنند مانند مثال نارنگی پاکستان در این توافق نامه وجود دارد، اما ما ممنوعیت ورود گذاشتیم و مجبوریم توسط کشور ثالث این مبادله را انجام دهیم، ما با این کشور توافق نامه تجارت آزاد نداریم، تجارت ما با پاکستان از قدیم غیر رسمی بوده است.
در حال تکمیل ...