به گزارش حوزه احزاب و تشکل‌هایگروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، غلامعلی حدادعادل، رییس هیأت عالی مذاکره کننده مجمع تشخیص مصلحت نظام که برای تقویت مناسبات راهبردی و شرکت در دومین اجلاس جهانی طرح «یک کمربند، یک جاده» به چین سفر کرده است، عصر سه شنبه، سوم اردیبهشت به دعوت جی جینگ بیاو، رییس دانشگاه مطالعات بین المللی پکن، ضمن بازدید از این دانشگاه در جمع دانشجویان آن سخنرانی کرد و به پرسش‌های آنان در موضوعات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی پاسخ گفت.
متن این سخنرانی که با عنوان «راهبرد‌های جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی و خارجی در شرایط اخیر» توسط غلامعلی حداد عادل ایراد شد، به شرح زیر است:
برای اینجانب به عنوان یک معلم دانشگاه مایه افتخار و جای خوشوقتی است که میتوانم در جمع گروهی از دانشگاهیان کشور چین در دانشگاه مطالعات بین المللی پکن حضور داشته باشم و نکاتی را در باب «راهبرد‌های جمهوری اسلامی ایران در امور داخلی و خارجی در شرایط جدید» بیان کنم. اجازه می‌خواهم پیش از بیان راهبرد‌های مورد نظر از شما دعوت کنم تا همراه با مردم و مسئولان جمهوری اسلامی ایران نگاهی سریع به اوضاع جهان کنونی داشته باشید.
بیایید در حالی که در این تالار در آرامش در کنار یکدیگر نشسته ایم برای دقایقی اوضاع مردم کشور‌هایی نظیر سوریه و یمن و افغانستان و فلسطین و لیبی و سودان و ونزوئلا و بسیاری دیگر از مناطق جهان را به خاطر آوریم و در ذهن خود مجسم سازیم و یک لحظه به یادآوریم که تنها یک میلیون نفر در یمن به وبا مبتلا شده اند بی آنکه به غذا و دارو دسترسی داشته باشند. آری این یک حقیقت انکار ناپذیر است که جهانی که ما و شما در آن زندگی میکنیم جهانی است آکنده از جنگ و کشتار و خونریزی که در آن همه روزه صد‌ها نفر کشته و هزاران نفر مجروح و ده‌ها هزار نفر آواره و صد‌ها هزار نفر گرسنه و بی پناه و بیمار می‌شوند.
ما در جهانی زندگی میکنیم که گرفتار انواع خطرناکی از تروریسم است. تروریست‌هایی که به مردم بی گناه حمله میکنند و آن‌ها را به اسارت می‌گیرند و در برابر چشم دیگران قلب آن‌ها را زنده زنده از سینه شان در می‌آورند و می‌خورند. درست است که ما بعد از جنگ جهانی دوم، جنگ جهانی دیگری نداشته ایم، اما بعد از جنگ دوم، حتی یک روز هم جهانی خالی از جنگ نداشته ایم. دوستان گرامی و استادان محترم ما در جهان امروز با دولت‌ها و قدرت‌هایی مواجه هستیم که رسما و صریحا عدم پایبندی خود را به نظامات و مقررات بین المللی اعلام و اعمال میکنند و اصول و قواعد مسلم را در روابط بین المللی به راحتی زیر پا می‌گذارند.
قدرت‌هایی که دائما دولت‌ها و ملت‌های دیگر و حتی سازمان ملل و شورای امنیت و یونسکو و دادگاه‌های حقوقی بین المللی را تهدید میکنند. این قدرت ها، خود اعتراف میکنند که تروریست‌هایی مانند «داعش» را با پول و پشتیبانی خود به وجود آورده‌اند، با این حال پیوسته دم از مبارزه با تروریسم می‌زنند و هر ملتی را که در برابر تجاوز آن‌ها و همدستان و مزدورانشان ایستادگی کند تروریست می‌نامند.
آن‌ها به صورت علنی، بخشی از خاک یک کشور را به یک رژیم متجاوز دیگر می‌بخشند و با انواع دخالت‌ها در امور داخلی کشور‌های دیگر سعی میکنند حکومت‌های قانونی آن کشور‌ها را که با آراء مردم بر سر کار آمده‌اند سرنگون کنند. از حکومت‌های استبدادی که هیچ سر و کاری با دموکراسی و مردم سالاری ندارند، بلکه مردم جهان آن‌ها را «قاتل» می‌شناسند آشکارا حمایت میکنند تا بتوانند آن حکومت‌ها را به تعبیر خود مانند یک «گاو شیرده» بدوشند. از سوی دیگر هر دولت و ملتی را که در برابر زورگوئی‌های آن‌ها تسلیم نشود تهدید میکنند و می‌کوشند تا با تحریم اقتصادی، دولت‌ها و ملت‌های دیگر را به اصطلاح خودشان فلج کنند.
این قدرت‌ها نه تنها به معاهدات و قرارداد‌های بین المللی پایبند نیستند، بلکه امضای خود را زیر قرارداد‌های دو جانبه و چند جانبه نظیر برجام، انکار میکنند. در حالی که مردم معترض به سیاست‌های خود را در تظاهرات خیابانی به گلوله می‌بندند از معترضان و حتی از تروریست‌ها در سایر کشور‌ها در برابر دولت‌ها حمایت میکنند. آنان تروریست‌هایی را که دستشان به خون هفده هزار نفر از مردم ایران آلوده است در کشور خود پناه می‌دهند، آنگاه ملت ایران را تروریست می‌نامند. با تسلط بر رسانه‌ها و تهاجم رسانه‌ای به مدد دروغ و فریب و توطئه اهداف خود را در کشور‌های دیگر پیگیری میکنند و هیچ فرهنگ مستقلی را ازهیچ ملتی برنمی تابند. در یک کلام خواهان «جهانی تک قطبی» هستند و خود را یگانه قطب و محور جهان میخواهند و می‌دانند.
چهل سال پیش در چنین جهانی، ملت ایران که مانند ملت چین در آسیا، از سابقه فرهنگی و تمدنی چند هزار ساله برخوردار است با دست خالی و بدون هیچگونه حمایت خارجی قیام کرد و با انقلاب اسلامی خود یکی از حکومت‌های دست نشانده همان قدرت‌های بزرگ را سرنگون نمود و از همان روز اول پیروزی با انواع توطئه‌ها و تهدید‌ها و تحریم‌های آن قدرت‌ها روبرو شد و در برابر همه آن‌ها ایستادگی کرد. تنها کافی است اشاره کنیم که یکی از آن توطئه ها، جنگ هشت ساله‌ای بود که مردم قهرمان ما با تقدیم بیش از دویست هزار شهید و یک میلیون مجروح و خسارت‌ها و خرابی‌های بسیار از آن سربلند بیرون آمدند.
در حالی که ریشه‌های درخت این انقلاب پس از چهل سال عمیق‌تر شده و ساقه آن ستبر گشته و شاخ و برگ آن فزونی یافته است امروزه بیش از هر زمان دیگر ازجانب همان قدرت‌های یاغی با تحریم اقتصادی تحت فشار قرار گرفته است. این همان «شرایط اخیر» است که در عنوان این سخنرانی آمده است و دانشگاه مطالعات بین المللی پکن از من خواسته است تا «راهبرد‌های جمهوری اسلامی ایران را در امور داخلی و خارجی در شرایط اخیر» توضیح دهم و نخست به ذکر مهمترین راهبرد‌های داخلی می‌پردازم.
١- راهبرد اصلی و مهم ما پایبندی به استقلال کشور و نفی تسلط بیگانگان بر سرنوشت کشور و ملت و تکیه بر فرهنگ اسلامی - ایرانی مردم ایران است. ما آنچنان که رهبر انقلاب اسلامی ایران، آیت الله خامنه‌ای اعلام کرده است می‌خواهیم در راه ایجاد تمدن نوین اسلامی گام برداریم.
۲- جمهوری اسلامی ایران بر اساس دموکراسی و مردم سالاری و آراء مردم بنا شده است. این مردمند که با آراء خود برای خود رهبر و رئیس جمهور و نمایندگان مجلس و اعضای شورا‌های شهر و روستا انتخاب میکنند.
۳- راهبرد دیگر ما تکیه بر نیروی ملت و استفاده از امکانات و منابع داخلی خود ماست. سرمایه بزرگ ما نیروی انسانی جوان و تحصیل کرده است. پنج میلیون نفر دانشجویی که هم اکنون در دانشگاه‌های داخلی کشور مشغول به تحصیلند و اکثر آنان را زنان موفق و سخت کوش تشکیل می‌دهند. بخشی از این نیروی انسانی است. جمهوری اسلامی ایران با همین نیرو‌های تحصیل کرده راه خود را به سوی پیشرفت علمی هموار کرده و در حال حاضر در شاخه‌های متعددی از علوم، از پزشکی تا مهندسی در رتبه بندی‌های جهانی مقام بالایی را کسب کرده است. ما کشوری هستیم صاحب منابع طبیعی غنى و متنوع که نفت و گاز یکی از آن‌ها است.
۴- راهبرد مهم دیگر ما آن است که در برابر فشار اقتصادی و دشمنان مقاومت کنیم و این همان راهبردی است که در کشور ما «اقتصاد مقاومتی» نامیده می‌شود. افزایش تولید داخلی یکی از مؤلفه‌های اقتصاد مقاومتی است. تجربه چین گواه آن است که وقتی ملتی بر پایه امکانات داخلی، راه مستقل خود را ادامه دهد دیگران از مقابله با آن مأیوس خواهند شد.
۵- افزایش توان دفاعی کشور در برابر تجاوز احتمالی، یکی دیگر از راهبرد‌های جمهوری اسلامی ایران است بی آنکه قصد تجاوز به هیچ کشور دیگری را داشته باشیم. ما دوران جنگ هشت ساله را که همه به دشمن ما سلاح می‌دادند و به ما حتی سیم خاردار نمی‌فروختند فراموش نکرده ایم.
اینک به توضیح راهبرد‌های جمهوری اسلامی ایران در امور خارجی می‌پردازم:
۱- مهمترین راهبرد ما در سیاست خارجی، داشتن حسن رابطه با عموم کشور‌های جهان است. ما خواهان آنیم که با هر کشوری که قصد تسلط بر کشور ما و دخالت در سرنوشت ملت را نداشته باشد رابطه دوستانه داشته باشیم. از مداخله در امور داخلی کشور‌های دیگر نیز پرهیز میکنیم و در عین حال از دولت‌های قانونی کشور‌های دیگر حمایت میکنیم.
۲- در سیاست خارجی بنای ما بر تحکیم روابط سیاسی و اقتصادی و فرهنگی با کشور‌های همسایه و کشور‌های آسیایی و شرقی است. کشور‌هایی مانند چین و روسیه در راهبرد خارجی، جایگاهی ویژه دارند.
٣- ما به حکم ارزش‌های والای انسانی و فرهنگ اسلامی - ایرانی خود در مقابل دولت‌هایی که میخواهند با قلدری و زورگویی آقا و ارباب جهان و مردم جهان و از جمله ارباب ما باشند ایستادگی میکنیم و از مردم مظلوم، نظیر ملت‌های فلسطین و یمن حمایت خواهیم کرد.
ما به اصول و قواعد مسلم حاکم بر روابط بین المللی و قرارداد‌های چند جانبه و دو جانبه ملت‌ها احترام می‌گذاریم و با هر گونه یکجانبه گرایی و افراط گرایی و تروریسم هم در منطقه و هم در سراسر جهان مخالفیم.
ایران و چین دو ملت بزرگ و کهن در قاره آسیا هستند
وی در ادامه گفت: چین که کشور بزرگ و کهن شماست در سیاست خارجی ما جایگاه ویژه‌ای دارد. ایران و چین دو ملت بزرگ و کهن در قاره آسیا هستند که از دیرباز با هم روابط اقتصادی و فرهنگی داشته اند. راه تاریخی ابریشم که امروزه به صورت نماد حضور چین در فضای بین المللی درآمده است، از ایران می‌گذشته است. ما ثبات سیاسی و پیشرفت علمی و صنعتی و رشد اقتصادی چین را تحسین میکنیم و سیاست عدم مداخله چین در امور داخلی سایر کشور‌ها را سیاستی عاقلانه و صحیح می‌دانیم و معتقدیم در دنیایی که عموم ملت‌ها از یاغی گری بعضى قدرت‌ها رنج می‌برند چین میتواند با مقابله با تک قطبی شدن جهان، به ایجاد تعادل و توازن در فضای بین المللی کمک کند. روابط اقتصادی ایران و چین میتواند بر پایه واقعیت‌ها و امکانات دو کشور صورتی پایدار و با ثبات داشته باشد.
ایران مستقل میتواند یکی از کشور‌های تأمین کننده انرژی برای چین در حال توسعه باشد و چین نیز میتواند با سرمایه گذاری در ایران به رشد و توسعه کشور ما کمک کند. ما طرح بزرگ «یک پهنه، یک راه» را که بر اساس سابقه تاریخی جاده ابریشم شکل گرفته، طرحی مثبت و مفید تلقى میکنیم و خواهان حضور بیشتر و مشارکت گسترده‌تر در آنیم. جمهوری اسلامی ایران خواهان رابطه‌ای راهبردی و دراز مدت با چین است. برای برقراری چنین رابطه‌ای باید مقدمات و لوازم آن از جهات مختلف تأمین شود. مسلما یکی از مقدمات ضروری گسترش روابط فرهنگی است.
باید مطالعات ایرانشناسی در چین تقویت و خصوصا روزآمد شود. همچنین مطالعات چین شناسی در ایران گسترش یابد. علاوه بر این لازم است روابط علمی و دانشگاهی، به ویژه تبادل استاد و دانشجو سرعت و وسعت بیشتری پیدا کند. کشور‌هایی مانند ایران در یکصدوپنجاه سال گذشته عمدتا با غرب یعنی اروپا و آمریکا ارتباط داشته اند و روش ارتباط و زبان گفتگو با غرب را آموخته اند. اکنون هنگام آن است که راه و رسم ارتباط با شرق به ویژه چین نیز دانسته شود. آموزش زبان فارسی در چین و زبان چینی در ایران به عنوان زیربنای هر گونه رابطه، باید مهم تلقی شود. اعتقاد ما این است که چین میتواند در کاهش درد و رنج بسیاری از مردم جهان و ایجاد ثبات و آرامش و در یک کلمه در ساختن جهانی بهتر از آنچه امروز شاهد آنیم مؤثر باشد.
در بازدید از دانشگاه مطالعات بین المللی پکن، داوود دانش جعفری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، پور ابراهیمی، رییس کمیسیون اقتصادی مجلس، رسول زاده و حسینی موحد از مسؤولان دبیرخانه مجمع تشخیص مصلحت نظام، حداد عادل را همراهی می‌کردند.
انتهای پیام/