به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، در سال 2013 پس از فوت هوگو چاوز، نیکلاس مادورو با کسب اکثریت آراء به قدرت رسید که از همین زمان اعتراضات خیابانی و اختلافات داخلی در این کشور سبب ایجاد مشکلات اقتصادی گردید و این روند سبب شد تا رکود اقتصادی در این کشور در سال 2014 به طور جدی آغاز گردد. البته با نصف شدن بهای جهانی نفت بحران کشور به طور جدی هویدا گردید. این روند بحرانی در این کشور سبب شد تا در مدت 6 سال اقتصاد این کشور 50 درصد کوچک شود. در همین بین حجم بالای مهاجرت از این کشور نیز در تشدید این روند کارساز واقع شد تا بدان جا که در سال 2017 این کشور تورم 1 میلیون درصدی را تجربه کرده و تقریبا ارزش پول ملی آن برابر صفر گردید.

*رییس جمهور خود خوانده

خوان گوایدو رئیس مجلس ملی ونزوئلا سوم اسفند ماه 97 خود را رئیس جمهور خوانده و سوگند یاد می کند. این اقدام به فاصله کمتر از نیم ساعت توسط ترامپ به رسمیت شناخته می شود. در بیانیه ترامپ آمده است: «امروز من رسماً رئیس مجمع ملی ونزوئلا، خوان گوایدو را به عنوان رئیس‌جمهور موقت این کشور به رسمیت می‌شناسم.»

این اقدام گوایدو و حمایت کشورهای دیگر آتش اختلافات داخلی را بیشتر شعله ور کرده و بحران اقتصادی این کشور را تشدید می کند. این اقدام کشورها در حمایت از گوایدو معنایی جز دخالت علنی در حاکمیت این کشور و زیر پا قرار دادن دموکراسی را در پی نخواهد داشت.

*اعلام آمادگی صندوق بین‌المللی پول برای نجات اقتصاد ونزوئلا

رئیس صندوق بین المللی پول در اواسط اسفند ۹۷ اظهار داشت: «به محض درخواست کمک از مقامات دولت ونزوئلا، آماده‌ایم به این کشور برویم تا به آن‌ها کمک کنیم». وی با بیان این‌که مساله ونزوئلا به قدری بغرنج است که از صندوق بین‌المللی پول به تنهایی کاری برنمی‌آید گفت: «برای نجات ونزوئلا همه بازیگران مهم بین‌المللی باید دست به دست هم بدهند». لاگارد همچنین خاطر نشان کرد: «آماده‌ایم از کیف پول‌مان خرج کنیم. فکرهایمان را روی هم خواهیم گذاشت و از صمیم قلب مطمئن خواهیم شد که به فقیرترین مردم کمک کنیم».

*پیش شرط عجیب صندوق بین‌المللی پول برای کمک به ونزوئلا

پس از وعده های کریستین لاگارد، رئیس صندوق بین المللی پول مبنی بر آمادگی کامل برای کمک به این کشور، وی در تاریخ 25 فروردین ماه امسال گفت:«این سازمان نمی تواند در این مقطع زمانی به ونزوئلا در بهبود وضعیت بحران اقتصادی اش کمک کند مگر اینکه اکثریت اعضای صندوق بین المللی پول تصمیم نهایی بگیرند چه فردی را به عنوان رهبر این کشور به رسمیت بشناسند». رئیس صندوق بین المللی پول در ادامه افزود: «صندوق بن المللی پول از سوی اعضایش هدایت می شود. بنابراین هرگونه تصمیم نهایی برای کمک به ونزوئلا باید توسط اکثریت اتخاذ شود. در این راستا اکثریت قاطع اعضا باید مشخص کنند در بحبوحه تنش های سیاسی چه فردی را به عنوان رهبر مشروع ونزوئلا به رسمیت می شناسند».

*صندوق بین المللی پول نهادی برای اعمال نفوذ آمریکا در سایر کشورها

این اظهارات لاگارد در حالی است که مادورو رییس جمهور قانونی ونزوئلا سال گذشته طی یک انتخابات سراسری بار دیگر به عنوان رئیس جمهوری ونزوئلا برگزیده شد و معلوم نیست که چرا صندوق بین المللی پول برای کمک به این کشور تعلل می کند؟

مشخص است که تلاش مقامات کشورهایی چون آمریکا و اسرائیل در به رسمیت شناختن گوایدو رییس جمهور خود خوانده ونزوئلا در این سخنان خانم لاگارد بی تاثیر نیست. مقامات این کشورها که سیاست ها و منش مادورو را بر خلاف قوه استعماری و هژمونی خود می دانند، با تمام قوا در براندازی افرادی چون مادورو تلاش می کنند و متاسفانه نهاد های بین المللی به جای آنکه به دور از جریانات سیاسی بین المللی بر اساس وظایف و اساسنامه خود عمل کنند تبدیل به ابزاری برای اعمال قدرت این کشورها می شوند.

اظهارات رئیس صندوق بین المللی پول بار دیگر نظر کارشناسان درباره بهره برداری سیاسی کشورهای قدرتمند از نهادهای بین المللی برای اعمال نفوذ خود را تقویت می کند. در واقع، مقامات این صندوق سالهاست این دیدگاه را مردود اعلام می کنند ولی عملا شاهد هستیم این صندوق در برهه های مختلف، عدم استقلال خود را نشان داده و در بزنگاه ها سبب ایجاد مشکلات جدی برای اعضای خود شده است. این در حالی است که اعضای این صندوق به امید اینکه این نهاد بین المللی حافظ منافع آنها خواهد بود حق عضویت می پردازند ولی در واقعیت تصمیمات اصلی این صندوق خارج از هیئت مدیره و توسط اعضای با نفوذ گرفته می شود.

انتهای پیام/