آرتریت (التهاب مفاصل) به التهاب دردناک در ناحیه مفاصل گفته می‌شود که یکی از بزرگترین معضلاتی است که افراد به مرور زمان و با گذشت سن با آن مواجه می‌شوند. شایع‌ترین دردهای ناشی از آرتروز در نواحی زانو، لگن، ستون فقرات و دست دیده می‌شود.
استئوآرتریت (آرتروز)، آرتریت روماتویید، آرتریت عفونی، ورم مفاصل پسوریاتیک و نقرس، پنج گروه عمده آرتریت محسوب می شوند و آرتروز شایع‌ترین نوع آرتریت است. این التهاب دردناک سبب تورم و اختلال حرکت مفاصل می‌شود و معمولا در ناحیه دست، زانو، لگن و ستون مهره ها بیشتر است. سه عامل اضافه وزن، سن و آسیب دیدگی مفاصل، مهمترین دلیل بروز آرتروز هستند.
همان‌طور که گفته شد استئوآرتریت در ناحیه زانو (KOA) بسیار شایع است و زمانی رخ می‌دهد که عضروف زانو دچار ساییدگی و شکستگی شود. در صورت آسیب دیدن غضروف، استخوان‌ها با هم تماس پیدا می‌کنند و منجر به درد، سفتی در آن ناحیه و کاهش انعطاف‌پذیری می‌شود.
از آنجا که سلول‌های بنیادی مزانشیمی قابلیت تبدیل به سلول‌های دیگر از جمله عضله، استخوان و غضروف را دارند، می‌توانند گزینه مناسبی برای درمان آرتروز باشند. محققان برای بررسی این موضوع 12 داوطلب مبتلا به آرتروز متوسط تا شدید را مورد آزمایش قرار دارند و سلول‌های بنیادی مزانشیمی آنان را از مغز استخوان استخراج کردند. سپس مجدد دوز های مختلف این سلول‌ها را به بیماران تزریق کردند. پس از آن بیماران به مدت 12 ماه تحت نظر گرفته شدند و با استفاده از بیومارکرهای التهابی، اسکن MRI زانو و نرخ شکستگی مفاصل، پیشرفت بیماری مورد بررسی قرار گرفت.
پس از گذشت یکسال نتایج نشان داد درد حاصل از آرتروز در بیماران به میزان قابل توجهی کاهش یافته و کیفیت زندگی این افراد رو به بهبود است. هیچ گونه عارضه جانبی گزارش نشد و التهاب ناشی از آرتروز نیز در این بیماران کاهش یافته بود.
گرچه این مطالعه بسیار کوچک است ولی نتایج موفقیت‌آمیز آن می‌تواند منجر به درمان‌های جدید برای آرتروز شود.
تاکنون هیچ درمان قطعی برای آرتروز یافت نشده و استفاده از داروهای ضد التهاب، ورزش و در موارد حاد، عمل جراحی تعویض مفصل توصیه می شود.
نتایج این مطالعه در نشریه STEM CELLS Translational Medicine منتشر شده است.