آرمان علمایی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس، با اشاره به اینکه شرایطی که امروز پیش روی صنعت نفت ایران است با شرایط قبل از تحریم‌ها کاملا متفاوت است، گفت: سیاستی که آمریکا در پیش گرفته با سیاستی که مسئولان سابق آمریکا پیش از برجام داشتند کاملا فرق می‌کند.
این کارشناس صنعت نفت ادامه داد: زمانی که مذاکرات برجام صورت می‌گرفت دولت دموکرات‌ها بر روی کار بود و همه می‌دانند که سیاست آنها نگه داشتن ظاهر است اما در مقابل جمهوری‌خواهان شدیدترین برخورد را در مقابل ایران دارند و کاملا شفاف برخورد می‌کنند.
علمایی ادامه داد: زمانی که ما مذاکره با 6 کشور را آغاز کردیم دموکرات‌ها در راس کار بودند و آنها چون از نظر سیاسی مقداری مورد انتقاد قرار داشتند سعی کردند تا با مذاکره با ایران از هجمه‌هایی که به آنها وارد شده بود، بکاهند.
وی تصریح کرد: کسانی که مسائل بین‌المللی را دنبال می‌کنند می‌دانند که در 90 درصد انتخابات آمریکا معمولا دموکرات‌ها 2 دوره و جمهوری خواهان دو دوره در راس کار قرار می‌گیرند و ظاهرا مسئولان ایران به این موضوع توجه نکرده بودند و زمانی مذاکرات خود را با آمریکایی‌ها آغاز کردند که در دوران پایانی حکومت دموکرات‌ها بود.
به گفته این کارشناس صنعت نفت پس از آنکه دولت ایران برجام را به تصویب رساند به سراغ قراردادهای جدید صنعت نفت که همان IPC بود رفت و سعی داشت با مذاکره با غربی‌ها صنعت نفت را توسعه دهد که علت آن نیز حضور غربگرایانی است که در دولت و صنعت نفت حاضر هستند.
علمایی گفت: اگر برجام موفق بود و آمریکا از آن خارج نمی‌شد احتمال اینکه بتوانیم با غرب تعامل خود را حفظ کنیم، وجود داشت. اما دیدیم که با روی کار آمدن جمهوری خواهان تمام اندیشه‌هایی که در سر داشتیم نقش بر آب شد و الان نیز نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که همان سیاست اتکا به غرب،کشور را جلو ببرد و این سیاست دیگر منسوخ شده است.
به گفته این کارشناس صنعت نفت با این شرایط نباید دست روی دست گذاشت و کار توسعه صنعت نفت را تمام شده خواند؛ در صورتی که می‌توان با یک تغییر و جهش که می‌تواند با تغییر مدیریتی نیز آغاز شود کار توسعه صنعت نفت را آغاز کرد و اجازه نداد صنعت نفت به همین حالت خمودگی ادامه پیدا کند.
وی گفت: زمانی که در حال مذاکره با 6 کشور بودیم چینی‌ها و روسیه نیز در این مذاکرات حضور داشتند و ما به جای آنکه پل‌های پشت سر خود را در مذاکرات با چینی‌ها و روسی‌ها خراب کنیم می‌توانستیم با این شرکای استراتژیک پیمان‌هایی را ببندیم نه اینکه آنها را از پروژه‌های صنعت نفت اخراج کنیم.
علمایی به عنوان مثال به میدان آزادگان اشاره کرد و گفت: چه دلیلی داشت که شرکت CNPC و از این میدان اخراج کنیم و عملا کار توسعه میدان آزادگان را تعطیل کنیم. بهتر نبود امروز چینی‌ها در این میدان کار می‌کردند و تولید از میدان آزادگان بالا می‌رفت؟
علمایی ادامه داد: همین الان اگر بخواهیم می‌توانیم با چینی‌ها وارد مذاکره شویم و قطعا آنها نیز از مذاکره با ایران استقبال خواهند کرد. زیرا می‌دانند که ایران نیز می‌تواند به عنوان یک شریک استراتژیک محسوب شود.
این کارشناس صنعت نفت گفت: همین الان چینی‌ها با پاکستانی‌ها قراردادهای همکاری مختلف دارند؛ حد و اندازه اقتصاد ایران قطعا بزرگتر از پاکستان است و برای چینی‌ها صرفه اقتصادی بیشتری دارد و به همین دلیل پیشنهاد می‌شود که مذاکرات با روسیه و چین را آغاز کنیم و اجازه ندهیم صنعت نفت ایران تعطیل شود.
علمایی خاطرنشان کرد: اگر مسئولان فعلی صنعت نفت تمایل داشته باشند می‌توانند این کار را انجام دهند. اما متاسفانه می‌بینیم کوچکترین تمایلی از سوی مقامات ارشد صنعت نفت نسبت به همکاری با شرقی‌ها وجود ندارد و به همین دلیل آنها که دلسوز نظام هستند باید سمت‌های خود را به دیگران تحویل دهند تا صنعت نفت که متعلق به همه ایران است حرکت و توسعه پیدا کند.
وی ادامه داد:اگر این کار به صورت داوطلبانه از سوی مسئولان صنعت نفت انجام نشد مسئولان دولتی و یا نمایندگان مجلس می‌توانند وارد عمل شوند و این تغییر و تحولات از طریق آنها صورت گیرد.
وی ادامه داد: باید بپذیریم که صنعت نفت نیز متعلق به تمام مردم ایران است و اگر یک مسئولی نمی‌تواند در این شرایط کار کند قطعا افراد دیگری هستند که می‌توانند صنعت نفت را از این حالت خارج کنند و توسعه دهند به همین دلیل پیشنهاد می‌شود که در وهله نخست مسئولان فعلی صنعت نفت به دنبال تغییر استراتژیک باشند و اگر نخواستند اینکار را انجام دهند این کار از سوی دولت و نمایندگان صورت پذیرد تا صنعت نفت ایران مسیر توسعه‌ای خود را طی کند و از این خمودگی خارج شود.
انتهای پیام/